Styria - kraj starożytnych nieumarłych

Stary Świat

Wątki świata gry: Styria - kraj starożytnych nieumarłych
Początek wątku: 2005
Status: zamknięty - permanentny
Powiązania: Qa - upadek starożytnych i przebudzenie współczesnych , Tavar - dziwna bogini, Eskhara, Szakal

W latach 2005 - 2007 graliśmy w „starym” świecie Silberbergu, którego dzieje weszły w historię świata gry jako starożytne. Dominującym krajem na mapie świata było wówczas Cesarstwo Styryjskie. Był to kraj potężny i bardzo ekspansywny, bazujący na armii i magii, który z czasem zaczął staczać się w degenerację. Dominujący kult słońca przekształcił się w krwawą religię, na której ołtarzach poświęcano ofiary z podbitych ludów. Starożytna Styria toczyła krwawe wojny z wieloma krajami – egzotycznym Chanatem, starożytnymi Qa oraz elfami z wysp Felnor.

Draig-a-Haearn (Żelazny Smok)

Najcenniejszym artefaktem i magicznym sercem Cesarstwa była święta włócznia zwana Draig-a-Haearn, Smokiem z Żelaza. Artefakt ten wykonany był z metalu, o którym mówiono, że pochodził z gwiazd, obrobiony został przez elfy, krasnoludów i inne stare rasy i podarowany styryjskim cesarzom. Dopiero później okazało się, że ów metal jest częścią jaźni upadłej bogini Tavar. D-a-H został uratowany z tonącego Cesarstwa przez Sephresa i jego drużynę.

Miasto Ys na Przełęczy

Ostatecznie wszystkie te kraje, za wyjątkiem części Qa, zostały zalane falami potopu po tym, jak lud Qasyran użył przeciwko nim broni-mechanizmu, który naruszył stabilność Ei. Z apokalipsy uratował się następca tronu cesarskiego, arcyksiążę Sefres, wówczas utalentowany mag. Zdecydowany był zerwać z mroczną stroną dziedzictwa styryjskiego. Wraz ze swoją drużyną, na dzikiej ziemi, założyli miasto, próbując od zera odbudować to, co stracili. W ślad za nimi jednak podążali ludzie żądni zemsty za nieprawości Cesarstwa – miasto Ys zostało spalone ogniem demona, ifryta, wezwanego przez wrogów Sefresa.

Sephres i jego drużyna

Przywódca ocalałych Styryjczyków uniknął śmierci w ogniu demona dzięki magii nekromancji. Jego ukochana, na wpół legendarna mistyczka i magini, opracowała magię nieśmiertelności, czyniąc Sephresa nieumarłym liszem. Zdesperowany Sephres, wiele wieków później, próbował przywrócić życie swoim towarzyszom tą samą metodą (fabuła 2009), udało mu się to w przypadku ośmiorga z nich.

Przebudzenie Tavar

Gdy bogini Tavar narodziła się od nowa (fabuła 2011), Sephres i jego towarzysze ofiarowali jej Draig- a-Haearn, artefakt stworzony z jej jaźni, tajemniczy przedmiot, który wiązał losy Tavar i Styryjczyków na wiele wieków zanim świadomie się oni spotkali. To oni doprowadzili do jej ponownych narodzin i stanęli na czele nowego państwa.

Nowa Styria

Pod patronatem Tavar Styria stała się potęgą. Styryjczycy zajęli ziemie wcześniej będące w mocy bogini, ściągając do nowo powstałego kraju uciekinierów, wygnańców, przestępców i poszukiwaczy przygód, wabiąc możliwościami i wolnością. Jedyne prawo Styrii to wierność bogini Tavar, która odwdzięcza ludzką miłość nadzwyczajną opieką, niespotykaną u innych bóstw.

Po Wojnie

Z grona starożytnych, którzy przetrwali wraz z Sephresem zagładę Starej Styrii, wojnę przeżyło tylko kilkoro. Enid, Wulfryk, Khalid i Inubis pozostali jako członkowie Rady Regencyjnej, wycofując się z dowodzenia armią. Po śmierci Sephresa, Rada Regencyjna zdecydowała, że nie ma wśród Styryjczyjów nikogo, kto mógłby go zastąpić. W wyjątkowym obrzędzie zdecydowali wezwać samą Tavar i jej powierzyć styryjską koronę. Bogini przyjęła ofiarowany jej dar, jednak obwieściła, że narodziła się już devi terphilin, która będzie jej głosem wśród ludzi.

Draig-a-Haearn

Artefakt ten powstał w starożytności, na początku dziejów Styrii, stworzony z nasączonego energią metalu – energia ta stanowiła część bogini Tavar, wówczas jeszcze będącej jedynie niszczycielską siłą, trzymaną w uwięzieniu przez elfy. W ten sposób Tavar i Styria zostały połączone u początku swoich dziejów splotem przypadków. Artefakt ten, przyjmujący zwykle formę ostrza – włóczni lub noża, jest w istocie czystą energią. Uwięziony przez zwolenników Szakala arcyksiążę przechował ów artefakt w takiej właśnie formie i mimo wielu lat tortur nie pozwolił go sobie wydrzeć. W godzinie śmierci oddał go pod opiekę devi terphilin, Elidisa z Leth Caer.

Zmierzch panowania Starożytnych

Rządząca Styrią Rada Regencyjna od 945 roku nie miała już w składzie swoich założycieli - tych, których nazywano Towarzyszami Sefresa, styryjskich nieumarłych.
Ostatni z nich, Enid, Wulfryk i Khalil, wycofali się z życia publicznego, wybierając rolę doradców czy pustelników, lub też jak Inubis - rolę mędrca kościoła Jedynej.
Zwierzchnikiem Rady pozostawał Lambert Ostin, devi terphilin bogini i najwyższy dowódca styryjskich tercjos, a poza nim w jej skład wchodzili przywódcy Kościoła Jedynej oraz dowódcy każdej z tercji, a także gubernatorzy dystryktów (ośmiu) oraz przywódcy mniejszości ulundo.

Epilog

Po odzyskaniu wolności i śmierci samego Sefresa w Styrii pozostało czworo nieumarłych ze starej Styrii - Enid, Wulfryk i Khalil, hetmani dawnych tercji, i Inubis, arcykapłan Tavar - oraz jeden z czasów narodzin Bogini - Lambert Ostin, zwierzchnik Rady Regencyjnej, de facto realny władca księstwa styryjskiego. Inubis, arcykapłan- senior, wydał ostatnie tchnienie odprawiając uroczysty rytuał, do którego wezwała sama Tavar. Lambert Ostin osunął się na ziemię przez frontem swoich oddziałów, zebranych na błoniach przez murami w poczuciu nienazwanego zagrożenia dla miasta. Wielki hetman zdążył przekazać swój rapier adiutantowi, szepcząc tylko “w imię bogini”. Gdy skonał, jego ciało zajęło się ogniem i obróciło w popiół, przypominając, że to od ognia Tavar go ocaliła. Pozostali zmarli w samotności, wybrali bowiem drogę pustelników w poczuciu przeżycia danego im czasu.

Grobowce Styryjskich Nieumarłych - już umarłych po tym kataklizmie - z czarnego marmuru postawiono tuż powyżej zalanej świątyni Tavar nad brzegiem Loraniss w Styrgradzie. Historia niezłomnych, którzy przeżyli upadek swojego imperium, oszukując śmierć, i po tysiącleciach założyli nową Styrię, zakończyła się równie dramatycznie, jak się zaczęła.