Zmiany

← poprzednia edycja

Talsoi/Rozszerzenie

Dodane 10 979 bajtów, 10 kwietnia

brak opisu edycji

{{~~Zakładki~~ZakładkiTrzy|~~podstawa~~rozszerzenie|Talsoi|nazwaTrzeciejZakladki=informacje skrócone}}{{RamkaOstrzezenie|entery= |tresc='''Ważne''' Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. }}

{{RamkaInfo|tresc= Znajdujące się tu informacje są swoistym rozszerzeniem wiedzy i nie są niezbędne do wejścia w świat gry. Jeśli zamierzasz jednak grać tą nacją, warto je sobie przyswoić, by uniknąć ewentualnych błędów, niedopowiedzeń lub niezręcznych sytuacji.}}

Elfy z Talsoi wałczyły przeciw Qa gdy ci ruszyli na północ i tak jak reszta wrogów Zapołudnia ponieśli dotkliwą klęskę tracąc swoją niepodległość oraz znaczną część swej niegdyś wspaniałej floty.

Większość elfach żeglarzy poległa w Bitwie o Północne Morza, w wyniku której flota elfów poszła w rozsypkę. Ta największa w historii bitwa morska była wielką klęską północy i największą porażką w dziejach Morskich Elfów. Setki zginęły, jeszcze więcej elfów przepadło w chaosie, który ogarnął morze po bitwie. Nie było jasne kto zginął, a kto przeżył, jaki był stan eskadr lub czy któraś z Tarmen wciąż żyła.

Gorycz przegranej dodatkowo pogłębiała zdrada sojuszników. Leśne Elfy, które po zniszczeniu ich ojczystego Aenthil zostały przyjęte na ziemiach Talsoi zwróciły się przeciw swoim dobroczyńcom. Gdy Qa podbili Talsoi Leśne Elfy objęły gubernatorstwo nad ziemiami krewniaków. Zdrada i okupacja ze strony Aenthil skutecznie zniszczyły lata . przyjaźni między dwoma elfami plemionami.

Mimo to okupacja ze strony Leśnych Elfów wyszła Talsoi na dobre. Aenthilczycy byli znacznie łagodniejsi dla swoich krewniaków niż byliby Qa, a samo miasto Talowi uniknęło smutnego losu Birki. Morskie Elfy zachowały część praw, w tym prawo do posiadania nieuzbrojonych statków i żeglugi, dzięki czemu mogli podtrzymać swoje tradycje i filary kultury. Mimo wszystko jest to tylko cień dawnej chwały. Nie istnieje już zorganizowana flota Morskich Elfów, a żeglarze zostali zredukowani do utrzymujących populację rybaków i rzadziej spotykanych kupców. Ci ostatni są zwłaszcza pilnie obserwowani. Morskie Elfy były czasem przyłapywane na przemycaniu nielegalnych towarów, w tym broni, do rozsianych po całej północy ognisk rebelii.

=== Powolna odbudowa ===

~~AKTUALKA~~Talsoi było kolejnym państwem, które wyszło z wojny poranione i całkowicie inne niż było. Talsojczycy stracili po raz drugi swoją flotę w ofiarnym heroicznym Czarnym Szkwale, stracili wiele tysięcy dusz, zwłaszcza elfek z załóg okrętów, a także podjęli decyzję o poddaniu się protektoratowi Wergundii.Czas odbudowy należało rozpocząć od odnawiania zasobów, a pierwszym, o czym mógł myśleć dowolny Talsoi, była odbudowa floty. W zimie 939 zostało zawarte porozumienie z Wergundią, w myśl którego Federacja wykładała olbrzymie fundusze na odbudowę talsojskiej floty. W zamian owa flota stawała się szpicą przyszłej odrodzonej Classis Federacji, a szkutnicy elficcy mieli wspomóc budowę okrętów wergundzkich w stoczniach Mercji. Śmierć wielu wybitnych postaci kładła się cieniem na próbach rekonstrukcji struktur państwa. ==== Wielki Wiec w Talsoi ==== Wiec w świątyni Tulvy w Talsoi zebrał się w celu rozwiązania naglących potrzeb kraju, a przede wszystkim wybranie nowych wysoką rangą oficerów, którzy prowadziliby kraj przez następne loa. Było to zgromadzenie powszechne wszystkich największych autorytetów w kraju, zarówno wojskowych, jak i magów, ale także mistrzów rzemiosła, przedstawicieli cechów i przedstawicieli kupców. Najwyższe rangi Talsoi przed wojną liczyły sobie trzydzieści siedem gar’ean - dowódców flotylli, trzy Tarmen i Maradę, jednak ze względu na braki w kadrze, ale i w jednostkach, którymi mieliby dowodzić, uznano, że na ten moment wybranych zostanie czternastu gar’ean Wraz z jedenastką, która przetrwała z poprzednich czterdziestu jeden stanowić mieli nową kadrę dowodząca. Z tej dwudziestki piątki miały również zostać wybrane trzy tarmen i marada. Liczba dowódców flotylli miała być zwiększana w przyszłości w miarę potrzeb. Pośród wybranych były osoby pochodzące z wysokich rang poprzedniego dowództwa, których kandydatury były oczywiste - takie jak Mariel z rodu Zethar zwana Ardaigh (córka Maire, poprzedniej Marady), ale były tam też osoby z mniejszym doświadczeniem. Było to wynikiem utraty większości kadr w bitwach Wojen o Północ, ale przede wszystkim w Czarnym Szkwale. Specyfika społeczności Talsoi sprawiała, że poległymi w wojnie były przede wszystkim elfki z załóg okrętów, nic zatem dziwnego, że wśród dwudziestki piątki gar’ean pojawiło się aż czterech nowych mężczyzn:* Naan z rodu Oronar który brał czynny udział w planowaniu posunięć wojsk Talsoi podczas powstania* Amroth z rodu Tasartir, mistrz gildii szkutniczej ze stolicy.* vayle’Meril z rodu Haro, potężny mag który od lat reprezentował interesy Talsoi za granicą, wliczając podpisanie pokoju Vistanijskiego.* Reamras z rodu Oronar. Kapitan handlowej jednostki Ringëril, weteran spod Birki. Niegdyś służący w niebieskiej hosse.Nowo powstała dwudziestka piątka podzieliła się następnie na poszczególne hosse i miała spośród siebie wybrać tarmen dla każdej z nich.* Mariel z rodu Zethar została wybrana na stanowisko białej tarmen, które niegdyś piastowała jej matka. Ocalała jako jedna z kilku wyciągniętych cudem z morza w czasie Czarnego Szkwału. W bitwie straciła rękę i jedno oko, a jej twarz zdobiły liczne blizny, dla rodaków była symbolem, żywą legendą swoich czasów.* Atariel z rodu Maerien, niegdyś zastępczyni niebieskiej tarmen - Evreiel’tar została wybrana na nową niebieską tarmen.* vayla’Meril z rodu Haro został wybrany na zielonego tarmen.Spośród tej trójki cały wiec miał wyłonić osobę która zasiądzie na “Koralowym Tronie” Talsoi. Dodatkowo jako dowódca wybrzeża został powołany Amroth z rodu Tasartir, przywódca Gildii Szkutniczej. Po trwającej parę godzin debacie oraz mistycznych obrzędach na stanowisko marady powołany został vayla’Meril z rodu Haro, ze względu na jego działalność jako dyplomaty, jego rolę w zyskaniu poparcia Federacji, a także ze względu na prestiż, jaki niósł ze sobą tytuł maga szkoły Vayle. Na jego miejsce stanowisko zielonej tarmen przejęła Venea z rodu Uro - jedyna spośród zielonej hosse, która stanowisko gar’ean piastowała już przed wojną. Następnie wiec przeszedł do debatowania nad działaniami które należało podjąć dla odbudowy kraju. Rozkazami nowego marady, zgodnie z decyzjami Wiecu, ogłoszono szereg ukazów, przede wszystkim dążąc do sprowadzenia do domu wędrujących po świecie elfów Talsoi. Podjęto wielkie dzieło odbudowy portów i floty, z racji braków w załogach konieczne było masowe zachęcanie mężczyzn-elfów do wstępowania do załóg okrętów (w talsojskiej mentalności żegluga była zajęciem kobiecym, dla mężczyzn chwałą i zasługą była budowa solidnych i mocnych okrętów, wiedza i sztuka szkutnicza), co na zawsze zmieniło oblicze kultury Talsoi. Ustanowiono również dzień pamięci po Czarnym Szkwale który będzie obchodzony co roku przez najbliższe loa, a po tym czasie co loa. Postanowiono jednocześnie o budowie pomnika upamiętniającego to wydarzenie przed świątynią Tulvy. Już wiosną 940 podjęto pierwsze wyprawy, kierując szczególną uwagę na daleki zachód, gdzie zgodnie z wiedzą, wyniesioną z Bibractborgu mogły kryć się nowe lądy. Nowe, powojenne czasy miały zobaczyć nowe, zupełnie odmienne Talsoi. === Po wojnie === Flota Talsoi stanowiła podstawę sił morskich Federacji, w każdym razie do czasu zakończenia odbudowy wergundzkiej Classis. To talsojskie okręty w 942 r. zablokowały Wielką Zatokę, próbując nie dopuścić qasyrańskiego wsparcia do Visnohory. Oprócz kilku starć z fiordyjskimi drakkarami Talsojczycy nie musieli podejmować działań wojennych. Rozpoczęto odbudowę zniszczonego miasta Talsoi wraz ze strukturami podwodnej świątyni Tulvy-Meris, a rozwijające się w szalonym tempie technologie nowoczesnej magii wydatnie przyspieszały ten proces. W 943 r. uruchomiono z powrotem wszystkie doki i stocznie, a nowe okręty wyruszyły na morze na zachód i południe. Miasto odzyskało dawny blask, a wręcz zdawało się rozkwitać, jak nigdy dotąd. Wyrastały nowe, wielopiętrowe budowle, strzeliste konstrukcje, urządzenia, fontanny, wodospady, morskie ogrody, które można było oglądać, przechadzając się specjalnie wydrążonymi korytarzami. Pięć lat po zakończeniu wojny Talsoi w pełni powróciło do życia. === Era Nowej Magii === Odbudowę i dalszy rozwój Talsoi przyhamował nieco kryzys Federacji Wergundzkiej. W latach 944 - 45 wycofane zostały (za porozumieniem z Wiecem) wszystkie wergundzkie załogi pogranicznych fortec, jednak w kolejnych latach do Talsoi trafiły tysiące uchodźców z ogarniętej wojna domową Wergundii. Mając już doświadczenie jako kraj przyjmujący uchodźców (prawie 100 lat wcześniej Talsoi przyjęło uciekinierów ze zniszczonego przez Tavar Aenthil), Talsojczycy zorganizowali rejon miasta Ilweran, gdzie uchodźcy mogli zagospodarować nową siedzibę. Niespodziewanie jednak, tym razem sytuacja nie wyglądała dobrze - kraina Hehtanore nie była w stanie wyżywić i zaspokoić potrzeb takiej liczby ludzi. Spowodowało to bunty i protesty, oskarżenia pod adresem marady i władz talsojskich o próbę pozbycia się problemu, jakim byli uchodźcy. Aby poprawić sytuację, Talsojczycy zdecydowali się na umowę z Kompanią Nowej Magii i w 947 roku na węźle talsojskim został wybudowany eaformator (urządzenie magiczne, kontrolujące żyzność obszaru przy węźle geomantycznym). Rzeczywiście, w przeciągu kolejnych lat znacząco wzrosły połowy w całej Zatoce Białych Klifów, a na południe od stolicy, na jedynym uprawnym obszarze Talsoi, czyli Równinie Bardów, zanotowano najlepsze plony w historii. Nadwyżki żywności uchroniły Talsoi przed klęską głodu w Hehtanore, nie uratowały jednak przed problemami społecznymi, jakie generowała spora grupa przybyszów na wydzielonym, zamkniętym i strzeżonym terenie. Wielu uchodźców twierdziło, że Hehtanore przypomina bardziej olbrzymi obóz więzienny niż ziemię obiecaną. === Kryzys geomantyczny ===Kryzys geomantyczny dotknął Talsoi bardzo poważnie. W efekcie geomantycznego tsunami zniszczone zostały zabezpieczenia w świątyni Tulvy-Meris. Elfy trzymają w tajemnicy to, co znajduje się w świątyni, nie wpuszczono tam nawet specjalistów Kompanii. Efektem awarii była katastrofa ekologiczna w całej zatoce, masowy pomór ryb i flory morskiej oraz wzrost zachorowań (i śmierci) na zupełnie nieznane choroby. Z nieznanych (albo nieujawnionych) przyczyn skutki nie tylko ustały po roku, ale wręcz zmieniły się w klęskę urodzaju, jakby Zatoka chciała powetować straty. W lecie 950 roku zanotowano niesłychane wręcz połowy oraz liczbę urodzin wśród ludzi i elfów. W roku 951 Talsoi zakończyło okres protektoratu w Federacji Wergundzkiej, zarzucając Wergundii brak pomocy w kryzysach ostatnich lat, co miało stanowić złamanie umowy protektoratu. == Sytuacja obecna==Po wyjściu w 951 roku spod wergundzkiego protektoratu w Talsoi nastał czas rozkwitu - był on powiązany z “klęską” urodzaju następującą po kryzysie geomantycznym. Stan ogromnych nadwyżek utrzymywał się przez kolejne cztery lata, z czasem kierując się ku spadkowi, jednak wciąż utrzymując się powyżej standardu, do którego nawykli mieszkańcy Talsoi. Gospodarka rozkwitła do tego stopnia, że elfy mogły pozwolić sobie na powrót do liczebności floty sprzed Czarnego Szkwału, który ją zdziesiątkował. Dodatkowym motorem napędowym okazał się wzrost demograficzny w latach następujących po 950 roku i trwający nieprzerwanie do 957 roku. Tym samym elfy Talsoi w przeciwieństwie do swych krewniaków z lasów czy gór przestały być nacją która dąży do wymarcia przez wzgląd na problemy z przedłużaniem swojego gatunku. Napływ tak wielkiej ilości młodych elfów jednak mógłby w przyszłości zaowocować powrotem do czasów zaciekłych konfliktów z Fiordem o dominację na morzu, przez wzgląd na awanturniczy charakter morskich elfów. Do roku 957 lud Talsoi wciąż broni dostępu do tajemnic świątyni Tulvy-Meris, chociaż pojawiły się domniemania jakoby chciały one dopuścić do tajemnic tego miejsca felnorskich uczonych. Plotki te podsyca jeszcze fakt, że wiosną owego roku do portu w Talsoi zawinął okręt z ambasadorem Felnoru, jego świtą oraz tajemniczym zamaskowanym gościem, który udał się wprost do pałacu marady - po tym jak zniknął za jego drzwiami, nie był już widziany.

== Flota ==

Wydra

356

edycji