Zmiany

[[File:liryzja5.jpg|upright=0.65|frameless|border|left]]Liryzja rozpoczęła swoją historię wraz wędrówką ludów Fiordu w dół Sankary. W przeciągu kilku dekad stała się centrum politycznym i gospodarczym całego ludzkiego świata na zachód od Bramy Itharos. Stamtąd też ruszyła ekspansja na północ, aż po dalekie fiordy według legend mających być krainą “miodem i mlekiem” płynącą. Połowa V wieku była szczytem potęgi Liryzji. Jej terytoria obejmowały wszystkie wybrzeża: od najdalej wysuniętych peryferii Fiordu, przez wybrzeża [[Trynt I Fiord (kraina)|Tryntu]], ujście Wielkich Rzek, aż po Mercję i granicę z [[Księstwo Talsoi (kraina)|Talsoi]] - wyłączając półwysep [[Shamaroth]]. Kres potęgi Liryzji przyszedł wraz z końcem V wieku. Najpierw doszło do buntu jarlów na Fiordzie i utraty owej bezcennej kolonii. Krótko potem zbuntowany książę Hakon Tradamon doprowadził do oderwania się Askaronu i utworzenia księstwa [[Trynt|Tryntu]]. Nim Liryzowie zdołali przedsięwziąć jakiekolwiek kroki przeciw jarlom czy Tradamonitom, przez północne dorzecze Sankary przetoczyły się nowe ludy, zwane Ludami Rzeki. Liryzja, ostatecznie zrezygnowawszy z mocarstwowych ambicji, stała się niedużym państwem, który jednak skupiał w sobie niemal cały ludzki handel morski i rzeczny na świecie. Z biegiem lat coraz większą kontrolę nad państwem zaczęła przejmować Liga Kupiecka, dodatkowo wzmacniając powiązania handlowe Liryzji ze światem i zwiększając jej bogactwo, lecz ubezwłasnowolniając ją pod względem militarnym.