1238
edycji
Zmiany
m
=== Ikni, wspólnota ===
Ikni nie jest bogiem. Nie jest w ogóle jednoosobowym bytem, to forma zbiorowej duszy całego ludu Laro. Jedna ze świętych Ksiąg Pokoleń mówi: "Jeśli każdy z nas jest olejem (chodzi o eteryczny olej zapachowy, używany w domach i świątyniach, lekko halucynogenny, rozlewany do małych fiolek), powołanym z rake (duży dzban), by oddać światu swoją wartość i uczynić go lepszym, to każdy z nas wróci do rake już nie ten sam, choć ten sam, połączy się z resztą, bo nie da się oddzielić, gdzie zaczyna się ja, a kończy my, tak jak po wlaniu oleju do rake nie rozróżnisz tego, co wlałeś od tego co było. Gdy nowe życie się rodzi, to jak nowy olej w misce, by dać światu nową opowieść, ale wciąż tym samym jest, co wszyscy, i tam, gdzie wszyscy powróci."
Elfy Laro nie muszą zresztą tłumaczyć sobie znaczenia słowa Ikni. Każde rodzące się dziecko od chwili narodzin odczuwa mentalną obecność innych. Proste psioniczne zaklęcia używane są przez matki do uspokajania niemowląt, rodzice przekazują mentalnie swoje wsparcie dzieciom na każdym etapie dzieciństwa. Kapłani Ikni w świątyniach podczas transowych modlitw wspierają psychicznie wszystkich swoich ludzi nieustannie. Każdy Laro w każdym momencie swojego życia odczuwa więc obecność innych, ich opiekę, towarzystwo i wsparcie.
Wyjątkowym momentem jest andovea, ceremonia wejścia w dorosłość (słowo z elfickiego, oznacza bramę do dorosłości). Obchody andovea trwają około roku (słonecznego), zaczynają się od rozmaitych obrzędów, przygotowań i medytacji, a najważniejszą częścią jest samotna wyprawa, zależnie od miejsca zamieszkania albo na jeden z górskich płaskowyżów, albo na pustynię, albo w podziemne korytarze. Podczas andovea młodemu elfowi nie towarzyszy żadna modlitwa ani mentalne zaklęcie. Pozostaje zupełnie sam. To czas medytacji, zrozumienia siebie, zrozumienia swoich celów, rozpoznania symboli (towarzysząca wyprawie głodówka najczęściej wiąże się z halucynacjami), a także przetrwania na granicy wytrzymałości organizmu. Jest to dla wielu elfów najbardziej dojmujące przeżycie, które wspominają do końca swoich dni jako najbardziej przerażające, właśnie ze względu na dojmującą, wyjątkową dla Laro samotność. (częścią obchodów andovea jest również zejście do ahi-tere-reinga celem wykonania swojej osobistej broni, a także wykonanie pierwszego t'samoko )
==== Zagrożenie ====
Ikni przez pokolenia było absolutną podstawą społeczności Laro. Wszystko to stanęło pod znakiem zapytania, gdy do najwyższych kręgów władzy w Laro dotarła wiedza ze Zwoju Złamanego Kręgu. Zwój, ukradziony z podziemnego miasta Irthis'ava, zawierał wiedzę o przyczynach Rozłamu między Podziemnymi i górskimi elfami.
Tą przyczyną było Ikni.
Wspólnota dusz i umysłów została u zarania dziejów Laro powołana dzięki mocy bóstwa, Pana Ciemności, syna Równowagi, brata Światłości. Swarta. Tego samego, który po odejściu bogów objawił się jako Szakal.
Ikni, i całe Laro, było o włos od stania się narzędziem Szakala.
Zwój Złamanego Kręgu zawierał także Ostatnie Słowo – to, co dzieliło go od zawładnięcia wolą i umysłami elfów Laro. Póki co znajdował się pod opieką podziemnych elfów.
Po śmierci Savry przed nowym t'antsanem stało więc olbrzymie zadanie – uratowania swoich rodaków poniekąd przed nimi samymi.
==== ''Mutunga-o te-Ikni'' - Koniec Ikni ====
W trakcie rytuału w Bibractborgu dokonało się wydarzenie bodaj najważniejsze w ostatnich stuleciach istnienia Larionu – wszystkie dusze, zgromadzone w Ikni, podlegającym wpływowi Swarta Szakala, zostały "uwolnione", odeszły na zawsze od świata żywych. Tym samym Ikni zamilkło. Konkretniej zamilkli przodkowie, samo Ikni zostało oczyszczone, ale całe pokolenia, które dotychczas
wspierały żywych w trudnościach, zniknęły.
brak opisu edycji
Waitirijczycy ubierają się podobnie do stylu północnego z dodatkami typu rękawice (bez palców też), ozdobne karwasze (głównie na ceremonie, bo w walce mogą się zniszczyć) oraz opaski na włosy i wiele innych, ale nie jest to bardzo popularne. Lubią za to dodawać trochę więcej tatuaży na rękach.
=== Struktura władzy ===
Jest to uroczystość smutna, pomimo silnego akcentu położonego na swoistą nieśmiertelność (skoro odchodzi do Ikni, to nie znika na wieczność), z powodu konieczności rozłączenia się i utraty pojedynczej osobowości, która teraz roztopi się w całości ducha plemienia.
Ciało jest palone na wysokich wieżach z drewna i węgla drzewnego, a zebrane ze stosu prochy przechowywane są w urnach w domach umarłych lub w marae ahu.
== Ikni, Wspólnota ==
[[Ikni]] nie jest bogiem. Nie jest w ogóle jednoosobowym bytem, to forma zbiorowej duszy całego ludu Laro, do której należą żywi i martwi Laryjczycy. Elfy należące do Wspólnoty odczuwają niezrozumiałą dla innych istot więź ze swoimi pobratymcami, nazywaną przez nie ''Iko''. Po śmierci dusze Laro zamiast odchodzić “we Mgły”, łączą się w [[Ikni]], w której mogą służyć radą i wspierać swoją mocą członków Wspólnoty. Im dłużej Przodek przebywa we Wspólnocie, tym trudniej się z nimi porozumieć. Można to porównać do kropli wody, wpadającej do studni, która w trakcie lotu kształtuje się a po zderzeniu z taflą, dołącza do czegoś większego.
Jedna ze świętych Ksiąg Pokoleń mówi: "Jeśli każdy z nas jest olejem (chodzi o eteryczny olej zapachowy, używany w domach i świątyniach, lekko halucynogenny, rozlewany do małych fiolek), powołanym z ''rake'' (duży dzban), by oddać światu swoją wartość i uczynić go lepszym, to każdy z nas wróci do ''rake'' już nie ten sam, choć ten sam, połączy się z resztą, bo nie da się oddzielić, gdzie zaczyna się ja, a kończy my, tak jak po wlaniu oleju do ''rake'' nie rozróżnisz tego, co wlałeś od tego co było. Gdy nowe życie się rodzi, to jak nowy olej w misce, by dać światu nową opowieść, ale wciąż tym samym jest, co wszyscy, i tam, gdzie wszyscy powróci."
Elfy Laro nie muszą zresztą tłumaczyć sobie znaczenia słowa Ikni. Każde rodzące się dziecko od chwili narodzin odczuwa mentalną obecność innych. Proste psioniczne zaklęcia używane są przez matki do uspokajania niemowląt, rodzice przekazują mentalnie swoje wsparcie dzieciom na każdym etapie dzieciństwa. Kapłani Ikni w świątyniach podczas transowych modlitw wspierają psychicznie wszystkich swoich ludzi nieustannie. Każdy Laro w każdym momencie swojego życia odczuwa więc obecność innych, ich opiekę, towarzystwo i wsparcie.
Ikni jest wykorzystywane w różnych aspektach życia. Od usypiania niemowląt przez ich matki, aż po dowódców wydających rozkazy wojownikom podczas bitew. Jedynie nieliczni Kapłani Ikni wiedzą jak wiele mocy mają w sobie Przodkowie.
Wyjątkowym momentem jest ''andovea'', ceremonia wejścia w dorosłość (słowo z elfickiego, oznacza bramę do dorosłości). Obchody ''andovea'' trwają około roku (słonecznego), zaczynają się od rozmaitych obrzędów, przygotowań i medytacji, a najważniejszą częścią jest samotna wyprawa, zależnie od miejsca zamieszkania albo na jeden z górskich płaskowyżów, albo na pustynię, albo w podziemne korytarze. Podczas ''andovea'' młodemu elfowi nie towarzyszy żadna modlitwa ani mentalne zaklęcie. Pozostaje zupełnie sam. To czas medytacji, zrozumienia siebie, zrozumienia swoich celów, rozpoznania symboli (towarzysząca wyprawie głodówka najczęściej wiąże się z halucynacjami), a także przetrwania na granicy wytrzymałości organizmu. Jest to dla wielu elfów najbardziej dojmujące przeżycie, które wspominają do końca swoich dni jako najbardziej przerażające, właśnie ze względu na dojmującą, wyjątkową dla Laro samotność. (częścią obchodów ''andovea'' jest również zejście do ''ahi-tere-reinga'' celem wykonania swojej osobistej broni, a także wykonanie pierwszego ''t'samoko'' )
===Prawo honorowe / Prawo Przodków (''Idaina Senzo'')===
Elf pragnący kroczyć ścieżką honoru i prawości w zgodzie z Przodkami, winien jest bezwzględnie przestrzegać poniższych zasad.
* Szanuj przeciwnika jeśli na to zasługuje.
* Oddawaj cześć Przodkom i tradycji.
* Dbaj o dobre imię rodu, huanu i całego Larionu.
* Dotrzymuj danego słowa.
* Doskonal swoje umiejętności, nie ograniczaj się tylko do sztuki walki.
* Póki masz siłę trzymać miecz, nie poddawaj się.
* Zawsze bądź gotowy na śmierć.
* Bądź wierny przełożonym, wykonuj rozkazy.
Jeśli złamiesz któreś z praw kodeksu, lecz pragniesz powrócić na ścieżki prawości, oddaj się pokucie, medytacji i rozmowie z przodkami. Gdy stracisz honor całkowicie, jedynym rozwiązaniem jest odkupienie poprzez śmierć w walce.
=== Zagrożenie ===
Ikni przez pokolenia było absolutną podstawą społeczności Laro. Wszystko to stanęło pod znakiem zapytania, gdy do najwyższych kręgów władzy w Laro dotarła wiedza ze Zwoju Złamanego Kręgu. Zwój, ukradziony z podziemnego miasta Irthis'ava, zawierał wiedzę o przyczynach Rozłamu między Podziemnymi i górskimi elfami.
Tą przyczyną było Ikni.
Wspólnota dusz i umysłów została u zarania dziejów Laro powołana dzięki mocy bóstwa, Pana Ciemności, syna Równowagi, brata Światłości. Swarta. Tego samego, który po odejściu bogów objawił się jako Szakal.
Ikni, i całe Laro, było o włos od stania się narzędziem Szakala.
Zwój Złamanego Kręgu zawierał także Ostatnie Słowo – to, co dzieliło go od zawładnięcia wolą i umysłami elfów Laro. Póki co znajdował się pod opieką podziemnych elfów.
Po śmierci Savry przed nowym t'antsanem stało więc olbrzymie zadanie – uratowania swoich rodaków poniekąd przed nimi samymi.
=== ''Mutunga-o te-Ikni'' - Koniec Ikni ===
W trakcie rytuału w Bibractborgu dokonało się wydarzenie bodaj najważniejsze w ostatnich stuleciach istnienia Larionu – wszystkie dusze, zgromadzone w Ikni, podlegającym wpływowi Swarta Szakala, zostały "uwolnione", odeszły na zawsze od świata żywych. Tym samym Ikni zamilkło. Konkretniej zamilkli przodkowie, samo Ikni zostało oczyszczone, ale całe pokolenia, które dotychczas
wspierały żywych w trudnościach, zniknęły.
{{RamkaMail}}