Zmiany

Co dzieje się z duszami zesłanymi na potępienie? Gdzie znajdują się błędy Stwórcy i ci, którzy zwrócili się przeciw niemuNiemu? Zostają zesłani w Pustkę. W miejsce poza ramami kreacji, gdzie kończy się świat i nie ma nic, gdzie . Gdzie pozostają tylko odbicia realnej egzystencji, puste i mdłe, wiecznie niesatysfakcjonujące, wiecznie nieprawdziwe.

Biada tym strąconym w ową otchłań, bowiem ich losem jest wieczna nienawiść i głód, głód . Głód świata, który utracili, głód, który można nasycić jedynie żerując na żywych.

Starożytne elfy i ludzie nazwali nazywali ich Eskhara.

Dziś znany jest jako Straszliwy Szakal, Pan Pustki, lub po prostu Szakal. Lecz nie zawsze nosił takie miano. Ongiś ludzie składali mu cześć, wyznawali jako Swarta, jednego z dwóch synów Bogini Równowagi, Pana Nocy. Lecz to było dawno, a on porzucił to imię na rzecz większej mocy i władzy. Dziś włada legionami Eskhara i tysiącami śmiertelnych wyznawców, lecz pozostaje w ukryciu. Planuje, knuje i pociąga za sznurki. Jak daleko sięgają wpływy kogoś, kto miał tysiąclecia na przygotowywanie swoich działań? Ile znanych od dawna zaklęć i rytuałów ma ukryte drugie dno, tak jak Ikni, którą skorumpował i zatruł swoją wolą? Komu można ufać, a kto jest częścią sieci wpływów Upadłego Boga? Niepojęte pozostały odpowiedzi na te pytania, a groza ich znaczenia paraliżowała umysły władców, zaś cień potęgi samego Szakala odzierała z rozumu magów i szamanów, którym dane go było go zobaczyć. Tym niemniej , dzieci Ei stanęły do walki.

Gdy w 937 roku w Liryzji Swart objawił się po raz pierwszy, już wówczas zawiązało się przeciwko niemu przymierze, nazwane Trzech Przeciwko Szakalowi. Trzech – jak trzech demonicznych generałów upadłego boga, którzy mieli poprzedzać jego przyjście. Owych trzech – zwierzchnik Kościoła Pięciu, Baldwin dar Kerran, Hobbit Izaak Goldblum i wysoki oficer wywiadu Styrii, Kethren (później zastąpił go przywódca Talsoi, Meril) – zjednoczyli wokół siebie licznych magów, kapłanów i wojowników, a przede wszystkim siły polityczne i przywódcówpaństw. Przez następne kilka lat trwała wielka praca i wielkie poszukiwanie odpowiedzi. Odkryto i wydobyto z mroku wiedzę o Ikni, wiedzę o Roju i Pożeraczce Światów, o siatce geomantycznej Ei i wiele innych tajemnic świata. Dzięki temu , dwa lata później , możliwe było podjęcie wielkiego wysiłku – wypchnięcia Szakala do Pustki i odgrodzenia go od Ei, by nie mógł tu powrócić. Wszystkie wysiłki byłyby jednak zbyt wątłe, gdyby nie szczególna pomoc, jaką Dzieci Ei otrzymały… od losu? Wiedza o istocie świata, o magii kreacji, została okazana i objawiona w najpotrzebniejszym momencie. Tylko dzięki niej możliwe było prawdziwie prawdziwe wprowadzenie zmian w ciele Ei, bowiem żadna dostępna śmiertelnikom magia bowiem nie umie tworzyć niczego trwałego.

Niemal natychmiast po Biborgu Bibraktborgu stało się jasne, że zagrożenie zostało tylko odsunięte, nie zneutralizowane, zaś na Ei pozostały tak liczne jego dzieła, że niesposób nie sposób było uznać jej za bezpieczną.

Najcenniejszym dziedzictwem rytuału był dalszy rozwój organizacji, formalnie od swojego powstania noszącej nazwę Trzech przeciwko Przeciwko Szakalowi. Łączyła ona liczne formacje, organizacje i grupy, walczące z Szakalem, na . Na jej czele przez dłuższy czas stał Baldwin dar Keran, pierwszy arcykapłan Kościoła Pięciu na Północy.

Pomimo odsunięcia Szakala od Ei problem eskhara nie tylko nie zniknął, ale zdawał się rozrastać, choć tak naprawdę była to kwestia rozszerzającej się wiedzy na ten temat wiedzy i świadomości zagrożenia, które zdawało się nierozerwalnie wrośnięte w Eę.

Nieustannie pojawiały się informacje o nowych formach i wersjach eskhara - ostatecznie dziełami Swarta-Szakala okazały się wampiry, odkryto także istnienie istot nazywanych Aposafami oraz setki innych, pomniejszych demonów, wrośniętych i zakorzenionych na Ei ku jej krzywdzie.