Bogini została jednak powołana na panteon przez pozostałych bogów, gdy ci potrzebowali pomocy w walce o losy świata. Wstępując w boską domenę po raz pierwszy od powstania świata bogini otrzymała imię, Vellossura, stała się bóstwem pomocniczym [[Velea | Velei]] i [[Iureus]]a, obejmując w domenę Podziemny Świat, ciszę, oraz sny, które są jej niepodzielnym królestwem, jako tej która tka marzenia senne swą wspaniałą pieśnią.
Mało kto modli się do Vellossury, nawet wśród Podziemnych Elfów, jej młody kult dopiero się rozwija, a dla bardzo wielu bogini pozostaje zagadką.
=== Interwencja ===
Tajemnicza bogini po raz pierwszy przyszła z pomocą śmiertelnikom wkrótce po tym, jak ujawnione zostało zagrożęnie ze strony Swarta-Szakala. Wówczas to świat dowiedział się też, co oznaczały słowa tajemniczej przepowiedni, znanej elfom z Nallari:
“Śpiąca w Otchłani uwolni przeklęte dzieci”
Istoty, powołane do życia przez Velossurę, nie były materialne. Eteryczne byty żywiły się energią emocji, co u śmiertelnych powodowało szaleństwo, ale także z lubością pochłaniały inne eteryczne istoty, takie jak eskhara. Pożerały je wręcz.
Dzieci Velossury zostały ofiarowane jako sojusznicy i wsparcie do walki z Szakalem, wspomagając umysły ludzi z Czarnej Tercji.
=== Opiekunka Felnoru ===
Gdy Wyspy Felnor wynurzyły się na powierzchnię, a ich mieszkańcy zdecydowali się porzucić kult Szakala, który ich oszukał, Velossura zdecydowała, by im dopomóc. Szczególne umiłowanie magii snu, powszechne na Felnorze, gdzie praktykowano powszechnie senną hibernację, było doskonałą płaszczyzną porozumienia między boginią i jej nowymi wyznawcami. Na wyspach powszechnie więc ofiarowano jej świątynie i odprawiano obrzędy, czyniąc Velossurę patronką i opiekunką wysp.
=== Ofiara ===
Velossura ostatecznie udowodniła swoje przywiązanie do śmiertelników, stając jednoznacznie w obronie Ei przeciwko Swartowi-Szakalowi. Dzieci Śpiącej zostały poświęcone, aby Swart mógł zostać zabity.
Od tego czasu w podziemnych korytarzach, gdy uważnie posłuchać, echo niesie odległe dźwięki jej płaczu, a skały drgają lekko od jej łkania.
==Kult==