121
edycji
Zmiany
brak opisu edycji
Oaza Canna borykała się z wrogością bogini Vellosury, z trudem radzono sobie z opanowaniem podziemnych cieków, z więdnącymi roślinami i trującymi wyziewami złóż. Dopiero oddzielenie oazy barierą opartą na felnoryjskiej magii ustabilizowało sytuację, zyskując Silanie poparcie i wierność jej ludzi oraz umocniło przychylność wobec kultu Swarta-Szakala.
Znakiem czasów i symbolem zmian wśród Tlais Burzuma był coraz liczniejszy udział elfów podziemnych w wydarzeniach międzynarodowych na powierzchni. Elfy podziemne były wśród odkrywców Agade, na konferencji w Dormenos i w wielu innych miejscach. W 946 roku matrona Mea’Aran przystąpiła w imieniu Irthis’avy do Kongresu Wolnych Narodów. Oczywiście aktywnie angażowali się także we wszystko, co dotyczyło Nallari, zwłaszcza w ramach Tradailsham, które po Dormenos (w 944 r. pod określonymi warunkami na terytorium faktorii zostały wydzielone strefy dla goblinów) stało się punktem jednoczącym już nie dwa, a trzy narody Podziemi.
Wkrótce w Canna stanął pierwszy w Nallari minerałowy rdzeń energetyczny, zapewniając okolicy ciepło, światło, wodę i żywność.
==== Kataklizm ====
Choć elfy podziemne bezpośrednio nie były zaangażowane w wydarzenia roku 950, to przecież nie były obojętne. Mieszkańcy Nallari, niezwykle wrażliwi na psioniczne bodźce, odczuli bardzo mocno Nienor - Rozpacz swojej bogini. Velossura opłakiwała swoje utracone dzieci, a podziemne korytarze drżały od jej łkania.
Nallari nie dotknął także kryzys geomantyczny - choć nigdy nie wyjaśniono, skąd elfy w oazie Canna wiedzieli, jak zabezpieczyć minerałowy rdzeń, by nie wybuchł jak inne na powierzchni. Oni sami podtrzymywali wersję, że to sama Velossura obdarzyła ich wizją, ratując przed opresją.
== Mentalność ==