Silberberg

Kaganat Samnijski zajmuje obecnie całą Równinę Samna, a także tzw. Step Południowy, słabo zaludniony rejon graniczący z Arethyną, władzy samnijskiego kagana podlegają rozległe tereny Stepu Wschodniego sięgające na północ od Assury aż po krainy Pethabanu, a także obszar Stepu Północnego aż po Northeim.

Stolicą państwa jest położona na stoku wzgórza Samarkanda, czyli Kamienna, słynąca ze swoich czterech strzelistych kamiennych wież i pięknego pałacu.

Stepy

Step Południowy

Obszar graniczący z Arethyną i Górami Maegros, w dolinie rzeki Wedry i na północ od niej. Teren mało zamieszkany, główną osadą stałą jest gród Kudak.

Step Wschodni

Teren na północ od pustyni Assura aż do granic Bharat (Pethabanu), zamieszkały przez małe plemiona myśliwych i pasterzy.

Jezioro Arałtaj

Jedyny większy zbiornik wodny w centrum Samnii, powstaje z wód trzech spływających ze wzgórz rzek. Położony w sporym obniżeniu jest prawdopodobnie częściowo pozostałością po zlodowaceniu.

Góry Kamienne

Niski masyw górski, charakteryzujący się licznymi skalnymi ostańcami, wystającymi ponad trawiaste stoki. Jedyne większe źródło kamiennego budulca.

Wzgórza Arga-zam Sun

Jedno z nielicznych miejsc porośniętych lasem. Wzgórza uważane były od zawsze za siedzibę upiorów i duchów (nazwa oznacza Ścieżkę Duchów), są świętym miejscem samnijskich szamanów. U ich podnóża tradycyjnie zbiera się kurułtaj.

Zachodnia Droga

Obszar łączący Samnię z Tryntem poprzez przełęcz Północna Brama oraz przełęcze Gór Silber.

Step Północny

Tereny za Górami Kamiennymi, mroźne pustkowie, porośnięte niską tundrą. Poza nielicznymi grupami łowców reniferów, zupełnie niezamieszkane. Step przez większość roku jest przykryty śniegiem, odżywa tylko na kilka letnich miesięcy, wtedy mieni się barwami kwiatów i młodej trawy. Przemierzające to pustkowie plemiona myśliwych, to mało poznana grupa etniczna. Wiąże się ich z Samnijczykami, z którymi sąsiadują, a wspólne ich pochodzenie wywodzi ze wschodnich równin i terenów dzisiejszej pustyni Assury. Łowcy reniferów żyją z łowiectwa, odziewają się w skóry, oddają cześć siłom natury i duchom swoich przodków. Perfekcyjnie posługują się oszczepem i łukiem, ich zdolności tropicielskie nie mają sobie równych, mówi się, że łowca reniferów jest w stanie wytropić ptaka w powietrzu, nawet jeśli przelatywał on tamtędy miesiąc temu. Niektórzy twierdzą, iż to dlatego, że plemiona te mają naturalną zdolność rozmawiania ze zwierzętami. Po ogłoszeniu powrotu Wielkiego Kagana liczne plemiona koczownicze osiedliły się na północy Samni, podnosząc liczebność samnijskiej armii.

Daleka Północ

Northeim, Boreal, Boer – rejon ciągnący się poza pasem tundry daleko na północ. Legendy krążące wśród ludów północy mówią o cudach zórz polarnych, kryształowych miastach z lodu, o lodowych olbrzymach, którym służą białe niedźwiedzie, ale nieliczni powracający stamtąd podróżnicy, o ile powracali w pełni zmysłów, opowiadali raczej o ciągnących się w nieskończoność lodowych pustyniach, o mrozie takim, że zamarzają gałki oczne i bezkresie lodowych przestrzeni, przyprawiającym o szaleństwo i ślepotę.

Samnijskie osady

Kudak

Osada położona na południu Samnii, w miejscu, gdzie rzeka Zarbyłak wpada do jeziora Arałtaj. Jest główną siedzibą plemion samnijskich ze Stepu Południowego, otoczona wysokim i grubym wałem ziemi, uwieńczonym wytrzymałą palisadą. Osada jest teraz dużym ośrodkiem, ale zaczynała od zwyczajnego ogniska, obok którego rozłożono kilka jurt. Ze względu na bliskość jeziora oraz dużą żyzność gleb, duża cześć mieszkańców to rybacy i rolnicy. Inni to myśliwi i rzemieślnicy.

Oprócz ludów samnijskich, spotkać tu można tylko ludzi, którzy przybyli uciekając przed czymś lub kimś. Tutaj możesz zacząć od nowa. Kudak jest schronieniem dla wielu awanturników, wygnańców z plemion, samozwańczych atamanów i innych niebieskich ptaków. Z ich wsparcia często korzystają samnijscy ming-beje.

Panuje kult Wielkiego Ducha, w centrum osady znajduje się . Jako, że szalonych tu nie brakuje, jest tu punkt werbunku Ormurinu. Nie jest okazały i gdyby nie szyld, najprawdopodobniej trudno byłoby go odróżnić od innych budynków. Straż miejska składa się z wojska samnijskiego, którego część garnizonuje tu na stałe. Są dwie główne części Kudaku: górna, zwana obronną i dolna, zwana mieszkalną. Dolna ma wał o parę metrów niższy i jest na poziomie gruntu, a górna została podniesiona o kilka metrów jako, że kiedyś był to pagórek. Górna ma kształt koła, a dolna litery L, w której obie części są mniej więcej jednakowej długości i graniczy wewnętrzną stroną z górną. Aby dostać się do części górnej, trzeba wejść przez jedną z czterech bram części dolnej: Rzeczną (od wschodu), Zdobywców (od południa), Stepową (od zachodu) lub Wilczą (od północy). Następnie przejść przez dzielnicę mieszkalną do Wielkiej Bramy, która prowadziła do dzielnicy obronnej. Część obronna zbudowano planie koła, wokół placu, na którym zbierają się przedstawiciele plemion oraz innych frakcji, by radzić na wiecu. Rada ta zarządza osadą, pozostając lojalna wobec kagana. Część mieszkalna rozbudowywała się sama aż do otoczenia jej wałem, co spowodowało dużą chaotyczność w planie dzielnicy. Każdy buduje tutaj swój dom tak jak chce; widuje się tu halle na styl fiordyjski, teralskie chaty oraz inne. Najczęściej jednak widywane są kurne chaty. Są to chaty bez komina, palenisko znajduje się najczęściej w środkowej części chaty a dym uchodzi poprzez otwór w centralnym punkcie dachu. Dach pokryty strzechą lub częściej gontem, ściany z drewnianych belek, okno lub dwa i drewniana podłoga. Zwykle trzy izby: sień, mieszkalna oraz paleniskowa.

Ghar

Gród nad rzeką Kurushin (jedną z trzech, wpadających do jeziora Arałtaj), wzniesiony na stoku wzgórza. To miejsce powstało w oparciu o szamańskie centrum sakralne, zlokalizowane na szczytach wzgórz, początkowo było bowiem zbiorowiskiem chat dla noclegu pielgrzymów, potem zostało wzbogacone o wartownie i palisadę, chroniącą przed bandytami i dzikimi zwierzętami.

Ghar jest główną siedzibą samnijskich szamanów, w tym na wpół już legendarnej Selenge Uter’enei, a także całkowicie legendarnego chana z czasów przed Wielką Ekspansją, Mori Khana. Na wzgórza, zwane Arga-zam Sun, co się tłumaczy jako Ścieżki Duchów, nie zapuszcza się nikt, kto nie chce obcować z siłami nadprzyrodzonymi.

W Ghar odbywa się natomiast tradycyjnie kurułtaj – wiec wszystkich plemion, wybierający chana lub kagana.

Bershad

To osada warowna niedaleko granicy teralskiej i grodu Nitra, zwykle będąca punktem wypadowym dla rabunkowych wypraw przeciwko temu grodowi. Od czasów, gdy teralski kniaź Dragan odważył się na odwetowe ekspedycje, Bershad zyskał grubą palisadę, w planach jest zastąpienia jej kamiennym murem.

Gród jest miejscem zbierania się wieców, zwykle by zdecydować o wyprawie na południe, a także punktem handlowym, gdzie co bardziej przedsiębiorczy mogą zakupić efekty samnijskich wypraw łupieżczych. Jest tu filia Banku Kesham oraz dawny budynek Ligi Kupieckiej, zamieniony obecnie w wielki targ. Większość wyznaje tu Wielkiego Ducha. Bershad jest zbudowane na planie okręgu z kwadratowym rynkiem centrum osady.

"Ma ktoś goblińskie ustrojstwo?"

Jeśli masz jakieś pytania, skontaktuj się z nami na

info@silberberg.pl