m
Odpowiadając Dla Samni podbój Meghalayi był wydarzeniem historycznym. Enktoia zamierzała rozszerzyć kaganat i podnieść go na potrzeby swoich ludzi jesienią 939 roku kagani zarządziła przygotowania do wielkiej wyprawy na wschódwyższy poziom cywilizacyjny, traktując pethabańskie królestwo jak kotwicę, która mogla w domenę [[Pethaban|Pethabanu]]tym dopomóc. Poza łupami wyprawa miała jeszcze jeden cel – rozeznanie sytuacji za Asurą w kontekście upadku Szakala. Podróżnicy od dawna przynosili wieściOprócz niewolników sprowadziła z Meghalayi naukowców, że pethabańskie państewka były pod silnym wpływem eskhara. Co się stało z Pethabanem po Biborgurzemieślników i artystów, pozostawało tajemnicąwprowadzajac w Samarkandzie epokę postępu i sztuki.
Wiosną 940 r. wielka wyprawa wyruszyła Część niewolników, których nie sprzedano w kierunku Pethabanu. ''Orun-basajem'', czyli namiestnikiemOfirze, została osiedlona na czas nieobecności władczyni została jej niedawna rywalka, Ochir Sukh'enei. Na wyprawę wyruszyli najbliżsi doradcy i dowódcy Enktoi, Baavhain pustych obszarach stepu i Tsagaan, a także wergundzki ambasadorzasiliła tysiącami ludzi arbany kagani, Emmeranpodnosząc liczebność dyspozycyjnych arbanów do 60 tysięcy ludzi.
brak opisu edycji
Pod koniec wojny jasno zarysował się nowy podział polityczny na Północy – [[Federacja Wergundzka]] i jej sprzyierzeńcy stanęła przeciwko nowo powstałemu Paktowi Szlaku Wedry, zrzeszającego [[Ofir]], [[Trynt]], [[Terala|Teralę]] i Visnohorę. Nowa władczyni rychło stała się obiektem zabiegów dyplomatycznych, bowiem zajęcie przez Samnię pozycji po którejś ze stron oznaczać będzie jej wielką przewagę.
=== Po wojnie o Północ ===
Wiosną 939 r. samnijska kagani odmówiła wstąpienia do Paktu Szlaku Wedry, uniemożliwiając tym samym realizację założeń paktu. Z jej inicjatywy samnijscy szamani aktywnie zaangażowali się w walkę w obronie Ei, przeciwko Wielkiemu Kłamcy, jak nazywali upadłego boga Swarta. Jeźdźcy Duchów, szamańscy wysłannicy, roznieśli w kluczowe miejsca najważniejsze informacje. Hayat, wysłanniczka Enktoi, wychowanica Emmerana, wergundzkiego doradcy kagani, uczestniczyła w rytuale w Biborgu. Dzięki temu Samnia powoli zaczęła wracać do międzynarodowej polityki.
Odpowiadając na potrzeby swoich ludzi jesienią 939 roku kagani zarządziła przygotowania do wielkiej wyprawy na wschód, w domenę [[Pethaban|Pethabanu]]. Poza łupami wyprawa miała jeszcze jeden cel – rozeznanie sytuacji za Asurą w kontekście upadku Szakala. Podróżnicy od dawna przynosili wieści, że pethabańskie państewka były pod silnym wpływem eskhara. Co się stało z Pethabanem po Biborgu, pozostawało tajemnicą.
=== Sytuacja obecna ===
[[File:samnia5.jpg|upright=0.55|frameless|border|left]]Wiosną 939 rKagani i część jej wojsk powróciła po trzech latach. samnijska kagani odmówiła wstąpienia do Paktu Szlaku WedrySamnijczycy podbili jedno z pethabańskich królestw, uniemożliwiając tym samym realizację założeń paktunajbardziej wysuniętą na północ Meghalayę. Z jej inicjatywy samnijscy szamani aktywnie zaangażowali się w walkę w obronie Ei, przeciwko Wielkiemu KłamcyEnktoia ustanowiła tam swojego namiestnika, jak nazywali upadłego boga Swartauprzednio pokonawszy rządzącego prowincją maharadżę Karhut-Atharwana. Jeźdźcy Duchów, szamańscy wysłannicy, roznieśli Tysiące jego zwolenników Samnijczycy wzięli w kluczowe miejsca najważniejsze informacje. Hayatniewolę, wysłanniczka Enktoidlatego powracająca wyprawa wiodła ze sobą tłumy jeńców, wychowanica Emmerana, wergundzkiego doradcy kaganiktórych większość wyznaczone jaghany natychmiast powiodły do Ofiru, uczestniczyła w rytuale w Biborgu. Dzięki temu Samnia powoli zaczęła wracać do międzynarodowej politykina lokalne rynki.
Jednocześnie utrzymany został luźny sojusz z Wergundią, wciąż jednym z najpotężniejszych ludzi na dworze kagani pozostawał Emmeran. Enktoia potwierdziła gwarancje dla Wysokich Ziem, jednocześnie nie kryjąc się z przygotowaniami do najazdu na Teralę latem 944 r.
== Mentalność ==