m
brak opisu edycji
Przed elfami z Aenthil stanęło nowe zadanie – powrotu do społeczności Północy nie tylko formalnie i politycznie, ale także mentalnie. Pamięć o okrucieństwach wojny tego nie ułatwiała.
=== Sytuacja obecna Nowa polityka kraju ===
Księżna Helethai po raz kolejny zmieniła profil polityki. Do łask przywrócono tulya'Toruviel Meliaor, największą orędowniczkę pojednania Aenthil z Północą - wzięła ona udział w rytuale w Bibractborgu, nawiązując tam zresztą relacje dyplomatyczne z reprezentantami niedawnych wrogów.
Cieniem na nowych relacjach międzypaństwowych położyła się seria zabójstw dyplomatów Aenthil i innych krajów, podejmujących te rozmowy. Najgłośniejszym echem odbiła się sprawa zabicia ohtat'Silitei Venity, chwilę wcześniej mianowanej dowódcą Zachodniej Granicy Aenthil. Sprawców nigdy nie wykryto.
=== Sytuacja obecna ===
Wykorzystując swoje centralne położenie, księstwo leśnych elfów zmierzało do stania się łącznikiem pomiędzy wschodem i zachodem, północą i południem, łącznikiem, który będzie potrzebny wszystkim stronom i niemożliwy do pominięcia.
Już w 940 r. Aenthil rozpoczęło budowę Złotego i Srebrnego Traktu, jak nazwano owe drogi, łączące odpowiednio Ligmell w Salicji z Mesin w Styrii oraz styryjski Perbatasan z talsojskim Ilweran.
Gdy 2 lata później wybuchł konflikt o Visnohorę, cała sytuacja była Aenthil wybitnie nie na rękę. Księżna Helethai użyła wszelkich sił dyplomatycznych, próbując doprowadzić do konsensusu między księciem protektorem, a Iltepe Moe. Przyjęta strategia łącznika była nie do połączenia z kolejnym starciem mocarstw.
== Mentalność ==