1238
edycji
Zmiany
m
brak opisu edycji
Zalążek '''Akademii Jastrzębieckiej''' powstał niedługo po przejęciu przez [[Kanon postaci#Nieaktywne postaci graczy | Derwana Jastrzębca]] władzy w [[Terala | Terali]], w 915 r. Przygarnął on pod swój dach w grodzie Jastrzębców sieroty, które utraciły rodzinę w wojnie i postanowił zebrać ludzi, którzy wyszkolą ich pod jego okiem na Łowców Potworów. Grupa ta została okrzyknięta sarkastycznym mianem “Sierot Strzygonia” . Qa bacznie i z nieufnością śledzili ten proces, przemogła to dopiero decyzja o nawiązaniu pewnej formy współpracy. W roku 919 powstała oficjalna Akademia Jastrzębiecka, w której szkoleni byli Terale i Qa. Wiązało się to z zwiększeniem funduszy, powstaniem specjalnych budynków oraz sprowadzeniem Łowczych Qa jako instruktorów.
Przez kolejne lata Czasu Ciemności Akademia z powodzeniem pełniła funkcję, jaką przewidział dla niej jej twórca - szkoliła Terali w walce. Specjalistycznej i niestandardowej, ale jednak w walce. <br?>
Ten tryb szkolenia miał swoje bardzo poważne wady - spośród grona pierwszych absolwentów nieliczni tylko naprawdę chcieli parać się fachem łowcy potworów. Większość szła do Akademii, aby uczyć się walczyć i zyskać umiejętności bojowe. Wielu pierwszych mistrzów łowczych wzięło potem udział w II Wojnie o Północ, stając na czele kniaziowskich chorągwi. <br>
Głosy o konieczności zmiany priorytetów przebiły się wyraźnie w Akademii dopiero po wojnie.
Oddziały terenowe miały też otworzyć nowe możliwości badania potworów endemicznych, jak w przypadku delty Yro, czy też wyjątkowych, jak te z rejonu dotkniętego skażeniem w Starej Birce. <br>
Szeroko zakrojone było także otwarcie Akademii na współpracę z innymi podmiotami naukowymi - Jastrzębiecka potrzebowała alchemików, płatnerzy, magów, medyków i innych naukowców, by poprawić skuteczność pracy swoich ludzi.
=== Nowy Wielki Mistrz ===
Po tym, jak w 944 r. nowym Wielkim Mistrzem Akademii Jastrzębieckiej został Dalimir, funkcja największej uczelni łowieckiej uległa kolejnym zmianom. Wszyscy łowcy teralskiego pochodzenia zostali zobowiązani do stawienia się na wezwanie swoich kniaziów do służby w kniaziowskich drużynach. Jednocześnie system szkolenia został poszerzony o wojowników, mających wspomagać łowców w ich zadaniach, ale de facto byli to wyszkoleni drużynnicy, gotowi do służby na rozkaz kniazia.
[[Kategoria: Organizacje]]