75
edycji
Zmiany
Laro
,brak opisu edycji
{{ZakładkiZakładkiNacje||Laro/Rozszerzenie}}
[[File:laro5.jpg|upright=|frameless|border|right]]'''Laro''' - plemię elfów, przez ludzi czasem zwanych górskimi z uwagi na zamieszkały teren. Nazwa odnosi się również do państwa ([[Księstwo Laro]]).
[[File:laro4.jpg|upright=0.7|frameless|border|right]]Po niejasnych wydarzeniach plemię podzieliło się, część rodów odeszła po dramatycznych wydarzeniach, nazwanych później Rozłamem, zaś plemiona podzieliła bardzo głęboka nienawiść, która przetrwała całe pokolenia elfów. Przyczyny rozłamu długo pozostawały tajemnicą, zapisane w tajemnym Zwoju, przechowywanym przez Zakon Złamanego Kręgu, jedynym, który po Rozłamie pozostał wspólny dla obu plemion.
W kronikach ludzkich pierwszy raz pojawia się wzmianka o czarnych elfach w roku 580, kiedy to t'antsan Savra Enei Motte -oeni Leidenei Kodanara Ahi podpisała pakt z Ofirem. Elfy z Laro raczej nie angażowały się przez wieki w sprawy ludzkiego świata, z paroma wyjątkami.
Elfy z Larionu interweniowały w Telfambie podczas wydarzeń towarzyszących narodzinom [[Tavar]]. Nie zapobiegły temu wydarzeniu, jednak nowa bogini zadecydowała oddać niepotrzebną jej fortecę w ręce Laro, co stało się z kolei przyczyną konfliktu Laro z [[Aenthil]], roszczącymi sobie prawa do intersekcji. Elfy Laro pozostały neutralne w czasie I Wojny o Północ, nie angażując się po żadnej ze stron. Prące na północ młode imperium [[Qa|Qasyran]] uszanowało granice górskich elfów, nawet pomimo tego, że przyjęli oni uciekinierów ze [[Styria|Styrii]] i umożliwili im szkolenie wojska i funkcjonowanie państwa na wygnaniu. Dzięki zabiegom wygnanego z [[Laro]] rodu Andhakara w Larionie było wielu zwolenników walki z [[Qa|Qasyran]] i ostatecznie, po prowokacji – zabójstwie laryjskiej dyplomatki w Silberburgu – Laro przystąpiło do wojny.
rytuału. Informacje te wyjaśniały wiele niezrozumiałych dotychczas wydarzeń, ale nie wszyscy w nie wierzyli, nie usuwało to zresztą fatalnego poczucia chaosu i opuszczenia, jakie stało się powszechne w tamtym czasie.
Udana misja tantsana Altarisa na południu uspokoiła i wygasiła bunt południowych huanów. Huan’tsanem Waitiri został Saigo Taharua Waitiri, zwolennik i sprzymierzeniec Altarisa.
Larion zaangażował się także w próbę mediacji na północy, t'antsan wystąpił z propozycją uczynienia Visnohory neutralną, pod laryjską protekcją, ale ten pomysł nie spotkał się z aprobatą Qasyranu. Tym niemniej nie ustawano w staraniach, aby nie dopuścić do kolejnej wojny.
=== Sytuacja obecna ===
Po okresie zaangażowania w wydarzenia światowe Larion wycofał się z areny międzynarodowej, skupiając się przede wszystkim na naprawie sytuacji wewnętrznej. Wiele osób zarzucało t’antsanowi, że nieustannie angażuje się w sprawy poza granicami, ryzykuje własnym życiem bardziej niż powinien, odbierając swym ludziom możliwość wykazania się (choć ten ostatni argument wydaje się dziwny, wiązał się ze specyficzną laryjską mentalnością).
Granice kraju pozostawały zamknięte.
Larion konsekwentnie odmówił wpuszczenia zarówno powstańców Theonasa w Ofirze, jak i uciekinierów z terenu Qasyran (w tym wypadku krążyły liczne plotki, że było to tylko stanowisko oficjalne), pomimo tego, że z tym ostatnim Larion miał zamrożone relacje. Co roku stolica wysyłała do Qasyran wezwanie do zrealizowania postanowień traktatu pokojowego. Po powstaniu Kongresu Wolnych Narodów Larion zażądał rozliczenia Qa z podpisanych traktatów. W związku z powyższym, Kompania Nowej Magii podjęła się roli mediatora, otwierając serię spotkań bilateralnych pomiędzy reprezentantami obu krajów.
== Mentalność ==
== Armia ==
[[File:laro7.jpg|upright=0.7|frameless|border|right]]Laro - jako państwo zmilitaryzowane , o niezwykle mocno rozwiniętym kulcie walki - ma największą moblizację na swoim terenie zdolność do moblizacji wojsk w całym znanym świecie. Podczas wojny laryjscy wojownicy pojawiają się na polach bitew wedle rodów, zwierzchnicy rodów (''ma'tui'') są jednocześnie dowódcami oddziałów (dlatego ma'tui mogą zostać jedynie doświadczeni w boju wojownicy lub osoby obdarzone talentem strategicznym). Nad ma’tui w drabinie hierarchii znajduje się ''huan’tsan'', czyli przywódca huanu.
Broń Laro bywa bardzo zróżnicowana, jako że każdy wojownik tworzy sobie broń sam, a tradycje płatnerskie w różnych rodach są odmienne. Przeważa jednak zakrzywiony jednosieczny miecz o przedłużonej rękojeści, którym posługują się dwiema rękami. Zdarzają się też inne rodzaje broni - naginaty, glewie, długie koncerze lub szable. Rzadziej trafia się krótka broń, połączona z niewielką tarczą.
Laro, jeśli walczą w grupie, stanowią zwarty oddział, z którego każdy broni siebie i swoich towarzyszy. Częściej jednak stawiają na indywidualne starcia, w których mogą wykorzystać swoją olbrzymią przewagę umiejętności fechtunku i walki wręcz, uważani są bowiem za najlepszych szermierzy na świecie.