Otwórz menu główne

Zmiany

Laro/Rozszerzenie

Dodane 4604 bajty, 14:05, 19 lut 2022
m
brak opisu edycji
<tr>
<td>Ahi - ogień</td><td>Hawaschi, Kodanara, Mishude, Marai-de, Motten</td>
</tr><tr>
<td>Hakarai - drzewo</td><td>Andhakara, wygnańcy z innych huanów</td>
</tr><tr>
<td>Rino – stal</td><td>Waradatei, Mitune, Koa, Lo’ire, Rouna’kea</td>
<td>Takawai – wiatr</td><td>Tawhiri, Mauru, A’koe</td>
</tr><tr>
<td>Kohatu – kamień</td><td>ShiravanaShirawana, Rinoi, Kodewara, Waiherei</td>
</tr><tr>
<td>Waitiri - grom</td><td>TengavaTengawa, Sai, Taharua</td>
</tr></table>
==== Ahi - Ogień====Ahi jest rodem rozlokowanym głównie na terenie pasma Hiriwa, w okolicach Telfamby, Laromantonu. Ich „stolicą”, czyli ''pa matua '' to Akhiren, położony przy rzece Karen. Jest to też huan najliczniejszy. Ahiryjczycy mają zwyczaj związany z ogniem, bowiem gdy przybędą w jakieś nowe miejsce, idą do ogniska, by skinąć głową i powiedzieć „I „''I konei ko ahau” ahau''” czyli „Oto jestem”. Również przed wyjazdem idą do ognia i mówią „Au „''Au mahue ahau” ahau''” czyli najzwyklejsze „Odchodzę”.  Ahiryjczycy są znani ze swojego obeznania w świecie poza Larionem, w związku ze swoją z reguły otwartą, jak na Laryjczyków naturą. Z Ahi wysyłanych jest najwięcej dyplomatów na obce dwory. Elfy z tego huanu najczęściej noszą strój złożony z koszuli, szerokiego pasa lub gorsetu oraz ''ahame'', aczkolwiek nie jest powiedziane, że nie mogą się ubierać inaczej. Wolą włosy spięte w kok, a dodatki noszą z różnych metali, przeważnie w jakiś sposób związane z ogniem.
==== Rino - Stal====Huan Rino rozlokował się głównie w okolicy doliny E Wha Ewha Peak i równiny Tarutaru. Jego ''pa matua '' to Pohu. Rino ma najczęstsze kontakty z innymi rasami (głównie ludźmi) zaraz po Ahi, są zatem otwarci i nawet zdarza im się mieć przyjaciół wśród rodzaju ludzkiego. Huan ten preferuje tuniki wraz z wąskimi spodniami. Istnieje wśród nich zwyczaj noszenia srebrnych bądź stalowych bransolet przez wolne elfy i elfki.
==== Taimate ====Jest to ród najbardziej na południu, pomiędzy bagnami Morein W huanie Rino znajdują się najlepszej jakości złoża żelaza i górami Diablimi. Południowe rody, a właściwie ich młodzieżwęgla w całym Larionie, raz na jakiś czas organizują coś na kształt igrzysk, gdzie biorą udział w rytualnych pojedynkach i testach sprawnościowychstąd też bierze swoją nazwę. Zawody są nielegalne i niepopierane przez starszyznę oraz władców, aczkolwiek do tej pory nie udało Większość ludności cywilnej zajmuje się ich udaremnić, ani wyłapać organizatorów. Są ściśle tajne, a więc ludzie nie wiedzą o nich niemal nic. Brać mogą udział wszystkie Laro, które nie zdradzą tajemnicy, lecz najczęściej widziane są huany Tainate, Waitiri górnictwem i o, dziwo, Takawai. Tainatyjczycy noszą stroje typu kimono. Często zamiast rysunków stosują skaryfikację w tatuażachhutnictwem na skalę rodzinną (każda ród posiada swój fragment ziemi na którym te materiały wydobywają).
W Pohu mieści się jedyna znana szkoła Pieśni Metalu - ''Tuhinga o Mua''. Huan ten preferuje tuniki wraz z wąskimi spodniami. Istnieje wśród nich zwyczaj noszenia srebrnych bądź stalowych bransolet przez wolne elfy i elfki.  Rinojczycy jako lud kowalski nie mają konkretnej preferowanej broni, której sztukę opanowują do perfekcji, chociaż wielu z nich nosi przy sobie młoty. ==== Takawai Kohatu - Kamień ====Takawai jest raczej odosobnionym huanem Kohatyjczycy mają w zwyczaju ozdabiać swoje domy różnymi wzorami związanymi m.in. z różnymi specyficznymi zwyczajamihistorią Laro. Nie przepadają oni zwłaszcza za tłocznymi miastami innych ras''Pa matua'' Kohatu to Watawara, czują się źle w tłumienazywana też najpiękniejszym miastem lub stolicą sztuki. Od początku Larionu to najczęściej Kohatu było miejscem, za to kochają przebywać i podróżować w kilku-kilkunastoosobowej grupce. Huan ten żyje w przeważającej większości z polowań. Takawaijczycy noszą mieszane stroje północnoktórego wywodzili się najbardziej znani laryjscy artyści -południoweod pieśni i poezji, często dodają fragmenty futra do ubrańprzez rzeźbiarstwo, pochew kończąc na miecze czy kołczanów. Mają też zwyczaj dodania przed klasycznym powitaniem laryjskim ukłonu lub skinięcia głowąmalarstwie, kaligrafii i dramacie.
==== Kohatu ====Kohatyjczycy mają w zwyczaju ozdabiać swoje domy różnymi wzorami związanymi m.in. słynie również z historią Laro. Innym ciekawym zwyczajem związanym z tym huanem jest tworzenie naszyjników produkcji najsmaczniejszych i wisiorów z gładkich kamieni z wyrytym napisem. Niektóre mogą być zaklęte. Kohatyjczycy dają je jako wyraz uznania, znak wdzięczności czy po prostu uczucia. W zależności od symbolu osoba ta jest inaczej postrzegana: <br>te arowa –(Kochać)- znaczy że ktoś darzy tą osobę uczuciem. te mauruuru (Wdzięczność) - znaczy, że ktoś jest za coś bardzo wdzięczny. te kiritau (Szacunek) - znaczy, że ta osoba cieszy się szacunkiemnajmocniejszych trunków.
Innym ciekawym zwyczajem związanym z tym huanem jest tworzenie naszyjników i wisiorów z gładkich kamieni z wyrytym napisem. Niektóre mogą być zaklęte. Kohatyjczycy dają je jako wyraz uznania, znak wdzięczności czy po prostu uczucia. Kohatu daje te medaliony z tymi napisami tylko w szczególnych sytuacjach! Zwykle noszą je z wyrytym zaklęciem.
Kohatyjczycy zamieszkują centralne góry Larion.
==== Waitiri - Grom====Waitiri wśród Laro słynie głównie z hodowli koni oraz czasem innej trzody, ale to właśnie oni mają najlepsze stadniny silnych, dobrych koni, zatem u nich większość elfów czarnych kupuje wierzchowce. Pomimo wielu obowiązków, Waitirijczycy nie zaniedbują obowiązków tych związanych z codziennymi treningami i innymi sprawami. Jego ''pa matuą'' jest Sutomubare - Dolina Burzy. Miasto to znajduje się między dwoma szczytami.
Jednym z przesądów huanu Waitiri jest uważanie burzy za dobry znak. Poza tym, że dnia następnego przeważnie jest dobra pogoda, burza uważana jest za symbol szczęścia i męstwa, tzn. jeśli ktoś się urodzi w czasie burzy, powinien być mężnym szczęśliwcem. Niektórzy burze, zwłaszcza te niespodziewane, uważają za znak od bogów.
Waitirijczycy ubierają się podobnie do stylu północnego z dodatkami typu rękawice (bez palców też), ozdobne karwasze (głównie na ceremonie, bo w walce mogą się zniszczyć) oraz opaski na włosy i wiele innych, ale nie jest to bardzo popularne. Lubią za to dodawać trochę więcej tatuaży na rękach.
 
Najbardziej popularnym rodzajem broni w tym huanie jest broń drzewcowa.
 
==== Taimate - Woda====
Jest to huan znajdujący się najdalej na południu, pomiędzy bagnami Morein i górami Diablimi. Jego ''pa matua'' to Narakawa. Na jego terenie znajdują się liczne acz niewielkie źródła, wodospady i jeziora górskie. W porównaniu do reszty Larionu klimat tam jest łagodny, wilgotny i ciepły. Na stromych stokach gór budowane są tarasy, na których uprawia się ryż i herbatę. Te produkty rolne są ich głównym towarem eksportowym do innych huanów.
 
Południowe rody, a właściwie ich młodzież, raz na jakiś czas organizują coś na kształt igrzysk, gdzie biorą udział w rytualnych pojedynkach i testach sprawnościowych. Zawody są nielegalne i niepopierane przez starszyznę oraz władców, aczkolwiek do tej pory nie udało się ich udaremnić, ani wyłapać organizatorów. Są ściśle tajne, a więc ludzie nie wiedzą o nich niemal nic. Brać mogą udział wszystkie Laro, które nie zdradzą tajemnicy, lecz najczęściej widziane są huany Taimate, Waitiri i o, dziwo, Takawai.
 
W Taimate istnieje tajna szkoła shinobi nazywana ''Ingoa'', jej uczniami są sieroty lub elfy, które zostały wydziedziczone. Jej dokładne położenie nie jest znane, tak samo jak metody nauczania, a o niej samej krąży wiele legend.
 
Taimatyjczycy noszą stroje typu kimono. Często zamiast rysunków stosują skaryfikację w tatuażach.
 
Dużą popularnością w tym huanie cieszy się kama. Traktuje się ją jako broń rytualną w honorowych pojedynkach.
 
==== Takawai - Wiatr====
Takawai jest raczej odosobnionym huanem z różnymi specyficznymi zwyczajami. Nie przepadają oni zwłaszcza za tłocznymi miastami innych ras, czują się źle w tłumie, za to kochają przebywać i podróżować w kilku-kilkunastoosobowej grupce. Z tego powodu ''pa matua'' Takawai - Shindaka - jest w zasadzie trochę większą wioską.
 
Huan ten żyje w przeważającej większości z polowań. Młodzi Takawaijczycy rozpoczynają naukę łucznictwa w zasadzie tuż po nauczeniu się chodzenia. W związku z tym, Takawaiczycy słyną z bliskości z naturą i nadzwyczajnego spokoju. Zdarza się wśród nich znaleźć druida, a wśród północnych druidów chodzą słuchy o ukrytym legendarnym Kowenie Wiśni leżącym w tym huanie.
 
Takawaijczycy noszą mieszane stroje północno-południowe, często dodają fragmenty futra do ubrań, pochew na miecze czy kołczanów. Mają też zwyczaj dodania przed klasycznym powitaniem laryjskim ukłonu lub skinięcia głową.
 
Ulubionym orężem Takawai jest charakterystyczny długi łuk yumi.
 
==== Hakarai - Drzewo ====
 
W odległych czasach Andhakara był największym, po Motten, rodem huanu ognia - Ahi. Ród ten, posiadał bardzo wyraźne cechy charakterystyczne. Były to między innymi, noszenie ciężkich pancerzy z metalu, częste bywanie poza granicami Larionu oraz przywiązanie, większe niż u innych, do Starych Bogów. Więź z Bogami, jaką odczuwali Andhakaryjczycy, duża część z istot, które ich znały, a nie należały do społeczności Laro, porównywała do połączenia ze wspólnotą Ikni. W rzeczywistości, nie była jednak ona aż tak silna. Dużo członków rodu angażowała się w życie władcy państwa, służąc jako przyboczni dowódców lub doradcy na dworze. Służenie i pomoc głowie państwa, jak i zarządcom prowincji pokazywała pro-monarszą myśl jaka przewodziła niegdyś każdemu członkowi Andhakary.
 
Na kolejnych stronach kronik historycznych, można dostrzec olbrzymi konflikt jaki wyniknął pomiędzy, o ironio, t’antsan a owym rodem. Podczas napięcia Andhakara była otwarta na elfy, które chciały do niej dołączyć. Jednak, jak większość konfliktów, po latach nastał kres napięcia.
 
Zgodnie z rozporządzeniem wydanym przez siedemnastego t’antsana - Altarisa, syna Faltorna - Andhakara została nowym, a zarazem najmniej licznym, huanem Księstwa Larion, przyjmując miano Hakarai - Drzewo.
 
Ze względu na to, że Andhakara ze swojego początkowego składu (to znaczy z elfów połączonych ze sobą więzami krwi, będących rodziną) rozrosła się do organizacji militarnej, do której dołączyły elfy pochodzące również z innych huanów, konieczne było wyodrębnienie konkretnych linii i rodów, aby przeobraziła się w huan. Powstały dwie: tych, którzy urodzili się jako Andhakaryjczycy nazywano ''Tora'' oraz tych, który dołączyli, określano jako ''Kuma''. Członków ''Kuma'' jest zdecydowanie więcej niż elfów należących do ''Tora''.
 
Pośród Andhakaryjczyków nierzadkim zjawiskiem jest duma z przynależności do ich huanu. Z tego powodu istnieje zwyczaj przestrzegany w Andhakarze, który nakazuje członkom huanu dodawanie słowa ''Voel'' (które można przetłumaczyć jako “pochodzący z”) przed nazwą ich rodów.
 
Bronią zdecydowanie najpopularniejszą w tej zbiorowości jest nodachi, czyli dłuższa, dwuręczna wersja katany.
=== Struktura władzy ===