246
edycji
Zmiany
brak opisu edycji
'''Modwit''' nazywany również '''''Hordin''''' ([[Fiord]]) lub '''''Rugiewit''''' ([[Terala]]), jeden z bogów Północy, ocalony dzięki czynowi [[Derwan Jastrzębiec | Derwana Jastrzębca]] przed wygnaniem poza świat wraz z pozostałymi bogami. Modwit jest jednym z dwojga bóstw ze starego Panteonu Północy, który przez swych wyznawców został uratowany od zapomnienia. Dziś Modwit powrócił na swoje miejsce boga wojny i pana wojny sprawiedliwej. Modwit jest bogiem wojowników, lecz przede wszystkim jest bogiem armii. Jego domeną jest walka wśród towarzyszy, ramię w ramię oraz strategia i taktyka wojenna. Modwit jest też ucieleśnieniem honoru, bóstwem o bardzo sztywnych zasadach, które wymaga szacunku i godziwego traktowania wroga i pokonanych. Jest też historycznym patronem [[Wergundia | Federacji Wergundzkiej]] , gdzie jest bardzo mocno związany z kulturą. Świątynie Modwita mają postać wielkich sal biesiadnych , odwołujących się do Halli Modwita , gdzie biesiadują duchy zmarłych wojowników. Ludzie najczęściej proszą go o pomoc w czasach wojny, lecz ludzie północy często zwracają się do niego w sprawach honoru. <br> Modwit patronuje walce ramię w ramię i zorganizowanej wojnie, od niego pochodzi wiedza o strategii i taktyce wojennej, w których biegli są jego kapłani. Ceni on najbardziej nie tylko osobistą odwagę, męstwo i sprawność wojowników, ale nade wszystko wzajemne poświęcenie, zorganizowanie i słuszną walkę. Czymś, czego Modwit nie wybacza, jest brak honoru czy zdrada towarzyszy broni lub złamanie przysięgi wojskowej. Główna świątynia Modwita mieści się w Wergundii Wschodniej, w miejscu nazwanym Sanktuarium Modwita, tam też znajduje się siedziba [[Zakon Mieczowy | Zakonu Mieczowego]].
==Kult==
{{cytat|text=''Ja nie chcę władzy ni złota na własność<br />Schowaj zaszczyty i wstęgi złocone<br />Ty mi podaruj miecza klingę jasną<br />I tarczę czarno-zieloną<br /><br />Nie płaczże mnie panno nadobna<br />Gdy wyjdziesz nocą nad Sankary brzegi<br />Żegnaj mnie mile i dobrze wspominaj<br />Ja idę w tymenu szeregi.<br /><br />Pierścieni złotych i sukien ja nie chcę<br />Nie dla mnie pieśni i bale szalone<br />Ty mi podaruj miły włóczni drzewce<br />I tarczę czarno-zieloną<br /><br />Nie żałuj mnie, miły mój kawalerze<br />Gdy przyjdziesz nocą nad Sankary brzegi<br />Żegnaj mnie mile i dobrze wspomniaj<br />Ja idę w tymenu szeregi.<br /><br />Gdy pył się wniesie i gdy miecze trzasną<br />Na ziemię padną chorągwie skrwawione<br />Wróg się rozbije mocą swoja straszną<br />O tarcze czarno - zielone<br /><br />Nie płaczże mnie przecież, moje kochanie<br />Pal ognie nocą na Sankary brzegach<br />Wiatr tylko śpiewa na bitwy kurhanie<br />Ja walczę w '''Modwita''' szeregach.''|sign= autor nieznany|source= Pieśń Tymenów, popularna wergundzka piosenka żołnierska}}