75
edycji
Zmiany
brak opisu edycji
__NOTOC__
=== Stary Świat ===
{{TabelaWątkowa|poczatek=2005|status=aktywny zamknięty - permanentny|powiazania= [[Qa - upadek starożytnych i przebudzenie współczesnych]] , [[Tavar - dziwna bogini]], [[Eskhara, Szakal]]}}W latach 2005 -2007 graliśmy w „starym” świecie Silberbergu, którego dzieje weszły w historię świata gry jako starożytne. Dominującym krajem na mapie świata było wówczas Cesarstwo Styryjskie. Był to kraj potężny i bardzo ekspansywny, bazujący na armii i magii, który z czasem zaczął staczać się w degenerację. Dominujący kult słońca przekształcił się w krwawą religię, na której ołtarzach poświęcano ofiary z podbitych ludów.
Starożytna Styria toczyła krwawe wojny z wieloma krajami – egzotycznym Chanatem, starożytnymi Qa oraz elfami z wysp Felnor.
=== Miasto Ys na Przełęczy ===
Ostatecznie wszystkie te kraje, za wyjątkiem części [[Qa]], zostały zalane falami potopu po tym, jak lud [[Qa|Qasyran]] użył przeciwko nim broni-mechanizmu, który naruszył stabilność Ei. Z apokalipsy uratował się następca tronu cesarskiego, arcyksiążę [[Kanon postaci#Postacie fabularne|Sefres]], wówczas utalentowany mag. Zdecydowany był zerwać z mroczną stroną dziedzictwa styryjskiego. Wraz ze swoją drużyną , na dzikiej ziemi , założyli miasto, próbując od zera odbudować to, co stracili. W ślad za nimi jednak podążali ludzie żądni zemsty za nieprawości Cesarstwa – miasto Ys zostało spalone ogniem demona, ifryta, wezwanego przez wrogów Sefresa.
=== Sephres i jego drużyna ===
Przywódca ocalałych Styryjczyków uniknął śmierci w ogniu demona dzięki magii nekromancji. Jego ukochana, na wpół legendarna mistyczka i magini, opracowała magię nieśmiertelności, czyniąc Sephresa nieumarłym liszem. Zdesperowany Sephres, wiele wieków później, próbował przywrócić życie swoim towarzyszom tą samą metodą (fabuła 2009), udało mu się to w przypadku ośmiorga z nich.
=== Przebudzenie Tavar ===
=== Nowa Styria ===
Pod patronatem [[Tavar]] [[Styria]] stała się potęgą. Styryjczycy zajęli ziemie wcześniej będące w mocy bogini, ściągając do nowo powstałego kraju uciekinierów, wygnańców, przestępców i poszukiwaczy przygód, wabiąc możliwościami i wolnością. Jedyne prawo [[Styria|Styrii]] to wierność bogini [[Tavar]], która odwdzięcza ludzką miłość nadzwyczajną opieką, niespotykaną u innych bóstw.
=== Po Wojnie ===
Z grona starożytnych, którzy przetrwali wraz z Sephresem zagładę Starej Styrii, wojnę przeżyło tylko kilkoro. Enid, Wulfryk, Khalid i Inubis pozostali jako członkowie Rady Regencyjnej, wycofując się z dowodzenia armią. Po śmierci Sephresa, Rada Regencyjna zdecydowała, że nie ma wśród Styryjczyjów nikogo, kto mógłby go zastąpić. W wyjątkowym obrzędzie zdecydowali wezwać samą Tavar i jej powierzyć styryjską koronę. Bogini przyjęła ofiarowany jej dar, jednak obwieściła, że narodziła się już devi terphilin, która będzie jej głosem wśród ludzi.
=== Draig-a-Haearn ===
Artefakt ten powstał w starożytności, na początku dziejów Styrii, stworzony z nasączonego energią metalu – energia ta stanowiła część bogini Tavar, wówczas jeszcze będącej jedynie niszczycielską siłą, trzymaną w uwięzieniu przez elfy. W ten sposób Tavar i Styria zostały połączone u początku swoich dziejów splotem przypadków. Artefakt ten, przyjmujący zwykle formę ostrza – włóczni lub noża, jest w istocie czystą energią. Uwięziony przez zwolenników Szakala arcyksiążę przechował ów artefakt w takiej właśnie formie i mimo wielu lat tortur nie pozwolił go sobie wydrzeć. W godzinie śmierci oddał go pod opiekę devi terphilin, Elidisa z Leth Caer.
=== Zmierzch panowania Starożytnych ===
Rządząca Styrią Rada Regencyjna od 945 roku nie miała już w składzie swoich założycieli - tych, których nazywano Towarzyszami Sefresa, styryjskich nieumarłych.<br>
Ostatni z nich, Enid, Wulfryk i Khalil, wycofali się z życia publicznego, wybierając rolę doradców czy pustelników, lub też jak Inubis - rolę mędrca kościoła Jedynej.<br>
Zwierzchnikiem Rady pozostawał Lambert Ostin, devi terphilin bogini i najwyższy dowódca styryjskich tercjos, a poza nim w jej skład wchodzili przywódcy Kościoła Jedynej oraz dowódcy każdej z tercji, a także gubernatorzy dystryktów (ośmiu) oraz przywódcy mniejszości ulundo.
===Epilog===
Po odzyskaniu wolności i śmierci samego Sefresa w Styrii pozostało czworo nieumarłych ze starej Styrii - Enid, Wulfryk i Khalil, hetmani dawnych tercji, i Inubis, arcykapłan Tavar - oraz jeden z czasów narodzin Bogini - Lambert Ostin, zwierzchnik Rady Regencyjnej, de facto realny władca księstwa styryjskiego.
Inubis, arcykapłan- senior, wydał ostatnie tchnienie odprawiając uroczysty rytuał, do którego wezwała sama Tavar. Lambert Ostin osunął się na ziemię przez frontem swoich oddziałów, zebranych na błoniach przez murami w poczuciu nienazwanego zagrożenia dla miasta. Wielki hetman zdążył przekazać swój rapier adiutantowi, szepcząc tylko “w imię bogini”. Gdy skonał, jego ciało zajęło się ogniem i obróciło w popiół, przypominając, że to od ognia Tavar go ocaliła.
Pozostali zmarli w samotności, wybrali bowiem drogę pustelników w poczuciu przeżycia danego im czasu.
Grobowce Styryjskich Nieumarłych - już umarłych po tym kataklizmie - z czarnego marmuru postawiono tuż powyżej zalanej świątyni Tavar nad brzegiem Loraniss w Styrgradzie.
Historia niezłomnych, którzy przeżyli upadek swojego imperium, oszukując śmierć, i po tysiącleciach założyli nową Styrię, zakończyła się równie dramatycznie, jak się zaczęła.
[[Kategoria:Wątki świata gry]]