m
=== Sytuacja obecna ===
Przez 4 lata funkcjonowania osobnych organizmów państwowych udało się powstrzymać rosnącą niechęć i wygasić wojenne emocje. Obydwa kraje zmagały się ze skutkami wojny - olbrzymią liczbą powracających z północy weteranów, w większości wymagających pomocy zdrowotnej.
Unia Plemion znalazła rozwiązanie w zmianie ustrojowej - po zlikwidowaniu niewolnictwa południowe prowincje zaczęły zmieniać swoje oblicze. Współpracując z krasnoludami z Horinsham oraz goblinami zakupowano technologie i rozpoczęto na szeroką skalę wydobycie i przetop rud metali. Byli niewolnicy oraz weterani wojenni masowo byli zatrudniani w hutach i kopalniach.
Północne Qa utrzymało niewolnictwo, nasilając kontakt z innymi państwami, które ten proceder akceptowały - z Ofirem, Samnią oraz podziemnym państwem goblinów, będącym łącznikiem handlowym wszystkich powyższych. Ekonomia państwa opierała się na kopalniach minerału i wielkich latyfundiach rolnych, w których pracowali niewolnicy, a kadrę zarządzająca stanowili najczęściej byli żołnierze.
Tym samym oba kraje stanowiły dla siebie uzupełnienie - północ stanowiła zaplecze żywnościowe, południe stopniowo stawało się potentatem przemysłu.
Kształt traktatu wynikał ze zmęczenia wojną, braku szans na osiągnięcie trwałego zwycięstwa nad Północą oraz przedłużającego się, wieloletniego już braku władcy na tronie. Qa weszli w nowy rozdział swej historii, zaś los kraju zależeć będzie od nowego władcy. Ów wybór zaś stał się niepewny, gdyż mająca miejsce wśród południowych plemiona rewolucja rolnicza napędzana goblińskimi wynalazkami zachwiała dawną równowagą sił wśród Rady Plemion.
=== Podział Sytuacja obecna ===
W roku 940 Rada Plemion zwołała wielki wiec w stolicy, na Placu Dwunastu, który o mały włos nie zakończył się wojną domową. Nie doszło do niej wyłącznie dzięki przytomności i rozsądkowi obojga
wielkich przywódców, Oepetla i Tlilxuchtli, a także sprawnemu zadziałaniu armii, która rozdzieliła obie strony placu. Punktem spornym była kwestia tego, czy utrzymać należy niewolnictwo, ale także to, czy z wrogą dotychczas Północą należy handlować, czy też się przeciwko niej zbroić. Koronną kwestią natomiast była sprawa traktatu z Larionem.
Na szczególną uwagę zasługuje osoba, która stała się podstawą relacji Unii ze Styrią – a była to Estella Montebianco, powołana na styryjskiego ambasadora na południu, córka samej Tlilxuchtli i Styryjczyka. Jej osoba miała być przykładem i symbolem nowych czasów.
== Mentalność ==