brak opisu edycji
Oprócz incydentu z Kelahiran, spięcia generuje również konflikt na linii pomiędzy druidami a korzystającymi z dobrodziejstw Nowej Magii, co dodatkowo pogarsza stosunki wewnątrz organizacji.
=== Kataklizm ===
Inkwizycję zapoczątkowało sprzysiężenie, zawarte w noc objawienia Szakala w 937 roku pod Starą Birką. Misja, której się podjęli, ocalenie Ei przed zakusami upadłego bóstwa, dopełniła się w Silarezie w roku 950.
Paladyni Inkwizycji stali na czele walki o świat śmiertelnych i to oni tę walkę wygrali.
Dla samej Inkwizycji oznaczało to jednak kres drogi.
Spełniona misja oznaczała brak celu, który jednoczył dotychczas wyznawców różnych kultów. Wcześniejsze niesnaski zaś były tylko preludium do poważnego rozłamu.
Część Inkwizycji przyjęła pomoc Fortuny-Lokkiego w zamian za danie mu prawa do wstąpienia na panteon. Zastąpił on tam boginię Tavar, która poległa w obronie śmiertelników, a jej wyznawcy oskarżyli Inkwizycję o zdradę bogini.
Styryjscy inkwizytorzy próbowali powstrzymać wstąpienie Fortuny na schody Piramidy, gdy to się nie udało, Styria oficjalnie porzuciła organizację, tworząc na bazie Czarnej Tercji własne struktury inkwizycyjne do walki z eskhara. Państwo styryjskie zerwało też umowę, uprawniającą inkwizytorów do działania na jej terenie.
Na Kongresie Narodów w 951 roku pozostałe kraje postąpiły podobnie, argumentując, że po pokonaniu Szakala tak silne prerogatywy nie są już inkwizytorom potrzebne. Inkwizycja straciła tym samym także środki, za które szkoliła egzorcystów.
Organizacja na wiele lat wycofała się w cień.
[[Kategoria: Organizacje]]