m
brak opisu edycji
=== Sytuacja obecna ===
Po zakończeniu wojny Federacja miała prawo nazwać się zwycięzcą, ale było to dość gorzkie zwycięstwo, zwłaszcza w cieniu potężnej Visnohory, zajętej przez armię Qasyran. Wielki wysiłek wojenny zaowocował gigantycznymi stratami – Mercja, Daramon, Dakonia, Parve były spustoszone i wypalone. Straty w ludziach sięgnęły setek tysięcy. Zimy 938 i 939 były głodowe, tym bardziej, że armia, która sięgnęła 400 tys. dusz, wymagała zaopatrzenia.
Wiosną 940 rozpoczęto szereg działań zaradczych.<br>
Zdecydowano o demobilizacji do poziomu 200 tys. ludzi, jednocześnie bardzo starannie zapewniając wsparcie weteranom. Zajął się tym Zakon Modwitowy oraz Kościół Pięciu i jego kapłani. Kościół Pięciu zaangażował się także w naprawianie sytuacji społecznej w kraju, organizację sierocińców, domów opieki, gildii rzemieślniczych. Duże wydatki przeznaczono także na wojskowe badania nad nowo odkrytą siatką geomantyczną i jej właściwościami.
==== Pakt Szlaku Wedry – próba neutralizacji zagrożenia ====
Podjęta przez zagrożone wergundzką dominacją kraje Północy próba zjednoczenia i wykluczenia handlowego Federacji potknęła się o Kaganat Samnijski. Wergundia przebiła oferty, złożone samnijskiej kagani, w zamian za co ta zamknęła swoje granice dla handlu wzdłuż nurtu Wedry. Ofir nie ustawał w staraniach o zmianę tej sytuacji, jednak wybuch powstania niewolniczego oraz najazd orków na ziemie pograniczne skutecznie zahamował jakąkolwiek politykę zewnętrzną tego kraju. Sytuacja Wergundii zatem była bliska sukcesu, tym niemniej nie ustawano w staraniach, aby odsunąć polityczne zagrożenie. W związku z najazdem orków Ofir oficjalnie oskarżył Federację o inspirowanie najazdu rękami mistrza Zakonu Mieczowego, Tergora dar Tollera.
==== Incydent w Terali ====
Latem 939 w Terali Wschodniej w działaniach przeciwko Swartowi-Szakalowi, wzięli udział oficjalni przedstawiciele Federacji. Przy okazji spraw mistycznych wypłynęła skrywana przez kniazia Terali, Gosława, akcja budowy wyjątkowej broni, opartej na technologii minerałowej i krasnoludzkich mechanizmach. Sytacja była trudna – szczegóły sprawy konfliktowały Gosława nie tylko z Visnohorą, której ukradł minerał, krasnoludami, którzy mieli pretensje o plany mechanizmu, al.e także z kniaziem Nitry, którego córka zupełnie przypadkowo zginęła w czasie testów broni. Dodatkowo przedstawiciele kniazia posunęli się do internowania wergundzkiej reprezentacji. Napięta sytuacja ewoluowała w kierunku kolejnej teralskiej wojny domowej. Początkowe wsparcie dla Nitry nie dało tej ostatniej wielkiej przewagi, zwłaszcza, że rychło Federacja wycofała się z tego. Jednak przedstawiciele Wergundii wstrzymali się od oficjalnego wsparcia któreś ze stron.
==== Powrót orków do tymenów ====
Pobyt dar Tollera w Terali wiązał się także z jego misją wobec plemienia Tar-zul, którego przychylność wielki mistrz zdobył sobie jeszcze w kampanii pod Akwirgranem. Tym razem dar Toller posunął się do osobistego starcia z charyzmatycznym wodzem Turulem, którego pokonał i przejął kontrolę nad znakomitą większością szczepów. Efektem tego był powrót orkowych najemników oraz kohort auxiliów w tymenach, a także szeroka misja religijna Zakonu Mieczowego w Górach Maegros.
==== Zakon Mieczowy Modwita i korpusy ekspedycyjne ====
Po wojnie rola Zakonu w Federacji ugruntowała się, paladyni przejęli rolę opiekunów nad weteranami i ofiarami wojennymi, ale także podjęli zadania misyjne w sąsiednich krajach. Głównym celem były góry Maegros i plemiona orków, które wahały się pomiędzy animizmem, kultem Ręki (Opiekunów) oraz kultem Swarta- Szakala.
Drugim kierunkiem było księstwo Larionu, gdzie na zaproszenie t'antsana mieli pomóc laryjskim elfom po tym, jak odebrano im Ikni.
==== Kryzys ofiryjski ====
Wiosną 940 r. na Ofir runął najazd orków z plemienia Tar-zul. Pomimo braku niezbitych dowodów Ofir głośno na forum międzynarodowym oskarżył Wergundię o inspirację owego ataku, o wyposażenie orków w wergundzki sprzęt oraz podburzanie ich, głównie rękami mistrza Zakonu Mieczowego, Tergora dar Tollera. W rozesłanych po wszystkich dworach listach dyplomatycznych Oligoi żądało ukarania winnych oraz rekompensaty finansowej na rzecz ofiar najazdu. Żądanie poparły kraje Paktu Szlaku Wedry.
==== Nowe relacje z Aenthil ====
Po udziale elfiej dyplomatki, Toruviel Meilaor, w rytuale w Biborgu, relacje Wergundii z państwem leśnych elfów zostały nawiązane od nowa. Aenthil podjęło projekt budowy traktów Akwirgan-Styrgrad oraz Itharos – Talsoi przez swoje terytorium, zapraszając Wergundię do współpracy. Aenthil zgodziło się także na wypłatę reparacji wojennych na rzecz zniszczonego Parve w zamian za otwarcie granicy na handel.
==== Wzmacnianie Federacji ====
Choć bez wątpienia najsilniejszy kraj Północy, to jednak Federacja wyszła z wojny bardzo zniszczona. Pilnie potrzebne były działania poprawy ekonomii i warunków społecznych. Podjęto także dwie wielkie inwestycje na wybrzeżu:
* Port Nowa Birka – projekt stworzony przez qasyrańskiego inżyniera zakładał budowę olbrzymiego, nowoczesnego portu nieco na północ od ruin zniszczonego miasta. Projekt zakładał budowę sieci kanałów i przesmyków, pozwalających na przekierowanie żeglugi do nowego ujścia. Pierwsze zabudowania Nowej Birki stanęły jeszcze w 938 roku, dwa lata później, w obecności księcia protektora i księcia elektora Rorika Rosgalena, otwarto uroczyście pierwszy drożny kanał żeglugowy.
* Budowa floty – oprócz inwestycji we flotę talsojską, która miała stać się szpicą nowej Classis, rozpoczęto budowę tej ostatniej, a dokładnie bazy szkutniczej w Mercji, która w najbliższych latach miała wykonać setki nowych jednostek.
== Państwo i społeczeństwo ==