Otwórz menu główne

Kult Pięciu

Wersja z dnia 00:21, 19 mar 2023 autorstwa Av (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Organizacja:
Kult Pięciu
Wielkość: Duża
Zasięg: Cała Północ
Powiązane organizacje: Sędziowie Pięciu

Oficjalna nazwa kościoła Opiekunów na ziemiach Północy.
Idea założenia organizacji, która zajmowałaby się szerzeniem wiedzy o Pięciu, powstała około roku 935, a jej założycielem był Baldwin dar Keran. Chociaż podczas wybuchu wojny wyzwoleńczej Wergundowie wybrali jednak kult Modwita, to jednocześnie powstańcy zdecydowali, że nie będą tępić przejawów szczerej czci wobec bóstw Zapołudnia.
Dzięki organizacji kult Opiekunów stał się na Północy równoprawną religią, na równi z kultem Tavar i Modwita. Ostatecznie rytuał w Srebrnej Rzece, kończący czas Rozdarcia i Wojnę Bogów, zrównał całą siódemkę bóstw, tym samym uniknięto zemsty i wojny religijnej między wyznawcami dawnych i nowych bogów.

Kult Pięciu z szacunkiem odnosi się do pamiątek po bogach, którzy odeszli. Świątynie, prowadzone przez kapłanów Pięciu, to miejsca dawnych kultów, zgodnie z domenami, które niegdyś podlegały poszczególnym starym bogom. Głównym dogmatem Kultu jest oddawanie czci całej piątce tak, jak robi się to na Zapołudniu, bez rozdziału na poszczególne osoby Pięciu. Wiąże się to z podstawą religii - Opiekunowie reprezentują równowagę względem siebie nawzajem i tak należy oddawać im cześć.
Początkowym zadaniem, jakie stawiała sobie organizacja, było i jest wypełnienie pustki po bogach, którzy odeszli, zapewnienie wsparcia ludziom Północy, zniwelowanie wrogości, jaką żywili oni do tzw. Opiekunów. Z czasem Kult Pięciu zaangażował się w sprawy mistyczne, zwłaszcza obronę Ei przed upadłym bogiem, Swartem-Szakalem. Po 10 latach od powstania Kult Pięciu był trzecią największą organizacją religijną na Północy.
Zbrojnym ramieniem kościoła jest organizacja Sędziów Pięciu.

Przełomowym wydarzeniem w historii Kultu był zamach na Pierwszego Arcykapłana Baldwina dar Keran w 944 roku, kiedy to w zamku Attilard w wyniku wybuchu i zawalenia się jednej z wież zginęło kilkadziesiąt osób. Ciał większości nie odnaleziono - wyparowały w gigantycznej temperaturze wybuchu. Wiele rodzin z pobliskiego miasteczka straciło bliskich, a Kościół Pięciu na Północy - swojego przywódcę.

Przez kolejny rok stanowisko to pozostawało puste, i dopiero zimą 945 r., w Dzień Przymierza, świątobliwi przedstawili nowego przywódcę Kultu Pięciu - Rotgara dar Haut. Nowy Pierwszy Arcykapłan dał się poznać jako człowiek surowy i bezwzględny, z niesamowitym darem przemawiania tak płomiennie i donośnie, że nawet najdalej stojący wierni na placu Równowagi w Sanktuarium w Dormenos byli w stanie usłyszeć jego słowa tak wyraźnie, jakby stał tuż obok.