Księstwo Laro (Księstwo Larion, Larion, Larion'tanate) - nazwa kraju zamieszkiwanego przez elfy górskie (również zwane Laro).
Księstwo Laro znajduje się na górzystym terenie, obejmuje bowiem teren od północy gór Larion aż po góry Diable na Zapołudniu. Niezwykle wymagający teren o niskiej żyzności gleb sprawia, że rolnictwo nie jest tu rozwinięte. Powszechnym widokiem są za to górskie tarasy obsadzone polami słynnej laryjskiej herbaty, która jako jedna z niewielu roślin jest w stanie utrzymać się w tym surowym, acz pięknie nasłonecznionym klimacie.
Kraj podzielony jest na 6 prowincji, którymi zarządzają huany:
- Ahi
Ahi jest rodem rozlokowanym głównie na terenie pasma Hiriwa, w okolicach Telfamby, Laromantonu. Ich „stolicą”, czyli pa matua to Akhiren, położony przy rzece Karen. Jest to też huan najliczniejszy. - Rino
Huan Rino rozlokował się głównie w okolicy doliny E'Wha Peak i równiny Tarutaru. Jego pa matua to Pohu. - Kohatu
Kohatyjczycy zamieszkują centralne góry Larion. Ich pa matua to Watawara - Stolica Sztuki. - Waitiri
Waitiri jest huanem zamieszkującym południowe centrum gór Larion. Jego pa matua to Sutomubare - Dolina Burzy. - Takawai
Takawai, ulokowany w południowej części Laro, jest raczej odosobnionym huanem z różnymi specyficznymi zwyczajami. Ich pa matua to Narakawa. - Taimate
Jest to huan zamieszkały najbardziej na południu, pomiędzy bagnami Morein i górami Diablimi. Pa matua Takawai to Shindaka, przy czym w porównaniu z resztą stolic jest ona trochę większą wioską.
Ważne miejsca
Sugo Tengoku
Największy kompleks świątynny w Larionie poświęcony Ikni. Śmiało można go uznać za cud architektoniczny oraz kulturowy na skalę światową. W skład tego obiektu sakralnego wchodzą: Wielka Biblioteka, zabudowania mieszkalne Najwyższego Kapłana Ikni oraz jego służby, a także Ogrody Zadumy. W samym centrum znajduje się Główna Świątynia, każdego dnia odprawiane są w niej modlitwy, składane ofiary ku czci Przodków i przyjmowane rzesze pielgrzymów. To w niej, zgodnie ze zwyczajem, zaprzysiężani są t’antsani Larionu.
Główny budynek świątyni znajduje się w centrum kompleksu i zbudowany jest na planie sześciokąta foremnego, jego długość to 70 metrów a wysokość około 40. Styl architektoniczny jest typowo laryjski: lekko wklęsłe spadki dachów, ciemno-zielona, ceramiczna dachówka, symetria i misterne zdobienia w skale, metalu i cyprysowym drewnie. Fragmenty ścian są wykonane z wielu warstw papieru na których namalowane są sceny przedstawiające dzieje górskich elfów. Do środka prowadzi sześć bram, na każdym boku jedna. Do wnętrza kaplicy można wejść jedynie bez obuwia. Podłoga jest z ciemnego drewna, każdą ścianę poświęcono innemu huanowi i zbudowana jest z materiałów charakterystycznych dla tego regionu. Na samym środku Sugo Tengoku, znajduje się wykuty w skale staw, w którego centrum stoi złota misa, a w niej cały czas płonie kilkadziesiąt świec. Basen odgrodzony jest od reszty świątyni, parawanami z najczystszego papieru. Wejść za zasłonę ma możliwość tylko najwyższy kapłan, t’antsan i osoby przez nich upoważnione. Na sufit kaplicy składa się monumentalna płaskorzeźba wykonana z jadeitu, przedstawiająca najbardziej zasłużonych Laryjczyków, którzy odeszli do Ikni. Co 10 loa dodawane są nowe wizerunki. Płaskoryty elfów dzierżą ich oryginalne bronie. W podziemiach świątyni przechowywane są artefakty, bezcenne zwoje oraz legendarny oręż sprzed setek loa. Sposób na wejście do skarbca jest znany władcy Larionu i najwyższemu kapłanowi.
Sugo Tengoku jest strzeżone przez sześciu strażników, wybieranych przez Najwyższego Kapłana, któremu bezpośrednio podlegają. Choć ich głównym zadaniem jest obrona kaplicy to czasem zdarza się, że towarzyszą swojemu przełożonemu w trudnych misjach.
Jeśli masz jakieś pytania, skontaktuj się z nami na
info@silberberg.pl