Zmiany

|zasieg= Wergundia i kraje ościenne.|powiazania= Nieznane[[Inkwizycja Siódemki na Nieboskłonie]]}}Zakon został powołany jeszcze powstał w trakcie Czasie Ciemności, gromadząc paladynów i kapłanów [[Wojny o Północ#II Wojna o Północ Modwit| Drugiej Wojny o PółnocModwita]] w służbie i ochronie jego sanktuarium, gdzie bóg Wergundów ukrył się przed inwazją Opiekunów. Przez cały okres qasyrańskiej okupacji paladyni Zakonu Mieczowego chronili to miejsce i dbali o jego tajność. Zakon został odnowiony z chwilą, gdy Wergundowie podjęli walkę o wolność i ponownie wybrali Modwita na swojego patrona, z rozkazu Księcia-Protektora Severo dar Rodlingena. Na czele Zakonu stanął bohater wojenny, na czele stawiając Tergora paladyn Tergor dar Toller. Jest to <br>Siedzibą Zakonu jest Sanktuarium Modwita w Viran, we Wschodniej Wergundii. <br>Paladyni pełnią służbę jako straż przyboczna Księcia - Protektora, ale przede wszystkim paladyni Modwita, których ich oddziały stanowią też elitę regularnej armii [[Wergundia|Federacji]]. Ich szkolenie obejmuje nie tylko oczywiście kwestie religijne, ale również sztuki walki, taktykę, strategię oraz wszelkie umiejętności, przydatne w czasach wojny. Ich siedzibą szkoleniową jest Sanktuarium Modwita w ViranW szeregi Zakonu mają szansę dostać się wyłącznie zasłużeni żołnierze Federacji, albo kadeci po wielu latach służby przygotowawczej. Noszenie charakterystycznej dla Zakonu gwiazdy, którą tatuują na czołach, we Wschodniej Wergundiistanowi zaszczyt i najwyższego poziomu prestiż.  Po zdobyciu przez dar Tollera wpływów wśród szczepów [[Orkowie|orków plemienia Tar-zul ]] Zakon podjął misję religijną na terenie Gór Maegros, aby nakłonić do kultu Modwita orków oddających cześć [[Eskhara, Szakal|Swartowi-Szakalowi]]. Nie była to jednak prosta misja, a dostosowanie się do zwyczajów barbarzyńskich plemion kosztowało Zakon utratę dobrego imienia. Z tego powodu Wielki Mistrz dar Toller złożył urząd i podjął tę misję obciążając wyłącznie własne imię. W 942 r. Wielkim Mistrzem Zakonu Mieczowego Paladynów Modwita został Lothar dar Meran, w uznaniu jego zasług na [[Fiord|Fiordzie]].  Z biegiem czasu, jako pokłosie misji dawnego wielkiego mistrza, w szeregach Zakonu Mieczowego można było spotkać coraz więcej orków z plemienia Tar-zul. Wykazywali się jako przedni i karni wojownicy, oddani Panu Wojny, zwanym przez nich Tarume-Var.  Pod koniec 950 roku nikogo nie dziwił już widok orka ze znakiem białej Gwiazdy Modwita na czole. ===Tarume-Gokhar=== Po tym, jak Wergundia wyrzuciła ze swoich szeregów oddziały orkowych auxiliów, w akcie sprzeciwu paladyni Tarume-Gokhar opuścili szeregi Zakonu Mieczowego, tworząc własne zgromadzenie. <br>Dla plemienia Tar-zul byli nie tylko paladynami - w górach byli przywódcami, najdzielniejszym z dzielnych, przewodnikami stada, tymi-za-którymi-podążąj. Szerząc kult Tarume wzięli na siebie odpowiedzialność za tych, których zwerbowali. W imieniu swego boga naprawiali także to, czemu nie podołała Wergundia. Federacja wraz ze śmiercią Einharda odrzuciła orków niczym nieprzydatne już, brudne narzędzia, umyła ręce od odpowiedzialności. Paladyni stanowili najbardziej elitarną grupę militarną Tarume-gokhar nie mogli się na to zgodzić .Dlatego też, probując ratować plemię przed głodem i ubóstwem, nowy gokhar-kan, czyli odpowiednik Wielkiego Mistrza, zawarł umowę z Kompanią Nowej Magii. Tarzul zagwarantowali bezpieczeństwo dla Szlaku Wedry w Federacjizamian za rdzeń minerałowy. Z czasem w szeregach zakonu przybywało orków, zaś ubywało ludzi, przynależność do których żywot jest krótki i kruchy. Wciąż jednak paladyni-orkowie byli mile widziani w świątyniach ojczystego Zakonu była zaszczytem i wyróżnieniemMieczowego, w każdym razie dopóki jego wielkim mistrzem pozostawał Lothar dar Meran.