Tavar - dziwna bogini

Wątki świata gry: Tavar - dziwna bogini
Początek wątku: 2010
Status: otwarty
Powiązania: Wojna Bogów, Rozdarcie, Przymierze z Opiekunami, Eskhara, Szakal, Wędrowcy, Lustro, Rój

Bogowie świata Silbera są istotami potężnymi, jednak nie należy mylić ich z Bogiem, rozumianym filozoficznie, ze Stwórcą, Absolutem, istotą wszechmocną. Bogowie są nieśmiertelni – o ile nie zstąpią do strefy śmiertelnej. Bogowie są potężni – ale różnią się między sobą i walczą. Bogowie są powołani do władzy i opieki nad stworzeniem, do porządkowania go i kształtowania, nie mają jednak mocy kreacji.

Tavar przed upadkiem

Wszechświat składa się z wielu sfer, płaszczyzn czy też może planet, może równoległych wymiarów (nikt tego dotąd nie zbadał). Tavar była głównym bóstwem jednego z takich światów, dopóki nie dotarła do niego istota, zwana Matroną lub Pożeraczką Światów. Świat uległ rozpadowi, a bogini uciekła z niego, skacząc w losową wyrwę między wymiarami.

Alta Tavar – Wielka Puszcza

Uderzenie w nasz świat było fizycznie odczuwalne (jak meteoryt), a jednocześnie pojawiła się w nim istota podlegająca innym prawom fizyki. Nie umiała kształtować materii, każdy jej kontakt z istotami zywymi kończył się spaczeniem, zmieszaniem materii, potworną mutacją. Elfy odizolowały obszar działania jej mocy za pomocą potężnych magicznych Czarnych Kamieni (Morque Ando), odizolowały się także od jej prób komunikacji ze światem. I nadały jej imię – Alta Tavar, Wielka Puszcza.

Ścieżki Szaleństwa i droga Proroka

Uderzając w ziemię, bogini fizycznie i mistycznie rozprysnęła się, a niektóre jej elementy stworzyły anomalie w różnych częściach swiata, na ich bazie zbudowano także magiczne artefakty, bo posiadały olbrzymią moc. W jednym z takic miejsc spaczenia, w górach północnego Tryntu, człowiek o wyjątkowych zdolnościach jako pierwszy usłyszał jej wołanie i zrozumiał je. Był to druid, Durgh z Terali, później nazwany Prorokiem. (fabuła „Wiec Narodów” 2010 r)

Narodziny Bogini

Uparta działalność Durgha doprowadziła do wydarzeń roku 968. Czarne Kamienie, stanowiące magiczny kordon izolujący od świata, zostały zniszczone dzięki mocy najpotężniejszej intersekcji świata, Telfamby, a sama Tavar dzięki temu impulsowi mocy zdołała odrodzić się – narodzić na nowo według praw tego świata, już jako bogini. (fabuła 2011 r.)

Draig-a-Haearn – święta włócznia styryjskich cesarzy

Pod Telfambą los zetknął Tavar z wyjątkowym człowiekiem – a właściwie już nie człowiekiem, a czymś w rodzaju nieumarłego. Moc Tavar poprzez artefakt, zwany Smoczą Włócznią, od wieków powiązany był ze starożytnym cesarstwem Styrii (fabuła „Pogranicze w Ogniu” 2007). Choć samo państwo zatonęło w potopie, ostatni dziedzic tronu, Sephres, wyniósł ów artefakt z apokalipsy, oddając go odradzającej się bogini poniekąd oddał jej serce. Wraz z odrodzeniem Tavar odrodziła się na nowo Styria, zajmując tereny, które niegdyś elfy odgrodziły, jako terytorium jej mocy.

Zemsta Bogini - upadek Aenthil

Pierwszym aktem odrodzonej bogini nie było jednak tworzenie, a akt furii i zemsty wobec tych, którzy ją więzili. Elifckie państwo Aenthil zostało unicestwione morderczym atakiem ulundo – stworzeń pozostałych po mutacjach, jakie tworzyła Tavar. Uciekinierzy z Aenthil znaleźli przystań w Talsoi, w górach Ilweran, a ich pobyt tam został określony jako Hehtanore – Miejsce Łez.

Korona Ofiru i śmierć Izosa

Kolejnym z artefaktów zbudowanych na bazie iskry bogini była Korona Ofiru – składajaca się z pięciu diademów (dla pięciu miast) koronacyjna ozdoba ofiryjskich kratistosów. Tavar zażądała zwrotu artefaktu, oczywiście Ofir odmówił, i tym sposobem dopiero co powstałe oaństwo Styrii ruszyło di wojny, wspomagane przez zastępy ulundo, stworzeń zmutowanych onegdaj przez Tavar, ludzio- kamieni, ludzio-drzew i innych. U progu wojny na drodze Tavar stanął bóg tarczy słonecznej, Izos, zwabiony w wymiar śmiertelny przez swoją pychę i przekonanie o wszechmocy. Tavar zabiła go w walce pod murami Itharos, które odtąd stało się centrum jej kultu. Korona została odebrana, a pokonany Ofir rozpadł się na miasta – państwa i zjednoczył się ponownie dopiero ponad pół wieku później. (fabuła 2012 r)

Aramedicon i ofiara Olafa

W Ścieżkach Szaleństwa wraz z Prorokiem był także Olaf Einarsonn, późniejszy książę-protektor Wergundii. On także usłyszał Tavar, a jej głos na zawsze sprzągł się z jego umysłem (coś z tym wspólnego miał artefakt Smoczego Kryształu, który Olaf wyniósł z jaskiń). Od tamtego czasu żył w przekonaniu, że Tavar dąży do zniszczenia jego i Wergundii. Aby uprzedzić jej atak, nakazał znalezienie artefaktu (Aramedicon, epilog 2013), który pozwalał na związanie i skupienie uwagi bóstwa tylko na siebie. Artefakt pozwolił mu przeprowadzić rytuał, który odciągnął uwagę Tavar od jej wojsk, Wergundia uderzyła na Styrię, rozpoczynając Wielką Wojnę. W trakcie jej trwania elfy z Aenthil odzyskały swój kraj.

Devi Terphilin

Tavar jest wyjątkowym bóstwem, dużo bliżej związana ze swoimi wyznawcami niż jakikolwiek inny bóg. Kilkakrotnie też zdarzało się, prawdopodobnie ze względu na odpryski jej jaźni rozrzucone po świecie, że różne osoby odkrywały swoje powiązanie z boginią, najczęściej poprzez jakieś mroczne cechy swojego życia. Darem Tavar była umiejętność wykorzystania swoich słabości i bólu jako mocy.

Czas Ciemności

Starcie Styrii i Wergundii zakończyło wkroczenie na arenę Imperium Qasyran. Jednocześnie bogowie z Zapołudnia zwyciężyli w walce o domenę ziemską (fabuła 2015, epilog 2015). Bogini Tavar musiała chronić się poza sferą boską, na ziemi w Sanktuarium w Leth Caer. Dzięki ofierze devi terphilin, Lylian z Terali (fabuła 18+ 2015), Tavar przetrwała zniszczenie bogów północy i pozostała ze swoim ludem. W efekcie rytuału zamykania Pęknięcia w Srebrnej Rzece (larp „Szachownica” 2017) wróciła na panteon, obok Opiekunów z Zapołudnia i Modwita obejmując na powrót władzę nad domenami świata.

Królowa Styrii

Po zakończeniu Wojny o Północ zabity został także Sephres, arcyksiążę styryjski, powiernik szczególnego artefaktu, Draig-a-Haearnu. Artefakt powierzony został Elidisowi z Leth Caer, będącemu Devi Terphilin, zaś przywódcy Styrii uznali, że żaden spośród żyjących nie jest godzien styryjskiego tronu. Uznali więc za królową kraju samą boginię Tavar, w jej imieniu pełniła władzę Rada Regencyjna.