Sztab

Organizacja: Sztab
Wielkość: Duża
Zasięg: Światowy
Powiązane organizacje: Nieznane

Koncepcja Sztabu jako koordynatora wszelkich działań wolnościowych Północy powstała w 915 r., pod wpływem klęski ostatnich punktów oporu przeciwko Zapołudniu. Impuls do działania dali agenci Styryjskiej Służby Wywiadowczej, łącząc rozmaite ocalone z wojennego pogromu komórki rozbitych państw. W ten sposób stworzono tzw. Sztab Konspiracji, połączoną organizację tajnych wywiadów, przygotowującą Północ do wspólnego skoordynowanego powstania przeciwko okupantom zgodnie z treścią tzw. Przepowiedni Aidana (wizja przepowiadająca właściwy moment i miejsce do rozpoczęcia walki).

Sztab otrzymał olbrzymie fundusze, przekazywane przez zagrożone całkowitym rozbiciem kraje, z nadzieją na ocalenie ich przed okupantami. Pierwotne zadanie organizacji zostało wykonane – Sztab walnie przyczynił się do wybuchu powstania w określonym miejscu ( Wergundia Wschodnia) i czasie (rok 935, pomimo wcześniejszych prowokacji), zapewniając zaplecze, broń, medykamenty, a przede wszystkim narzędzie przeciwko Nieśmiertelnym (tzw. granaty N1 i N2), będące wynikiem wielu lat badań nad działaniem Minerału i Wirusa Zapołudnia.

Zmiana koncepcji organizacji nastąpiła około 936 r. po konferencji w Srebrnej Rzece. Sztab objawił tam tendencje do sterowania światową polityką, na które nie zgodzi się przedstawiciele państw Północy. Po próbach siłowego wymuszenia swoich postulatów Sztab stracił wiarygodność jako wspólne narzędzie walki z okupantem. Wszystkie wywiady Północy zerwały współpracę ze Sztabem, który przekształcił się w samodzielną organizację, zachowując cześć agentów i funduszy.

Dwa lata później Sztab ujawnił się jako zupełnie niezależna formacja, sprzymierzona z siłami spoza świata, zwanymi eskhara. Nikt nie wie dokładnie, jak daleko sięgają wpływy Sztabu, z jakimi organizacjami przestępczymi, politycznymi czy handlowymi jest związany. Zbudowany jako struktura niezależna od żadnego państwa, odporna na inwigilację, stał się organizacją idealną, zagrażającą swoim twórcom. Przez długie lata nie było jasne, kto właściwie stał na czele organizacji. Z czasem agenci wywiadów poznali kilka nazwisk – jedną z przywódców była Liryzyjka, Letitia Carenthal, zwana Lady Crystal. Kolejnym – zbiegły ze Styrii zdrajca, zwany niegdyś prorokiem, Durgh z Terali. Trzeci z wielkiej trójki długo pozostawał w ukryciu, aż do rytuału w Bibractborgu, gdzie wyszła na jaw jego tożsamość.
Był to nieznany z imienia książę elfickich wysp Felnor na dalekim zachodzie. Z trzech przywódców wkrótce tylko on pozostał przy życiu, pozostałych dwoje zostało zabitych w trakcie zamieszania przed rytuałem.

Sam Sztab w efekcie śmierci przywódców zszedł głęboko do podziemia. Wiele wskazywało, że w jego szeregach rozpoczęła się walka o schedę, wpływy i narzędzia, zaś wynik tych starć długo pozostawał nieznany.

Atak w Bibraktborgu położył ostateczny kres działaniu Sztabu, który rozpadł się na wiele mniejszych organizacji. Wiele z nich pozostawało przez długi czas w szarej strefie, w wielu wpływy Sztabu nigdy nie zostały wykryte lub udowodnione.
Po upadku Sztabu niezależnie zaczęli działać Felnoryjczycy, popędzani ambicjami arcyksięcia Sekhemseta, oraz organizacja, zwana początkowo “Fulko z Albretty”. Z tego ostatniego z czasem powstało konsorcjum o nazwie Okluf de la Platta, które zdominowało handel z goblinami i państwami Qa na całej Północy. Zarzuty handlu ludźmi, jakie wystosowała wobec firmy styryjska Frontiera, zostały rychło wyciszone. Mniejsze lub większe powiązania ze sztabem zarzucano tryntyjskiej Kompanii Handlowej “Gryf”, spółkom styryjskiego potentata rynkowego da Cardanii, niektórym senatorom ofirskiej oligoi - wpływy Sztabu sięgały niemal wszędzie na szczyty władzy.