brak opisu edycji
{{ZakładkiTrzy|rozszerzenie|Talsoi|nazwaTrzeciejZakladki=informacje skrócone}}
{{RamkaOstrzezenie|entery=<small><br></small>|tresc='''Ważne''' <br><br>Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. <br> }}
{{RamkaInfo|tresc=<br>Znajdujące się tu informacje są swoistym rozszerzeniem wiedzy i nie są niezbędne do wejścia w świat gry. Jeśli zamierzasz jednak grać tą nacją, warto je sobie przyswoić, by uniknąć ewentualnych błędów, niedopowiedzeń lub niezręcznych sytuacji.}}
Nadwyżki żywności uchroniły Talsoi przed klęską głodu w Hehtanore, nie uratowały jednak przed problemami społecznymi, jakie generowała spora grupa przybyszów na wydzielonym, zamkniętym i strzeżonym terenie. Wielu uchodźców twierdziło, że Hehtanore przypomina bardziej olbrzymi obóz więzienny niż ziemię obiecaną.
== Sytuacja Obecna = Kryzys geomantyczny ===
Kryzys geomantyczny dotknął Talsoi bardzo poważnie. W efekcie geomantycznego tsunami zniszczone zostały zabezpieczenia w świątyni Tulvy-Meris. Elfy trzymają w tajemnicy to, co znajduje się w świątyni, nie wpuszczono tam nawet specjalistów Kompanii. Efektem awarii była katastrofa ekologiczna w całej zatoce, masowy pomór ryb i flory morskiej oraz wzrost zachorowań (i śmierci) na zupełnie nieznane choroby.
Z nieznanych (albo nieujawnionych) przyczyn skutki nie tylko ustały po roku, ale wręcz zmieniły się w klęskę urodzaju, jakby Zatoka chciała powetować straty. W lecie 950 roku zanotowano niesłychane wręcz połowy oraz liczbę urodzin wśród ludzi i elfów.
W roku 951 Talsoi zakończyło okres protektoratu w Federacji Wergundzkiej, zarzucając Wergundii brak pomocy w kryzysach ostatnich lat, co miało stanowić złamanie umowy protektoratu.
== Sytuacja obecna==
Po wyjściu w 951 roku spod wergundzkiego protektoratu w Talsoi nastał czas rozkwitu - był on powiązany z “klęską” urodzaju następującą po kryzysie geomantycznym.
Stan ogromnych nadwyżek utrzymywał się przez kolejne cztery lata, z czasem kierując się ku spadkowi, jednak wciąż utrzymując się powyżej standardu, do którego nawykli mieszkańcy Talsoi.
Gospodarka rozkwitła do tego stopnia, że elfy mogły pozwolić sobie na powrót do liczebności floty sprzed Czarnego Szkwału, który ją zdziesiątkował. Dodatkowym motorem napędowym okazał się wzrost demograficzny w latach następujących po 950 roku i trwający nieprzerwanie do 957 roku. Tym samym elfy Talsoi w przeciwieństwie do swych krewniaków z lasów czy gór przestały być nacją która dąży do wymarcia przez wzgląd na problemy z przedłużaniem swojego gatunku.
Napływ tak wielkiej ilości młodych elfów jednak mógłby w przyszłości zaowocować powrotem do czasów zaciekłych konfliktów z Fiordem o dominację na morzu, przez wzgląd na awanturniczy charakter morskich elfów.
Do roku 957 lud Talsoi wciąż broni dostępu do tajemnic świątyni Tulvy-Meris, chociaż pojawiły się domniemania jakoby chciały one dopuścić do tajemnic tego miejsca felnorskich uczonych. Plotki te podsyca jeszcze fakt, że wiosną owego roku do portu w Talsoi zawinął okręt z ambasadorem Felnoru, jego świtą oraz tajemniczym zamaskowanym gościem, który udał się wprost do pałacu marady - po tym jak zniknął za jego drzwiami, nie był już widziany.