brak opisu edycji
{{ZakładkiTrzy||Niziołki /Rozszerzenie|nazwaTrzeciejZakladki=informacje skrócone}}{{RamkaOstrzezenie|entery=<small><br></small>|tresc='''Ważne''' <br><br>Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. <br> }}[[File:hobbit2.jpg|upright=|frameless|border|right]]'''Niziołki''' (hobbity) - grywalna rasa dawniej zamieszkująca [[Velida|Dolinę Velidy]], aktualnie rozsiana po całym świecie.
Nietrudno zgadnąć, że zwą się niziołkami przez swój wzrost. To ludek bardzo wesoły, pracowity i szczery.
Kultura hobbitów wywodzi się ze starożytności, choć nie jest znana ich pierwotna siedziba. Współczesna tradycja hobbicka związana jest z [[Velida|Doliną Velidy]], uznawaną za dom i ojczyznę hobbitów. Po zniszczeniu Doliny w 870 r. społeczność hobbicka rozproszyła się po krajach ościennych, zachowując jednak tożsamość i tradycje.
=== Utopia Velidy ===
Hobbici (czyli niziołki) mieszkały niegdyś w [[Velida|Dolinie Velidy]], która leży u podnóża gór na zachód od [[Ofir|Messyny]]. Tę piękną, żyzną enklawę otrzymali w zamierzchłych czasach od Messyńczyków, którzy z kolei wygnali stamtąd barbarzyńskie plemię Kymerów, gdyż ci regularnie najeżdżali messyńskie wioski i rabowali ludność. W [[Velida|Velidzie]] nałożyły się na siebie dwa czynniki - oto tam, gdzie naturalnie żyzne gleby i wspaniały klimat sprawiają, że wszystko rośnie jak najęte, zamieszkał ludek, który pracowicie i miłością chciał ową ziemię uprawiać i cieszył się ze wszystkiego co rośnie, jednocześnie wspomagając siły natury swoją rolniczą wiedzą. [[File:hobbit6.jpg|upright=0.6|frameless|border|left]]Tak oto [[Velida]] w historii [[Ofir|Ofiru]] zasłynęła jako poetycka kraina idylli, szczęścia i gospodarskiego spokoju. Jak jednak wszystko na tym świecie, tak i idylla [[Velida|Velidy]] znalazła swój kres. Choć krainę ominęła straszna wojna, późniejsze wydarzenia doprowadziły do wyludnienia Doliny.
Kymerowie, których [[Ofir]] wypędził z Doliny, przez lata żyli pragnieniem zemsty, podsycanym przez kult ich bogini. Gdy wojna w Ofirze rozpętała się na dobre, i gdy Izos, patron Ofirczyków, umarł, a Izofiel, jego potężny Anioł upadł na ziemię, Kymerowie otrzymali swoją szansę. Bogini połączyła się z Aniołem i czekała na właściwy moment. W chwili, gdy pogrążeni w rozpaczy po stracie Izosa ofirczycy, próbowali wskrzesić Izofiela, by odpłacić się [[Styria|Styrii]] i ich bogini [[Tavar]], za to co uczyniła Izosowi, obudzili go wraz ze złą boginią. Izofiel pod jej wpływem zapragnął się mścić, a artefakty mu ofiarowane - łzy Izosa, przekształcił w wielką broń. Postanowił uderzyć w [[Velida|Velidę]].
Czas Ciemności wielokrotnie był także dla niziołków tragiczny. Od czasu wybuchu II Wojny o Północ coraz częściej jednak hobbici interesowali się losami krajów, w których mieszkali i angażowali w życie publiczne. Szczególnie wyraźnie widać to było w odradzającej się pod wergundzką protekcją [[Liryzja|Liryzji]], gdzie społeczność hobbicka mimo wrogiego nastawienia ludzi aktywnie dołożyła starań do odbudowy wojennych zniszczeń. Mówi się też, że wielu hobbitów pojawiło się w tajnych stowarzyszeniach i gremiach, siłą rzeczy jednak niezbyt wiele o tym wiadomo.
== Mentalność = Odrodzenie Doliny ===Hobbici Wiosną 940 r. epokowa powódź spowodowała hekatombę w niespodziewającej się niczego sąsiadującej z natury mają usposobienie niczym klimat Velidą Messynie. Dla samej Doliny było to jednak odrodzenie. Zniknęła gruba warstwa popiołów, a do tego pojawiły się w Velidzie - ciepły, łagodny i słonecznydriady. Są zapobiegliwi i gospodarni, świetnie zorganizowani i oszczędniZ całego świata zaczęli wracać także hobbici. Przywiązują dużą wagę do porządku i czystości, choć nie są pod tym względem pedantyczniOsadnictwu towarzyszył niespotykany urodzaj. Są bardzo pracowiciMówiono o błogosławieństwie powracającej Gabony, świat wokół siebie urządzają swoją ciężką pracąo magii driad, nie zrażając sięzłośliwi szeptali o tym, że ciężko coś wykonać lub nie udało się za pierwszym razemhobbitom służą demony. Są też bardzo uparci i zawzięci, jeśli na czymś im zależy, nigdy Same hobbity nie odpuszczają, dążą do celu małymi kroczkami, choćby mieli go osiągnąć za trzy pokolenia. Wszystko co robią, robią rozsądnie i logicznie, nie lubią przesady, śmieszy ich patos i rozmachzaprzątały sobie tym głowy, najbardziej zaś cieszy uporządkowane obejście bo pracy było dość i życie w odwiecznym rytmie naturybez tego. Lubią dobre jadłoFaktem było, w hobbickich chatach pachnie pieczonym chlebem że po roku społeczność Velidy ze wzruszeniem i aromatycznym ciastemnamaszczeniem miała przystąpić do pierwszych zbiorów. Całe lato wieczorami przesiadują w ogrodach, ciesząc się z rozkwitających krzewów i sącząc Arqentilettę w towarzystwie krewnych i przyjaciół.Czas odmierzają cyklem Natury, z którą związani są od urodzenia.Są również istotami bardzo rodzinnymi i pielęgnującymi starannie więzi społeczne. Kochają dzieci i zwierzęta, osady niziołków są zawsze pełne gwaru bawiących się szkrabów i szczekających psówI nawet biorąc pod uwagę horrendalne daniny dla Messyny – były to olbrzymie zbiory.
== Wygląd = Sytuacja obecna ===Niziołki lubią łagodne koloryPo dekadzie od powrotu do Velidy Dolina zyskała tak dobrą sytuację ekonomiczną, pastelowe różeże stała się wsparciem dla rozsianych po całym świecie gmin hobbickich (tych oczywiście, błękity, fiolety i zielenie. Noszą ubrania z lnu i wełny, proste, funkcjonalne i wygodne. Najpowszechniejsze są koszule w jasnych kolorach, wkładane które nie powróciły do spodni wraz z noszoną na wierzchu kamizelką (zwykle ciemniejszą niż koszulaojczyzny). Na wierzch hobbity zakładają rozpinane kaftany i surduciki wełniane, Hobbicka enklawa śmiało konkurowała w razie potrzeby dodając płaszcz handlu żywnością z kapturem lub opończę. Panie hobbitki do tego zestawu najchętniej noszą obszerne spódnice do pół łydki, w kwiaty lub kratę, zakładając też na wierzch wyszywane fartuszki. W fartuszkach, jak wiadomo, są kieszenie. A jak wiadomoofirskimi latyfundiami, w kieszeniach mieści specjalizując się pół dobytku ich właściciela, zatem szczególnie w każdej z nich mieści się dużo potrzebnych rzeczy, od kanapek, kluczy uprawie warzyw i sznurka począwszy, na zabawkach dla dzieci skończywszy. Zamężne hobbitki noszą również haftowane czepki, w kolorze, odpowiadającym fartuszkowi, lub jaśniejszym od niego.Biżuterii hobbity nie lubią, bo przeszkadza ona im przy pracy w ogrodzie lub domu. Jedynym wyjątkiem są kobiece korale w intensywnych kolorach, i wstążki we włosach, lub sygnety, które zwyczajowo noszą członkowie rodzin kupieckich.Fryzury hobbitów również są funkcjonalne, powszechne są kucyki i warkocze, czasem oplatane dookoła całej głowywinorośli.
== Armia Mentalność ==W Velidzie nigdy nie było regularnej armii[[File:hobbit3. Sytuacja ta utrzymuje się po dzień dzisiejszyjpg|upright=0. Hobbity od zawsze umiały ochronić swoje domy7|frameless|border|left]]Hobbici z natury mają usposobienie niczym klimat w [[Velida|Velidzie]] - ciepły, łagodny i słoneczny. Nawet najmniejsze dziecko od małego uczone jest choćby strzelania z procySą zapobiegliwi i gospodarni, czy łukuświetnie zorganizowani i oszczędni. Starsze przyuczane są natomiast Przywiązują dużą wagę do posługiwania się krótkimi mieczami porządku i niewielkimi tarczamiczystości, choć nie są pod tym względem pedantyczni. W przypadku zagrożenia gminy niziołki natychmiast porzucają Są bardzo pracowici, świat wokół siebie urządzają swoją pracęciężką pracą, zabierają brońnie zrażając się, którą mają w gospodarstwie i zbierają że ciężko coś wykonać lub nie udało się na wezwanie szomeraza pierwszym razem. Takie oddziały skutecznie bronią hobbickich osad przed rozbójnikami, barbarzyńcami Są też bardzo uparci i wszelkim zagrożeniem, poczynając od wilkówzawzięci, a kończąc jeśli na pijanych gościach z wesela w sąsiedniej ludzkiej wiosce.Każda hobbicka chata w razie potrzeby potrafi stać się twierdzą i każdy z jej mieszkańcówczymś im zależy, począwszy od zwinnych szkrabównigdy nie odpuszczają, aż dążą do starejcelu małymi kroczkami, głuchoniemej ciotkichoćby mieli go osiągnąć za trzy pokolenia. Wszystko co robią, stanie się zażartym robią rozsądnie i groźnym obrońcą swojego domostwa.Hobbicilogicznie, a szczególnie kupcynie lubią przesady, zatrudniają również najemników do ochrony swoich domostwśmieszy ich patos i rozmach, czy transportównajbardziej zaś cieszy uporządkowane obejście i życie w odwiecznym rytmie natury. Lubią dobre jadło, a nawet siebie samychw hobbickich chatach pachnie pieczonym chlebem i aromatycznym ciastem. W miastach każdy szanujący Całe lato wieczorami przesiadują w ogrodach, ciesząc się handlarz ma na swoich usługach przynajmniej jednego zbrojnego, a bankier, czy lichwiarz, od kilku do kilkunastuz rozkwitających krzewów i sącząc Arqentilettę w towarzystwie krewnych i przyjaciół.
{{RamkaInfo|entery=<br><br>|tresc=Nie kopiujemy historycznych rozwiązań, dlatego nie należy przenosić żywcem rzeczywistych wzorców. Ale jeśli szukasz strojów, imion, nazw i generalnie klimatu to podpowiadamy, czym można się inspirować.
<br><br>Lud ten to archetyp niziołka zmieszany z kulturą Żydów europejskich.
}}
[[File:hobbit4.jpg|upright=0.65|frameless|border|right]]Niziołki lubią łagodne kolory, pastelowe róże, błękity, fiolety i zielenie. Noszą ubrania z lnu i wełny, proste, funkcjonalne i wygodne. Najpowszechniejsze są koszule w jasnych kolorach, wkładane do spodni wraz z noszoną na wierzchu kamizelką (zwykle ciemniejszą niż koszula). Na wierzch hobbity zakładają rozpinane kaftany i surduciki wełniane, w razie potrzeby dodając płaszcz z kapturem lub opończę. Panie hobbitki do tego zestawu najchętniej noszą obszerne spódnice do pół łydki, w kwiaty lub kratę, zakładając też na wierzch wyszywane fartuszki. W fartuszkach, jak wiadomo, są kieszenie. A jak wiadomo, w kieszeniach mieści się pół dobytku ich właściciela, zatem w każdej z nich mieści się dużo potrzebnych rzeczy, od kanapek, kluczy i sznurka począwszy, na zabawkach dla dzieci skończywszy. Zamężne hobbitki noszą również haftowane czepki, w kolorze, odpowiadającym fartuszkowi, lub jaśniejszym od niego.
Biżuterii hobbity nie lubią, bo przeszkadza ona im przy pracy w ogrodzie lub domu. Jedynym wyjątkiem są kobiece korale w intensywnych kolorach, i wstążki we włosach, lub sygnety, które zwyczajowo noszą członkowie rodzin kupieckich.
Fryzury hobbitów również są funkcjonalne, powszechne są kucyki i warkocze, czasem oplatane dookoła całej głowy.
== Państwo i społeczeństwo ==
[[File:hobbit1.jpg|upright=0.6|frameless|border|left]]Gdy niziołki opuściły [[Velida|Velidę]], niektóre, związane z handlem rodziny, osiedliły się w miastach, inne zaś organizowały się w większe grupy i zakładały całe społeczności. Nie są one zamknięte na kontakt ze światem zewnętrznym. Wręcz przeciwnie, są otwarte i chętne do wszelkiej współpracy, szczególnie na płaszczyźnie handlowej, jednakże według tradycji same gminy mają swój określony, wewnętrzny rytm, którym żyją. Rytmu owego dogląda ''szomer'', czyli przywódca gminy, wybierany wśród najstarszych hobbitów. Gminę tworzy kilka, lub kilkanaście rodzin, skupionych wokół jego postaci. On decyduje o kontaktach handlowych, o celebracji ważnych wydarzeń, przewodniczy świętom, rozsądza sąsiedzkie spory. Pomaga mu w tym jego małżonka, która zwyczajowo razem z ''szomerem'' przewodniczy obrzędom, pierwsza zapala świece i przynosi ogień, podczas trwania modlitw.