Aenthil było niegdyś największym spośród państw elfów, położone na granicy Puszczy Południowej. Elfy przybyły na te ziemie dużo wcześniej niż ludzie i pozostałe rasy, na stałe jednak związały swój los Na podstawie badań elfickich ruin z dziwnym i niebezpiecznym wówczas organizmemobecnego obszaru Styrii można wyprowadzić hipotezę, który opanował Wielką Puszczę na południu - Alta Tavar. Wśród ludzi mówiło że mimo przedsięwziętych działań zapobiegawczych teren degeneracji stopniowo siępowiększał, że ma to związek z potężnym źródłem magicznej energii, jakim jest prastary las, ale starożytna kultura elfów nie dzieli się z ludźmi swoimi tajemnicamiobejmując coraz szersze obszary. Przez tysiąclecia życie społeczności Jednocześnie zjawisko drastycznej mutacji tkanek dotykało coraz większą liczbę elfów było podporządkowane obronie rubieży, której broniły, aby ów obcy organizm nie pochłaniał kolejnych krain. To, co trwało przez pokolenia, uległo jednak zmianie niemalże zmienianych w mgnieniu okaistoty, gdy kataklizm wstrząsnął fundamentami elfiego światanazwane wówczas ulundo (po przemianie Tavar dały one początek nowej rasie humanoidów).

W 18 obrocie gwiezdnym 131 loa ery Saiwa nastąpił kres państwa Elfy Aenthil (868 rok ofirski). Siły Tavar wyrwały się spod kontroli i wzmocnione udzieloną im przez ludzkich ignorantów mocą uderzyły na północ, docierając aż do stolicy w niespełna 10 obrotów gwiazd. Miasto padło, grzebiąc w swoich gruzach księcia Adarnila stałe jednak związały swój los z dziwnym i wielu bohaterów. Ciniebezpiecznym wówczas organizmem, którzy ocaleli, wycofali się na północny zachód, w góry Ilweran (Deszczowe)tysiąclecia podporządkowując swoje państwo i kulturę wielkiemu dziełu obrony świata przed spaczeniem Alta Tavar. TamDo obrony tej rubieży zaangażowali wszystkie swoje siły i, choć w miejscu, które nazwali Hehta-nore, czyli Ziemią Wygnaniakordonie ochronnym uczestniczyły także inne plemiona elfów, elfy próbują ocalić, odbudować i uleczyć to, co zostało z ich kraju, zebrać siły i sojuszników, by w przyszłości odebrać swoją ziemię. ''Nyerelume'' znaczy Czas Smutku i tak elfy z właśnie Aenthil określają lata mijające poza ich domemnadawali kształt temu przedsięwzięciu.W wyniku niesłychanego ciągu zdarzeń Alta Tavar zerwała łańcuchy, pochłaniając połacie Aenthil To oni stworzyli kasty vayle i unicestwiając stolicę państwa wraz z jej obrońcami, po tonyar, by wyspecjalizowane w chwilę potem przeobrazić sięwalce z Puszczą, narodzić na nowo już jako istota dostosowana do praw tego świataoni opracowali Morque Ando - Czarne Kamienie, istota o mocy boskiejpotężne magiczne punkty, nowe bóstwo - bogini [[Tavar]]których sieć umocniła granicę.

Ten stan rzeczy zdeterminował mentalność leśnych elfów tak bardzo, że nawet po przemianie Tavar pozostała ona dla nich głównym punktem odniesienia i największym z wrogów.W czasie, gdy Aenthil zaangażowani byli w walkę z Tavar, świat zmienia się drastycznie - w wyniku dramatycznych wojen i spowodowanych przez nie kataklizmów zalane zostają rozległe równiny na zachodzie i południu. Ocean pochłania rozkwitające cywilizacje ludzi (starożytną Styrię, Chanat, Qasyran) oraz elfickie wyspy Felnor i krasnoludzki Mortheim.  Rozpoczyna się okres topnienia lodowców, na północ od Aenthil po cofającym się lądolodzie szaleje gigantyczna rzeka, która później przekształci się w Sankarę. Wkrótce też, od wschodniej strony, przybywają na Północ pierwsze plemiona ludzkie.  ==== Kontakty z ludźmi ====Pierwszym państwem założonym przez ludzi był Ofir. Po początkowych walkach Aenthil było pierwszym elfickim państwem, które podpisało pokój z ludźmi. Stało się to w 14 roku gwiezdnym 25 loa (1132 r. p.w.e). Przez kolejne loa Aenthil wspierało Ofir w budowie ich państwa, nierzadko udzielając ludziom bezcennych tajników elfickiej wiedzy. Laro wyraźnie się temu sprzeciwiało, opóźniając podpisanie pokoju aż do 7 roku gwiezdnego 113 loa (515 rok ofirski), kiedy to księżna Savra zawarła pokój ze strategosem Matheusem. W okrążeniu państw elfickich wciąż trwała Wielka Puszcza, Alta Tavar, trzymana w ryzach przez Morque Ando.Po pierwszych przyjaznych kontaktach przyszły także pierwsze konflikty z ludźmi, a dokładniej z Wergundią Elmeryka. W 9 roku gwiezdnym 129 loa (821r. według rachuby ludzkiej) zaatakował on kraj elfów leśnych i, mimo ich brawurowej obrony i wygranej w wąwozie Samaria, zepchnął starszy lud za dopływ Sankary, rzekę Dakme. Sama bitwa w wąwozie Samaria przeszła do legendy i w czasach pokoju wielokrotnie śpiewało się o niezrównanym talencie zarówno Lutha’yaro, łuczników, jak i Nolwe’yaro, magów, którzy ponoć wykorzystali wtedy własną magię do zrzucenia na wroga skalnych ścian wąwozu. Podobną legendą cieszyła się talsojsko-fiordyjska bitwa morska na głębinie Meite (3r. 131 loa, 853 rok ludzki). Talsojów wspomagały wtedy sprzymierzone siły wergundzkie, a Fiordyjczycy zostali rozniesieni. W 18 obrocie gwiezdnym 131 loa ery Saiwa nastąpił kres dawnego państwa Aenthil (868 rok ofirski). Siły Alta Tavar wyrwały się spod kontroli. Wzmocniona, udzieloną przez zmanipulowanych ludzi, mocą, Tavar zyskała dostęp do gigantycznych zasobów many w Telfambie (najpotężniejsza znana intersekcja). Dzięki temu dokonało się przeobrażenie - istota z obcego świata narodziła się na nowo, stając się boginią w tym świecie.  Jej gniew za tysiąclecia uwięzienia był jednak potężny. Siły ulundo, przeobrażonych przez nią, zmutowanych stworzeń, uderzyły na północ, docierając aż do stolicy w niespełna 10 obrotów gwiazd. Miasto padło, grzebiąc w swoich gruzach księcia Adarnila i wielu bohaterów. Ci, którzy ocaleli, wycofali się na zachód, na ziemie pobratymców z Talsoi. Tam, w górach Ilweran w miejscu, które nazwali Hehta-nore, czyli Ziemią Wygnania, stworzyli enklawę, gdzie próbowano ocalić, odbudować i uleczyć to, co zostało z ich kraju, zebrać siły i sojuszników, by w przyszłości odebrać swoją ziemię. Nyerelume oznacza Czas Smutku i tak elfy z Aenthil określiły lata mijające na wygnaniu. Bogini, w którą przeobraziła się Puszcza znana jest obecnie jako Tavar, patronka Styrii. Na ziemiach dawnej Wielkiej Puszczy, ale także na odebranych elfom ziemiach , powstało nowe państwo - [[Styria|Nowa Styria]]. Hetanor, czyli elfie państwo na wygnaniu, długie lata pozostawało w stanie wojny nie tylko z [[Styria|Nową Styrią]], która na terenach Puszczy powstała, ale również z pobratymcami ze szczepu [[z Laro]]. Na dawne, archaiczne konflikty nałożył się nowy powód do nienawiści - przejęcie przez [[Laro]] spornego rejonu wokół twierdzy Telfamba, najsilniejszej intersekcji magicznej w znanym świecie. Elfy  Po upadku stolicy rozpoczął się okres zwany Nyerelume (Czas Smutku), na krótko przerwany w siódmym roku 133 loa (895r. ludzki) odzyskaniem utraconego miasta. Tragedia Aenthil oskarżają krewniaków o cios w plecy , a potem okres Hehtanore, na trwałe ukształtował emocje i zdradziecką kradzież myśli całego pokolenia elfów, stając się głównym wyznacznikiem ich terytorium przy współdziałaniu dążeń.  === Wielka Wojna ===Na terenie enklawy, którą elfy Talsoi odstąpiły pobratymcom, powstał ostatecznie Hehtanor, tymczasowe elfickie państwo, które nie ustawało w wysiłkach dyplomatycznych, aby zdobyć sojuszników przeciwko Nowej Styrii.  W 870 roku księżna Helethai, następczyni poległego Adarnila, podpisała porozumienie z boginią [[Tavar]]Olafem, księciem-protektorem Wergundii. Dla Federacji Styria stała się poważnym zagrożeniem, zwłaszcza po piorunujących efektach błyskawicznego uderzenia na Ofir w 882 roku. [[Laro]] oskarżają Niedawny wróg Aenthil zmienił się więc w sojusznika, na którym elfy oparły swoje nadzieje odzyskania ojczyzny. Nadzieje te spełniły się w 895 r. wraz z Hetanoru o ułatwienie [[Tavar]] dostępu wybuchem Wielkiej Wojny. Wergundzkie tymeny potężnym uderzeniem odrzuciły siły styryjskie daleko na południe, jednocześnie pozbawiając je wsparcia nowej bogini. Miasto Aenthil zostało odzyskane.  Było to jednak krótkotrwałe zwycięstwo. Kontruderzenie, jakie nastąpiło ze strony Styrii, zmusiło Wergundię do cofnięcia się niemalże do linii Sankary, zaś elfy - do mocy Telfambyponownego opuszczenia swojej zrujnowanej i krwawiącej ojczyzny. Pogłębiło to jeszcze bardziej dramat elfów Aenthil, dzięki czemu zyskała boską mocdeterminując ich kolejne działania.