[[Plik:Mapa_shamaroth.jpg|upright=|thumb|right|Mapa półwyspu Shamaroth]]

Wśród ludzi krążą legendy o wielkich podziemnych twierdzach krasnoludów, o setkach mil podziemnych korytarzy prowadzących w głąb kontynentu, o podziemnych komnatach, wypełnionych oślepiającym światłem, wpuszczanym na ogromne głębokości systemem kryształowych luster, a nawet o podziemnych wodospadach i sadzawkach, połączonych z wodami powierzchniowymi serią śluz i pomp. Zwykło się mówić, że cały półwysep Shamaroth jest wydrążony w środku jak tryntyjski ser, jednak żaden nie-krasnolud nigdy nie przekroczył bram podziemnego świata. Ludzie nie wiedzą, że te cuda, jakie wytworzyła ich wyobraźnia, bledną wobec tego, co naprawdę kryje w sobie wnętrze półwyspu.

Na tym samym poziomie znajdują się też ogromne rezerwuary magmy. Rzeki i jeziora ognia topią skałę na swojej drodze i drążą w ten sposób nowe tunele. Największym i najsłynniejszym jeziorem lawy jest Deineloch znajdujące się w Shamarothcie.

Poniżej labiryntowej krainy znajdują się ostatnie znane poziomy Avgrunnheimu, najbardziej tajemnicze, wypełnione zjawiskami, których natury zmysły istot powierzchni nie są w stanie wytłumaczyć. Nikt nie wie jak wielkie jest dokładnie Podziemie, dokąd sięgają tunele i co się w nich znajduję. Powyższy opis to najbardziej znane korytarze, miejsca do których inteligentne istoty odważyły się zapuścić i powróciły by o tym opowiedzieć. Jednak kto wie, co kryje się poza światłem pochodni.