m
brak opisu edycji
Wiosną 940 r. bunt zmierzał ku końcowi, siły Gosława zepchnęły zdziesiątkowane oddziały kniazia Olgierda w góry na północ od Nitry.
====Projekt fortyfikacji ściany wschodniej====
Jak długo istnieje Terala, jak długo istnieje Samnia obydwa kraje były swoimi wrogami. Nomadyczni Samnijczycy regularnie najeżdżają ziemię Terlów, wierząc iż nie ma sensu pracować na swoje jeśli można to po prostu komuś zrabować. Jak sięga pamięć Teralów ich wschodnie ziemie nękane były najazdami Ludu Stepów, zaś największe z tych ataków potrafiły przebić się przez całą Wyżynę Teralską, pustosząc wsie i paląc grody, wjeżdżając nawet do położonego na zachodzie Tryntu.
W obliczu tej groźby kniaź Gocław, Wojewoda Terali Wschodniej postanowił podjąć wysiłek fortyfikacji swoich ziem. Decyzję tę podjął we współpracy z Bractwem Tarczy Rugiewita, które zobowiązało się pomóc we wzniesieniu odpowiednich fortyfikacji. W myśl ambitnego planu na wschód od grodu Ogoniec, oraz nad brzegami Wedry ma powstać cała sieć fortyfikacji ziemno drewnianych, grodzisk, warowni i baszt. Najmniejsze z tych fortyfikacji mają za zadanie jedynie ostrzec pozostałe elementy umocnień, zaś największe mają być bastionami zdolnymi powstrzymać arbany, lub wyprowadzić zbrojny kontratak na Samnijskie bandy.
Podobne projekty istniały już w przeszłości lecz były skutecznie rozbijane przez Samnijskie najazdy. Teraz jednak uwaga Ludu Stepu zwrócona jest ku wschodowi i skrzącym się piaskom odległego Pethabanu. Co więcej, udana inicjatywa budowy może skłonić do współpracy także Teralę Wschodnią, pomagając zakopać przepaść między dwoma częściami dawnego państwa i być może po raz pierwszy dając Terali realną obronę przeciw Samnijskim najazdom. Jeśli ów projekt się powiedzie będzie to wielki sukces Wojewody Gocława, oraz pomagającego mu Bractwa Tarczy Rugiewita, o ile inicjatywa ta będzie owocna.
== Państwo i społeczeństwo ==
Obecnie kult ten zanika i coraz rzadziej słyszy się o jego wyznawcach.
== Armia ==
Wojsko Terali Wschodniej oraz Terali Zachodniej funkcjonuje na tych samych zasadach, to jest feudalnych i pospolitego ruszenia gdzie najbliższe regularnej armii są zbrojne drużyny kniaziowskie złożone z doświadczonych witeziów zapewniających sobie uzbrojenie i utrzymujących się z ziem nadanych przez kniaziów. Ci że kniaziowie służą zatem jako przywódcy cywilni i wojskowi, z różnym skutkiem dla skuteczności wojsk terlaskich. Każdy kniaź ma też obowiązek wysyłać część swoich zbrojnych lub równoważnik w pieniądzu do armii Wojewody danej Terali. Wreszcie w dobie wielkiej potrzeby kniaziowie i Wojewoda mogą zwołać pospolite ruszenie powołując pod broń nie tylko szlachciców, ale też kmiotów.
To ostatnie jest dość wyjątkowe, bowiem tradycyjnie wojaczką zajmuje się stan szlachty niższej w postaci rodów witeziowskich, które otrzymują nadania ziemskie od kniaziów w zamian za swoje usługi w charakterze wojów. Obowiązkiem owych rodów jest wysyłanie do drużyny kniaziowskiej przynajmniej jednego ze swych dzieci, zwykle jednak życie woja wybiera znacznie większa część młodych witeziów. Tym samym jest to najbardziej obyta w wojaczce grupa w Terali, jednak nie oznacza to iż pełni role dowódców. Najczęściej ta rola przypada kniaziom jako władcom Terli, niezależnie od ich wieku, doświadczenia czy zdolności. Oczywiście wielu kniaziów od najmłodszych lat przyuczanych jest do sztuki strategii i taktyki i równie wielu z nich ustępuje dowodzenia bardziej doświadczonym witeziom jednak w historii Terali nie brak przypadków gdzie duma wzięła górę nad rozsądkiem, często z opłakanymi skutkami.
Ze względu na swój kształt armia Terali nie posiada jednolitego umundurowania czy sprzętu, każdy witeź zobowiązany jest sam zapewnić sobie sprzęt do walki co rodzi wielkie różnice ze względu na zamożność rodów. Najczęstsze uzbrojenie stanowią zatem włócznie, długie topory teralskie zwane berdyszami, krótkie topory, tarcze o łezkowatym kształcie oraz łuki, w które wyposażona jest większość formacji. Bardziej zamożni witeziowie oraz kniaziowie tworzą oddziały pancernych piechurów odzianych w pancerze lamelkowe i łuskowe oraz wyposażonych w tarcze i szable. Te ostatnie stają się też coraz częstszym widokiem skutkiem poprawiającej się sytuacji finansowej.
Najbardziej zamożni drużynnicy ruszają do walki konno w formacjach skocznej, lekkiej jazdy i nielicznej ciężkiej konnicy którym przypada zaszczyt i niedola bycia jedynymi z niewielu oddziałów zdolnych dognać chybkie arbany przeklętych Samnijczyków. Niemal równie rzadkim widokiem co konnica są w drużynach magowie. W obydwu Teralach niewielu jest Magów Akademickich, zaś kapłani i druidzi zwykle trzymają się swoich spraw, choć zdarzało się by któryś kowen drudziki, związany taką czy inną umową wysyłał swoich uczniów do drużyny lokalnego kniazia, a czasem i Wojewody.
=== Bractwo Tarczy Rugiewita ===
Zakon rycerzy – paladynów w służbie Modwita, zwanego w Teralach Rugiewitem. Pan Bractwa kojarzony jest raczej z Federacją Wergundzką, przez co podejście do niego bywa różne, jednak członkowie zakonu mozolnie pracują nad poprawą swego wizerunku przez służbę na rzecz pospólstwa. Zakon ma siłę około dwóch tysięcy braci, są dobrze wyposażeni i świetnie wyszkoleni. Trzecia część z nich to wędrowni wojowie, pełniący funkcję poniekąd pokrewną do strażników i stróżów dróg. Pozostałe dwie trzecie jest obecnie wynajęta Terali Wschodniej w ramach układu najemniczego i stanowią istotny element wojsk zaciężnych pod sztandarem Wojewody Gocława.
{{RamkaMail}}