brak opisu edycji
{{ZakładkiZakładkiTrzy||Samnia/Rozszerzenie|nazwaTrzeciejZakladki=informacje skrócone}}{{RamkaOstrzezenie|entery=<small><br></small>|tresc='''Ważne''' <br><br>Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. <br> }}
[[File:samnia4.jpg|upright=|frameless|border|right]]'''Samnia''' - grywalna nacja ludzka, zamieszkująca [[Samnia (kraina)|Kaganat Samnijski]] - kraj na Północy, zajmujący obecnie całą Równinę Samna, a także tzw. Step Południowy, słabo zaludniony rejon graniczący z Arethyną. Władzy samnijskiego kagana podlegają rozległe tereny Stepu Północnego sięgające na północ od Assury aż po krainy [[Pethaban|Pethabanu]].
Odpowiadając na potrzeby swoich ludzi jesienią 939 roku kagani zarządziła przygotowania do wielkiej wyprawy na wschód, w domenę [[Pethaban|Pethabanu]]. Poza łupami wyprawa miała jeszcze jeden cel – rozeznanie sytuacji za Asurą w kontekście upadku Szakala. Podróżnicy od dawna przynosili wieści, że pethabańskie państewka były pod silnym wpływem eskhara. Co się stało z Pethabanem po Biborgu, pozostawało tajemnicą.
[[File:samnia5.jpg|upright=0.55|frameless|border|left]]Kagani i część jej wojsk powróciła po trzech latach. Samnijczycy podbili jedno z pethabańskich królestw, najbardziej wysuniętą na północ Meghalayę. Enktoia ustanowiła tam swojego namiestnika, uprzednio pokonawszy rządzącego prowincją maharadżę Karhut-Atharwana. Tysiące jego zwolenników Samnijczycy wzięli w niewolę, dlatego powracająca wyprawa wiodła ze sobą tłumy jeńców, których większość wyznaczone jaghany natychmiast powiodły do Ofiru, na lokalne rynki.
Jednocześnie utrzymany został luźny sojusz z Wergundią, wciąż jednym z najpotężniejszych ludzi na dworze kagani pozostawał Emmeran. Enktoia potwierdziła gwarancje dla Wysokich Ziem, jednocześnie nie kryjąc się z przygotowaniami do najazdu na Teralę latem 944 r.
Po roku 944 rozwój potęgi Kaganatu nabrał znaczącego tempa.
Po zawarciu umów z Kompanią Nowej Magii w Górach Sokolich (Orchil-tyyn) zaczął działać eaformator (urządzenie magiczne, kontrolujące żyzność obszaru przy węźle geomantycznym), wspomagany przez rdzenie minerałowe. W przeciągu kilku lat zmienił on oblicze północnej Assura Makan. <br>
Pustynia zakwitła.<br>
Zgodnie z układami zawartymi w Agade granice Kaganatu Samnijskiego zostały przesunięte daleko na południe, aż po pustynną oazę w Wadi Gher, gdzie rozpoczęto prace nad dotarciem do węzła na słonym jeziorze Khorat.
Do Kaganatu zostało także wcielone pethabańskie miasto-państwo Meghalaya, gdzie namiestnikiem i khanem została uroczyście mianowana jedna z wodzów samnijskich, Ochir Uterysenei.
W roku 946 przyboczny kagani Enktoi, Tsagaan, poprowadził arbany na Trynt, pustosząc ziemie Przedgórza, docierając daleko za Askaron. Było to zgodne z polityką samnijskiej neutralności - czyli utrzymania wszystkich stron światowych układów w równym strachu przed potęgą kaganów. Najazd nie wyrządził jednak żadnej szkody Wysokim Ziemiom, które oddzieliły się od Tryntu kilka lat wcześniej.
Samnia przystąpiła do światowego układu na konferencji w Birce, jednak reprezentujący tam Samnię, Nehri, w imieniu kagani oświadczył, że nie zmienia to niczego w dotychczasowej polityce Kaganatu.
Kaganat od 948 roku toczył wojnę o dominację nad kolejnym z państw Pethabanu - Tipura Nadu. Po wydarzeniach roku 950 i ostatecznym zniszczeniu Szakala, stolica Tipura Nadu skapitulowała, uznając władzę samnijskiej kagani.
W wyniku podboju Samnia rozszerzyła swoje granice niemal dwukrotnie, stając się największym i najzamożniejszym państwem znanego świata.
Kryzys geomantyczny roku 950 dotknął Samnię głównie w kontekście wielkiego projektu rekultywacji Assury. Zniszczony eaformator w Górach Sokolich opóźnił prace nad dotarciem do kolejnego węzła na środku słonego jeziora Khorat. Już rok później magimachinę odtworzono, a z podbitego Tipua Nadu sprowadzono tysiące jeńców, których rękami wznowiono budowę szlaku.
=== Sytuacja obecna ===
Po zakończeniu podboju Pethabanu Samnijczycy mogli w pełni skupić się na projekcie eaformatorowania Assury. W 953 roku pierwsze próby zmiany słonego jeziora Khorat spełzły na niczym, jednak półtora roku później wokół zbiornika wodnego zaczęła kwitnąć oaza, a sam lud stepu zajął się budowaniem tam punktu przerzutowego dla karawan.
W 955 roku na Wielkim Targu na granicy z Ofirem samnijscy handlarze sprzedali ponad pół tysiąca jeńców z kampanii wojennej w Pethabanie na samą rzecz organizowanych przez Ofirczyków igrzysk. Drugie tyle istnień trafiło do prywatnych właścicieli. Świadkowie widzieli również, jak rzeką Wedrą zostaje wysłany transport z bogactwami zrabowanymi za Pustynią. Plotki głoszą, że dar miał trafić w ręce dawnego sojusznika Samniczyków z czasów Wojen o Północ - Quasyrańczyków.
Samnia rozpoczęła też pracę nad odczarowaniem swojego wizerunku barbarzyńskiego ludu. Ambasadorzy samnijscy zaczęli pojawiać się na salonach znacznie częściej, a nawet uczeni z tego kraju na kilku kongresach naukowych przedstawili własne opracowania badawcze, co zaowocowało seriami wykładów na największych uczelniach znanego świata. Wielu studentów z bogatych rodów było oczarowanych na tyle wystąpieniami, że zapoczątkowali “modę” na kulturę orientu.
== Mentalność ==
Samniczycy najchętniej walczą konno, ich podstawową bronią jest łuk, ale używają także chętnie lekkiej szabli o szerokim piórze (bułat), czasem w połączeniu z równie lekką okrągłą tarczą (kałkan), a także miotanych oszczepów, zwanych dzirytami.
{{RamkaMail}}
[[Kategoria:Nacje]]