brak opisu edycji
{{ZakładkiZakładkiTrzy|rozszerzenie|Talsoi|nazwaTrzeciejZakladki=informacje skrócone}}{{RamkaOstrzezenie|entery=<small><br></small>|tresc='''Ważne''' <br><br>Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. <br> }}
{{RamkaInfo|tresc=<br>Znajdujące się tu informacje są swoistym rozszerzeniem wiedzy i nie są niezbędne do wejścia w świat gry. Jeśli zamierzasz jednak grać tą nacją, warto je sobie przyswoić, by uniknąć ewentualnych błędów, niedopowiedzeń lub niezręcznych sytuacji.}}
Już wiosną 940 podjęto pierwsze wyprawy, kierując szczególną uwagę na daleki zachód, gdzie zgodnie z wiedzą, wyniesioną z Bibractborgu mogły kryć się nowe lądy. Nowe, powojenne czasy miały zobaczyć nowe, zupełnie odmienne Talsoi.
=== Sytuacja obecna Po wojnie ===
Flota Talsoi stanowiła podstawę sił morskich Federacji, w każdym razie do czasu zakończenia odbudowy wergundzkiej Classis. To talsojskie okręty w 942 r. zablokowały Wielką Zatokę, próbując nie dopuścić qasyrańskiego wsparcia do Visnohory. Oprócz kilku starć z fiordyjskimi drakkarami Talsojczycy nie musieli podejmować działań wojennych.
Pięć lat po zakończeniu wojny Talsoi w pełni powróciło do życia.
=== Era Nowej Magii ===
Odbudowę i dalszy rozwój Talsoi przyhamował nieco kryzys Federacji Wergundzkiej. W latach 944 - 45 wycofane zostały (za porozumieniem z Wiecem) wszystkie wergundzkie załogi pogranicznych fortec, jednak w kolejnych latach do Talsoi trafiły tysiące uchodźców z ogarniętej wojna domową Wergundii.
Mając już doświadczenie jako kraj przyjmujący uchodźców (prawie 100 lat wcześniej Talsoi przyjęło uciekinierów ze zniszczonego przez Tavar Aenthil), Talsojczycy zorganizowali rejon miasta Ilweran, gdzie uchodźcy mogli zagospodarować nową siedzibę. Niespodziewanie jednak, tym razem sytuacja nie wyglądała dobrze - kraina Hehtanore nie była w stanie wyżywić i zaspokoić potrzeb takiej liczby ludzi.
Spowodowało to bunty i protesty, oskarżenia pod adresem marady i władz talsojskich o próbę pozbycia się problemu, jakim byli uchodźcy.
Aby poprawić sytuację, Talsojczycy zdecydowali się na umowę z Kompanią Nowej Magii i w 947 roku na węźle talsojskim został wybudowany eaformator (urządzenie magiczne, kontrolujące żyzność obszaru przy węźle geomantycznym). Rzeczywiście, w przeciągu kolejnych lat znacząco wzrosły połowy w całej Zatoce Białych Klifów, a na południe od stolicy, na jedynym uprawnym obszarze Talsoi, czyli Równinie Bardów, zanotowano najlepsze plony w historii.
Nadwyżki żywności uchroniły Talsoi przed klęską głodu w Hehtanore, nie uratowały jednak przed problemami społecznymi, jakie generowała spora grupa przybyszów na wydzielonym, zamkniętym i strzeżonym terenie. Wielu uchodźców twierdziło, że Hehtanore przypomina bardziej olbrzymi obóz więzienny niż ziemię obiecaną.
=== Kryzys geomantyczny ===
Kryzys geomantyczny dotknął Talsoi bardzo poważnie. W efekcie geomantycznego tsunami zniszczone zostały zabezpieczenia w świątyni Tulvy-Meris. Elfy trzymają w tajemnicy to, co znajduje się w świątyni, nie wpuszczono tam nawet specjalistów Kompanii. Efektem awarii była katastrofa ekologiczna w całej zatoce, masowy pomór ryb i flory morskiej oraz wzrost zachorowań (i śmierci) na zupełnie nieznane choroby.
Z nieznanych (albo nieujawnionych) przyczyn skutki nie tylko ustały po roku, ale wręcz zmieniły się w klęskę urodzaju, jakby Zatoka chciała powetować straty. W lecie 950 roku zanotowano niesłychane wręcz połowy oraz liczbę urodzin wśród ludzi i elfów.
W roku 951 Talsoi zakończyło okres protektoratu w Federacji Wergundzkiej, zarzucając Wergundii brak pomocy w kryzysach ostatnich lat, co miało stanowić złamanie umowy protektoratu.
== Sytuacja obecna==
Po wyjściu w 951 roku spod wergundzkiego protektoratu w Talsoi nastał czas rozkwitu - był on powiązany z “klęską” urodzaju następującą po kryzysie geomantycznym.
Stan ogromnych nadwyżek utrzymywał się przez kolejne cztery lata, z czasem kierując się ku spadkowi, jednak wciąż utrzymując się powyżej standardu, do którego nawykli mieszkańcy Talsoi.
Gospodarka rozkwitła do tego stopnia, że elfy mogły pozwolić sobie na powrót do liczebności floty sprzed Czarnego Szkwału, który ją zdziesiątkował. Dodatkowym motorem napędowym okazał się wzrost demograficzny w latach następujących po 950 roku i trwający nieprzerwanie do 957 roku. Tym samym elfy Talsoi w przeciwieństwie do swych krewniaków z lasów czy gór przestały być nacją która dąży do wymarcia przez wzgląd na problemy z przedłużaniem swojego gatunku.
Napływ tak wielkiej ilości młodych elfów jednak mógłby w przyszłości zaowocować powrotem do czasów zaciekłych konfliktów z Fiordem o dominację na morzu, przez wzgląd na awanturniczy charakter morskich elfów.
Do roku 957 lud Talsoi wciąż broni dostępu do tajemnic świątyni Tulvy-Meris, chociaż pojawiły się domniemania jakoby chciały one dopuścić do tajemnic tego miejsca felnorskich uczonych. Plotki te podsyca jeszcze fakt, że wiosną owego roku do portu w Talsoi zawinął okręt z ambasadorem Felnoru, jego świtą oraz tajemniczym zamaskowanym gościem, który udał się wprost do pałacu marady - po tym jak zniknął za jego drzwiami, nie był już widziany.
== Flota ==