m
'''Styria''' to XVI-wieczna Hiszpania, charakter państwa zbliżony do pionierskiego USA. }}
Choć naród styryjski jest młody i trwa zaledwie od kilku pokoleń, to zdążył wytworzyć silną, nadspodziewanie jednorodną mentalność, zbudowaną tak na wspólnych cechach przybywających do Styrii osiedleńców, jak i na szerzonych przez państwową propagandę wzorcach.Podstawową cechą Styryjczyków jest ich religijność. Bogini [[Tavar]] jest wyjątkowym bóstwem, opiekującym się swoimi wiernymi w szczególny sposób, ci odwdzięczają się jej żarliwością i oddaniem.Wiadomo o niej, że gotowa była narazić swoje istnienie w ich obronie, co jest rzadką cecha bogów. Wielu ludzi zawdzięcza bogini życie, dach nad głową i rozwój, dlatego są przepełnieni wiarą, chcą z własnej woli bronić Tavar i walczyć w jej imieniu. Ze względu na to, że Tavar pokonała Izosa, Styryjczycy długo byli przekonani o tym, że są narodem niepokonanym. Znacząco wpływało to na ich morale podczas bitew i na podejście do innych. Gdy Styria została pokonana, wiara ta przerodziła się w przekonanie, że tylko moc bogini pozwoli przetrwać czas niewoli, także tutaj nazywany Czasem Ciemności. W obyczajach styryjskich zachował się także archaiczny obyczaj, przeniesiony z czasów starożytnych, gdy dawne Cesarstwo Styryjskie stoczyło się w degenerację obyczajów, przyjmując zwyczaje krwawych ofiar z wrogów. Współcześni Styryjczycy znają te wypaczone formy religijne raczej od swoich wrogów, Qa, którzy paradoksalnie przejęli je jako zemstę za swoje starożytne krzywdy. Zdarza się jednak natrafić na zwyczaj Dara Musuh, Wrogiej Krwi, słowa te wypowiedziane przez Styryjczyka mają znaczenie symboliczne i wypowiadane są wyłącznie po samodzielnym zabiciu wroga. Symbolizują nie tylko siłę zwycięzcy, ale również pokonanego, są zarówno wyrazem szacunku dla przeciwnika i radości z wygranej. Gdy Styryjczyk przyklęknie przed ciałem pokonanego, przykładając dwa palce do jego serca lub mocząc je w krwi zabitego, następnie przyłoży je do pochylonego czoła, będziesz wiedzieć, że masz do czynienia z obyczajem, który przetrwał tysiąclecia.
Ogólna styryjska mentalność jest rzeczywiście trudna do skategoryzowania. Można jednak wymienić cechy, które we większości są wspólne nowo powstałemu narodowi styryjskiemu: odwaga (często mało rozsądna), upór wobec przeciwności, kult siły, zadziorność, zuchwałość oraz awanturniczość, a co najważniejsze, chęć tworzenia nowego świata i uczynienia z niego potęgi.