Hern, nazywany również Dullhaern (Trynt, jako imię Króla Gonu) lub Attashar (Driady), Rogaty Bóg to jedno z bóstw starego panteonu, które powróciło do świata.
Hern przywołany został przez elfy biorące udział w rytuale by raz jeszcze objąć swe dawne domeny lasu, oraz tego co budzi w nim strach i respekt, tego co gwałtowne i dzikie oraz by raz jeszcze patronować myśliwym. Hern niechętnie przyjął zwierzchnictwo Siódemki na Nieboskłonie, lecz jako bóstwo natury zaakceptował ich jako nową część porządku wszechrzeczy.
Głównym powodem dla którego Rogaty Bóg zdecydował się na powrót są jednak Driady, jego leśne córki, ucieleśnienie dzikości i instynktu łowcy które Hern osobiście powołał do życia, a bez którego mocy Driady niemal wymarły, teraz odnowione jego przybyciem.
Hern to pan myśliwych, do którego modlą się ludzie mieszkający blisko lasów i którego Leśne Elfy widzą jako patrona swojego kraju, jednak równie często ludzie modlą się do niego o powodzenie na polowaniu jak o łaskę, bowiem instynkt łowcy Herna nie ogranicza się tylko do zwierząt, zwłaszcza teraz kiedy Rogaty Bóg znalazł się w sferze wpływów Velei.
Kult
Przedstawienie: Młodzieniec, najczęściej elficki, z porożem jelenia wyrastającym ze skroni, długimi włosami, łukiem w ręce i kołczanem przy pasie, czasem przedstawiany całkowicie w postaci satyra Elfy czasami przedstawiają Herna Króla Dzikiego Gonu, w tej postaci bóg ma wilczy lub koci łeb z rogami barana, dosiada potężnego konia, w jednej ręce ma łuk, zaś w drugiej róg Gonu, do siodła przywiązane ma odcięte głowy ludzi, wokół szyi Herna zwieszają się uszy, zęby i języki. Przedstawienie to spotyka się czasem w Tryncie, lecz bóg miast łuku trzyma w dłoni własną głową, którą wznosi by znaleźć kolejną ofiarę.
Bóstwo zwierzchnie: Velea i Iureus
- Przykazania: Bierz tylko tyle ile jest ci potrzebne. Czcij poświecenie ofiary, która legła od twych strzał. Trucizn i pułapek nie stosuj zabijaj szybko i bez okrucieństwa. Łowy przerwiesz, gdy albo ofiara twa albo tym sam padniesz.
- Grzechy: nadmierne polowanie, marnotrawienie zdobyczy (wrzucanie kości, skóry, etc), przerwanie rozpoczętego polowania, brak szacunku wobec lasu i jego dzieci, niszczenie lasów