| Wątki świata gry: Bogowie, Ea, tajemnice budowy świata |
|---|
| Początek wątku: zawsze |
| Status: stały |
| Powiązania: - |
Trzeba nadmienić, ze poniższe informacje są dostępne tylko dla bardzo nielicznych postaci świata gry. To tajemna wiedza kapłanów i innych mistyków, w większości krążąca po świecie we fragmentach, nierzadko mylnych wersjach i interpretacjach. Poniżej znajduje się wersja „czysta” – według zamysłów twórców gry.
Trzeba pamiętać, że wiedza ta nie jest dostępna dla przeciętnej postaci w grze.
Wszechświat – wiele światów i Pustka
Świat, w którym gramy, jest jednym z wielu, jednym z nieskończonej ilości światów, lub jak kto woli – wymiarów – stykających się ze sobą niczym nieskończona ilość baniek w pianie. Pomiędzy nimi znajduje się przestrzeń pozbawiona wszelkiego jestestwa – Pustka.
Stwórca
Mieszkańcy świata Ei nazywają go czasem Deucesem albo Wielkim Duchem. To istota, której natura nie jest znana śmiertelnikom. Wiadomo, że istnieje, ale niemal nigdy nie miesza się w sprawy światów, nie w sposób, który byłby dla ich mieszkańców rozpoznawalny. Nie ma więc sensu modlić się do niego, choć wypada wspominać o nim z szacunkiem.
Bogowie – czym są
Ponieważ Stwórca nie interesuje się (pozornie) życiem światów, powołał istoty, które śmiertelni nazywają bogami. Bogowie to opiekunowie światów, nie mają jednak mocy stwarzania. Niczym z plasteliny mogą oni kształtować obraz światów, nie mogą natomiast tworzyć owej plasteliny. Są powołani przez Deucesa, aby ukształtować energię i materię, którą on stworzył, aby nadać jej formę jak najlepszą dla jego ukochanych stworzeń.
Bogowie żyją wiecznie, jednak jeśli zstąpią do wewnątrz świata, do strefy śmiertelnych, to mogą umrzeć. Mogą także zostać wypchnięci poza ową bańkę świata – jeśli stracą z nim kontakt, nie będą mogli już powrócić.
Siłą bogów, tą energią, dzięki której mogą kształtować świat, jest modlitwa i ofiara, jaką poświęcają im śmiertelnicy. Bogowie zapomniani przez ludzi – tracą moc i zasypiają.
Strzępy stworzenia – eskhara
Eskhara znaczy okruchy pustki i oznacza istoty, które z jakichś powodów zostały wygnane ze swoich światów. Niektóre spotkało to z wyroku Stwórcy – przyczyny nie są znane nikomu, to zbyt wielkie sprawy na umysły śmiertelników. Być może niektórzy bogowie sprzeciwli się Stwórcy. Niektórzy też zostali wygnani ze swoich światów przez innych bogów, albo ich światy uległy unicestwieniu. Istoty te dramatycznie walczą o dostanie się do dowolnego ze światów, a ich wpływ najczęściej jest destrukcyjny.
Pojedynczy świat i jego dusza – Ea
Nasz świat składa się z jednego tworu – planety oraz innych podporządkowanych jej ciał niebieskich. Choć niektóre są większe od planety, jak Słońce, są jej podporządkowane, bowiem na planecie żyją Dzieci Stwórcy. Każde ciało niebieskie ma swojego ducha (np. duch słońca to Sol, a duch księżyca to Luna), wszystkie są jednak podporządkowane Ei – duchowi życiodajnej planety.
„Otulina” – strefa boska
Świat Ei, podobnie jak każdy inny, otoczony jest czymś w rodzaju strefy, zwanej potocznie „panteonem” – to obszar należący do bogów, z którego mogą oni utrzymywać kontrolę nad domenami świata. Nie można boga zabić na panteonie.
Strefa śmiertelna i jej domeny
Świat wewnątrz strefy boskiej należy do śmiertelników i każda istota, która tam przebywa, może ostatecznie zostać zabita. Świat składa się z domen, różniących się między sobą składem żywiołów i charakterystyką. Domeną są morza, podziemia, lasy, ale domeną są także sfery życia, jak np. ognisko domowe, rodzina, narodziny dzieci, albo śmierć, żałoba, rozkład. Każda domena jest pod szczególną opieką któregoś z bogów.
Dzieci Stwórcy – najcenniejsze istoty wszechświata
Śmiertelnicy – ludzie, elfy, krasnoludy i inne rasy – wydają się być najsłabszymi ze stworzeń, jednak to nie jest prawda. Możliwe, że tak naprawdę to oni są powodem, dla którego Deuces stworzył wszystko co stworzył. Tylko oni posiadają iskrę Stwórcy – duszę, która należy tylko do niego.
Dusza należy do Stwórcy. Nie można zabić duszy, można ją uwięzić, zepchnąć do Pustki, albo zatrzymać na świecie (upiory i inne duchy), ale nie można unicestwić. Dusze umarłych odchodzą, przeprowadzane przez tego z bogów, który zajmuje się domeną śmierci, ścieżką wytyczoną w świecie bogów. W ludzkich mitologiach określane są jako Walhalla czy Raj, jednak dalej dusza odchodzi ze świata do Stwórcy. Może być tak, że dusza wraca na świat w następne wcielenie.
Energia magiczna – mana
Domeny świata spaja energia, nazywana maną, dzięki niej materia zyskuje kształt lub ruch. Mana jest integralną częścią natury, życiową siłą Ei. Śmiertelnicy, którzy mają do tego odpowiednie umiejętności, mogą korzystać z tej energii (kumulować ją w umyśle) i z jej pomocą wpływać na elementy świata. Określane jest to jako magia (w różnych odmianach). Możliwe jest też, że energię tę przekazuje śmiertelnikowi bóstwo, któremu on oddaje cześć (magia kapłańska).
Żywioły – składniki wszechrzeczy
Wszystko w domenach świata składa się z pięciu żywiołów w różnych proporcjach – z ognia, wody, ziemi, powietrza i życia. One stanowią podstawę działania systemów magicznych.
Nad-żywioły – światło i ciemność
Narzędziem Stwórcy są dwa nad-żywioły, pojmowane mistyczne, to jest Światło i Ciemność. Ową „plastelinę” z której Deuces stworzył światy, najpierw stworzył, zaplatając ze sobą nici Światła i Ciemności. Z tych pierwotnych „wiązek” składają się żywioły i wszystko, co zostało stworzone ręką Deucesa. Wszędzie tam, gdzie pojawiają się Strzępy Pustki, czyli eskhara, rzeczywistość rozplata się na osobne wiązki, na pierwotne Światło i Ciemność osobno. Rzeczywistość „rozpleciona” jest jak rak na tkance świata i prowadzi do jego unicestwiania