Cesarstwo zajmuje teren Bagien Morein położonych na dalekim Zapołudniu w delcie wielkiej rzeki Yro. Jest to kraina wysp, fragmenty lądu kryją się wśród mgieł i potężnych drzew, dzielone zdradzieckimi bagnami i licznymi odnogami rzeki Yro. Morein jest niezwykle wymagającą krainą, zabójczą dla tych, którzy jej nie znają, pełną drapieżników, trucizn i błędnych ogniogników. Jednak dla tych, którzy nazywają ją domem, jest to pełna cudów i obfitości. Wody są pełne ryb, a nadbrzeża wszelakiego ptactwa. Podmokłe tereny osuszono i , a żyzne gleby byłych bagien i torfowisk zmieniły się w pola uprawne i wypielęgnowane , bujne ogrody. Region słynie z uprawy ryżu, ale także , niespotykanego w innych regionach świata i przez to niezwykle cennego - kakao.

Historia Cesarstwa jest być może krótką, jak na elfy, opowieścią, lecz, mimo to, jest bardzo bogata. Państwo narodziło się z wizji jednego elfa, [[Kanon postaci#Nieaktywne postaci graczy|Elidisa Caernoth]], a jego założenie miało miejsce wkrótce po odkryciu [[Zapołudnie|Zapołudnia]] . Za dokładną datę przyjmuje się wzniesienie miasta Leth Caer w roku 898. W tamtym okresie kolonia liczyła sobie zaledwie kilkuset mieszkańców, a jej przetrwanie stało pod wielkim znakiem zapytania. Cesarstwo leżało bowiem w samym sercu rodzącego się Imperium Ludu [[Qa]] i nie miałoby szans zostałoby przezeń wchłonięte, gdyby nie umowa z Trójprzymierzem , na mocy której wojska [[Wergundia|Wergundii]] i [[Styria|Styrii]] wsparły elfyw dążeniu do utrzymania suwerenności. [[File:caer3.jpg|upright=0.75|frameless|border|left]]Kolejny wielki moment nastąpił w chwili zdrady elfów z wystąpienia [[Aenthil]], dawnej ojczyzny elfickich kolonistów z MoreinTrójprzymierza. Do państwa napłynęły fale wygnanych i niezadowolonych elfów z [[Aenthil]] i [[Talsoi]], zaś Elidis podjął wiekopomną dla swojego ludu decyzje decyzję zgadzając się na ukrycie w Cesarstwie bogini [[Tavar]]. Ta istotaIstota, które niegdyś zrujnowała Leśne Elfy, stała się dla Cesarstwa iskrą nadziei dla państwa, a jej moc pozwoliła otoczyć Morein warstwą ochronnych zaklęć ochronnych , zwanych Obręczą. Dziś Cesarstwo Świtu to dumny naród złożony z ponad stu pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców, którzy z dumą zwą się jednym z dwóch ludów, które nigdy nie ugięły się przed [[Qa]], jednocześnie pomni, że to [[Tavar]] - ich dawna nemezis - okazała się ich wybawieniem.

Cesarstwo od wielu lat przygotowywało się na ten moment. Elfy włożyły wielki wysiłek by wesprzeć powstanie koalicji Państw Północy, gdyż wiedząc, że Cesarstwo póki nie będzie bezpieczne póty póki trwa potęga [[Qa|Qasyran]]. Cesarskie oddziały dokonywały rajdów na linie zaopatrzeniowe [[Qa]], kąsając wroga w samym sercu Imperium by opóźnić opóźniając pochód ich armii i dać dając Północy cenny czas.

Po raz pierwszy w swej historii Cesarstwo rzuciło bezpośrednie wyzwanie [[Qa|Imperium Qasyran]]gdy oddziały cesarstwa, nie zaś na odwrót. Oddziały cesarstwa wraz ze styryjskimi sojusznikami i kontyngentem dziesięciu tysięcy elfów z[[Laro]] , wyruszyły na podbój Wielkiego Miasta Krokodyla - zdobycie którego będzie oznaczać oznaczałoby całkowitą władzę nad Morein. By tego dokonać, Obręcz została rozszerzona celem osłony elfickich oddziałów.

Ofensywę tę Caer niemalże przypłaciło klęską, gdy [[Qa]] poprowadzili zmasowane uderzenie na granice cesarstwaCesarstwa. Od dramatycznego upadku upartą enklawę uratowała odsiecz z [[Laro|Larionu]], poprowadzona na [[Qa]] w odwecie za masakrę ludności cywilnej w południowych huanach, której dokonali [[Qa]].

By zagwarantować pokój i przekonać [[Qa]] do współpracy cesarz i założyciel Elidis Caernoth abdykował, pozostawiając tron pustym, lecz zyskując spokój dla swego ludu, który cieszyć się mógł wynegocjowanym rozszerzeniem granic. Kolejnym gwarantem pokoju był sojusz z [[Laro|Larionem]]. Jednak bez swego władcy los najmłodszego z państw stanął pod znakiem zapytania.

Zakończenie wojny zastało Leth Caer na granicy wyczerpania. Ogólnie panujący głód, dramatyczne przeludnienie, idące za tym epidemie i wysoka śmiertelność , dały się we znaki mieszkańcom Miasta na Bagnach. Zanim wojsk wojska Qasyran odblokowały miasto, minęły kolejne miesiące. Tak sytuacja ekonomiczna, jak i efekty działalności szpiegów, głównie wywiadu Aenthil, spowodowały bunty i tumulty ludności. Kilkakrotnie zanotowano wystąpienia przeciwko mieszkańcom pochdzenia pochodzenia styryjskiego i obiektom kultu Tavar. Dość głośna stała się grupa, krytykująca ekstremalną pro-styryjskość byłego cesarza oraz jego zaangażowanie w kwestie religijne.

Jesienią 939 były cesarz wrócił uroczyście do Caer wraz z towarzyszącą mu Shissą Viridi, dyplomatką, której wpływy i międzynarodowe znaczenie rosło, zwłaszcza po jej uczestnictwie w rytuale w Bibractborgu. Shissa została ogłoszona następczyniąElidisa, a następnie uroczyście zaprzysiężona i koronowana zimą 940 roku. Dziś Cesarstwo Świtu to dumny naród złożony z ponad stu pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców, którzy z dumą zwą się jednym z dwóch ludów, które nigdy nie ugięły się przed [[Qa]], jednocześnie pomni, że to [[Tavar]] - ich dawna nemezis - okazała się ich wybawieniem.

[[File:caer5.jpg|upright=0.6|frameless|border|right]]Mieszkańcy Cesarstwa podążają za filozofią zwaną Ścieżką Światła, która stanowi fundament ich kultury. Jej głównym celem jest stworzenie cywilizacji czerpiącej z najlepszych dokonań elfów i ludzi, kultury podążającej dążącej ku postępowi i przyszłości bez porzucenia porzucania własnych korzeni i tradycji. Najważniejsze Za najważniejsze w osiągnięciu tego jest celu uznają oni samodoskonalenie własnych umiejętności, oraz pogoń za perfekcją w wybranej dziedzinie. Z tego powodu każde zajęcie w oczach mieszkańców Cesarstwa jest sztuką równie ważną jak każda inna i powinno być wykonywane z najwyższym poświęceniem.

W bezpośrednim kontakcie cesarskie elfy są znacznie bardziej otwarte i przyjazne dla innych ras niż większość ich krewniaków. Wynika to z faktu istnienia ogromnych mniejszości ludzkich w obrębie państwa, zwłaszcza Styryjczyków. Lata polegania na ludzkich sojusznikach i obcowania z nimi zbliżyło zbliżyły wielu elfów do ich ludzkiej kultury. Drugim czynnikiem kształtującym elfy były ciężkie warunki życia w Morein oraz wieczne oblężenie ich ziem. Wysiłek i widmo śmierci dla wielu stały się codziennością, co z kolei zmieniło elfy w lud twardy i uparty, o wielkiej sile woli. Życie wśród ludzi, innych elfickich plemion, oraz perspektywa śmierci w boju sprawiła, że wiele cesarskich elfów jest znacznie bardziej otwartych niż ich krewniacy.

Kolejne znaczenie przypisuje się prostym, długim czarnym tunikom, które są symbolem żałoby dla mieszkańców Caer i noszone są tylko na odpowiednie święta i przy śmierci bliskich. Strój taki jest zwany ''niele''. Na co dzień większość mieszkańców miasta nosi tuniki długie do kolan, lub kostek zwane ''ithanne'' i przypominające modę [[Aenthil]]. Tunika Tunikę spina się szerokimi pasami z materiału lub skóry, które zwykle posiadają dodatkowe zdobienia przy klamrze. Te tradycyjne pasy nazywa się ''utal''. Popularne jest zakładanie na taki strój luźnego płaszcza bez rękawów nazywanego ''veyle'' i wykonanego z lekkiego materiału. Coraz powszechniejsza staje się praktyka wyszywania rodowych oznaczeń na plecach ''veyle''. Kolory takiego stroju mogą być różne, od błękitu przez zieleń do brązu.

Elfy z Caer rzadko noszą biżuterię, preferując by sam strój stanowił ozdobę. Wielką wagę przykłada się zatem do haftów, kolorów, materiału i kroju. Biżuteria stanowi tylko akcent. Najwcześniej wykonuje się ją z darów morza, bursztynu i pereł, które cząstko często są wszywane w ubiór. Elfy dowolnej płci noszą przeważnie bransolety, rzadziej pierścienie. Wśród kobiet popularne są proste naszyjniki z wisiorem. Kolczyki należą do rzadkości.

[[File:caer4.jpg|upright=0.65|frameless|border|right]]Cesarstwo jest małym państwem, przez co nie ma w nim jeszcze podziału na znaczące jednostki administracyjne. Mimo to , część ziem, zwłaszcza garstka miast poza Caer oraz najważniejsze fortecy fortece, zostały nadane Domom, rodom szlacheckim, które odpowiadają za sprawowanie władzy nad swoimi ziemiami. Każdy Dom sprawuje władzę nad kilkoma rodami, które stanowią zbiór kilkunastu rodzin elfów, czasem w ogóle ze sobą nie spokrewnionych. Korzenie tych rodów potrafią być bardzo skomplikowane i sięgać mitycznych czasów [[Aenthil]] czy [[Talsoi]], lub narodzić się z konieczności zaledwie kilkadziesiąt lat temu, po założeniu państwa. System ten przypomina feudalną strukturę spotykaną wśród państw ludzi, jednak żaden elf nie jest poddanym nikogo prócz Cesarza, a Domy rządzą przez szacunek, nie zaś przez edykty władcy.

Awans społeczny w Cesarstwie opiera się na podążaniu za założeniami Ścieżki Światła, a tym samym na samodoskonaleniu, ale także na wspieraniu całej cywilizacji. Elf musi dokonać czegoś wielkiego na rzecz Cesarstwa, znaczącego postępu w nauce, osiągnięcia militarnego zwycięstwa, zawarcia ważnego sojuszu. Czyny takie oceniane są przez ''Catra Ara'' - Radę Światła - złożoną z najstarszych i najmądrzejszych magów światła, prowadzoną przez samego Cesarza. Rada nadaje godnym elfom tytuł Oświeconego, zaś ich ród staje się Domem, rodziną szlachecką. W ten elfy przekuły pogoń za awansem w narzędzie cywilizacyjnego postępu.

Obywatele Cesarstwa pochodząc w całości z [[Aenthil]], [[Styria|Styrii]] lub [[Talsoi]] i noszą imiona takie same imiona jak członkowie tamtych tych nacji. Przedstawiając się , elf zawsze podaje swoje imię, nazwisko rodziny, a następnie nazwisko rodu, pamiętając, że dla części elfów nazwisko rodziny i rodu jest tym samym.

Cesarstwo od samego początku znajduje znajdowało się w stanie wiecznego oblężenia przez Lud [[Qa]]. Umiejętności walki stały się jednymi z podstawowych dla elfów, a całe państwo jest mocno zmilitaryzowane. Z tego względu Cesarstwo jest w stanie zmobilizować ogromne rzesze obywateli w celach obrony kraju. W takich sytuacja sytuacjach obywatele stawiają się na wezwanie Domów i zostają oddani pod skrzydła zawodowych dowódców. Zawodowa armia cesarstwa jest złożona z kilkuset osobowych kilkusetosobowych oddziałów ''Arphae'' dowodzonych przez ''Arphene''. Nad zgromadzeniem kilku takich oddziałów, zwanych zwanym ''Liiyume'', stoi ''Heselda''. Większe zgromadzenia, zwane ''Roime’ira'', Łowami Krwi, dowodzone są przez ''Rengi'' podlegających tylko samemu Cesarzowi.

Broń cesarskiej armii jest zestandaryzowana, jednak powszechne jest , by każdy ród dodawał do niej własne ornamenty i wykończenia. Najpowszechniejszą broń stanowią włócznie i migdałowate tarcze, oraz długie łuki z refleksem. Wśród bardziej elitarnych formacji można znaleźć długie miecze jednosieczne z przedłużoną rękojeścią, ze względu na bliskość z Laryjczykami coraz większą popularność zyskuje też naginata, zaś tam gdzie są Styryjczycy są też ich rapiery, które wiele elfów ceni za ich szybkość i precyzjeprecyzję.

Cesarstwo słynie jednak nie ze swej piechoty, a z potężnych magów oraz wyśmienitej jazdy. Ci pierwsi posługują się potężną magią światła, by palić wrogów oraz leczyć własne wojska. Częsty Częstym widokiem są też Tawanien, które swe życie oddały [[Sprawy religijne#Ea|Ei]], a ich władza nad naturą leży u podstaw wielu aspektów życia w Cesarstwie. Coraz częściej spotyka się też elfickich kapłanów [[Tavar]], którzy niosą moc Czerwonej Bogini do bitwy. Kawaleria elfów nie dosiada koni, lecz żyjących na terenie Morein potężnych zwierząt przypominających jelenie i zwane zwanych ''Norima''. Jazda na tych potężnych i dostojnych wierzchowcach stała się wizytówką cesarskiej armii. Oddziały cesarskiej armii są bardzo mocno zżyte ze sobązżyte. Każdy członek formacji wie, że może polegać na stojącym obok towarzyszy towarzyszu i wzajemnie. Sprawia to, że elfy poruszają się instynktownie jak jeden organizm i dbają o siebie nawzajem w bitwie i po za poza nią. Sprawia to też, ze że każdy oddział jest wysoce samowystarczalny, ale sprawia też, że elfy . Elfy unikają walki w pojedynkę, do której nie są zbyt przyzwyczajone.

*'''Cethar''' - wielu wysokich elfów potrafi poradzić sobie w walce i posiada broń, jednak większość społeczeństwa oddaje się innym, niezwiązanym z wojną , zajęciom, w sprawach obrony kraju polegając na armii by ich broniła. Ciężar tego obowiązku spada na wojowników z Cesarskiej Armii, zwanych Cethar. Wielu z nich było kiedyś Ohtat czy Lutha z Aenthil, inni pochodzą z talsoiskich załóg, lub , rzadziej, byli niegdyś cywilami. Niezależnie od przeszłości , każdy otrzymuje solidne przeszkolenie wojskowe oraz wyposażenie, gdyż to na nich spoczywa teraz ciężar obrony najmłodszego z elfickich państw. <br>Specjalizacje proponowane:** Cethar łucznik – najcześciej najczęściej spotykana formacja w wojsku , wyposażona w lekkie pancerze i długie łuki z refleksem.** Cethar tarczownik – druga najczęściej spotykana formacja , wyposażona w lekkie pancerze, tarcze typu migdał o raz oraz włócznię lub miecz jednoręczny.** Cethar Ruen – jeźdźcy Norimów, dumni kawalerowie i żelazna pięść cesarskiej armii , wyposażeni w ciężkie pancerze oraz glewie.

* '''Ara Tirquen''' – najdoskonalsi wojownicy Cesarstwa, straż przyboczna Cesarza. Każdy z nich osiąga wysoki poziom mistrzostwa zarówno ciała jak i ducha, czym stają stając się żywym świadectwem Ścieżki Światła. Każdy ze Strażników potrafi zarówno posługiwać się zarówno jednosiecznym mieczem o przedłużonej rękojeści, ich tradycyjną bronią, oraz jak i potężnymi czarami magii światła. Wyposażeni w najdoskonalsze pancerze Tirquen są ciężką piechotą Caer, zawsze nieliczni, jednak sama ich obecność na polu bitwy potrafi podnieść wojowników elfów na duchumorale armii, a każdy z nich wart jest tuzina żołnierzy wroga.

*'''Roythe''' – najlepsi strzelcy i mistrzowie partyzantki wśród elfów. Roythe, Łowcy, rzadko kiedy przebywają za murami Caer, lub w innym z osiedli elfów. Dobrowolnie opuszczają społeczeństwo z sobie tylko znanych przyczyn by przemierzać Moirein na grzbiecie swojego Norima. Często dokonują dokonywali rajdów na ziemie Qa, lub ataków wyprzedających oraz donoszą donosili wojskom o ruchach wroga. Każdy Łowca zgłębia tajniki magii gwiazd, dzięki czemu potrafią zaklinać swe strzały oraz przewidywać gdzie i kiedy będą najbardziej potrzebni. Oddział Roythe pojawiający się w przeddzień bitwy jest jednoznacznym znakiem jak ważne będzie to starcie.

Osoby, które lata swojego życia poświęciły na przyswojenie sztuki swojego zawodu. Mają do dyspozycji pisemny zasób wiedzy o swojej profesji. W potyczce mogą ponieść '''3 rany''', nim padną.

*'''Kalya Sailo''' – Mędrcy Światła, mistrzowie duchowego aspektu Ścieżki Światła, a co za tym idzie wielcy mentorzy elfów. Każdy Sailo stanowi wzór do naśladowania dla innych elfów, a często także ich duchową podporę. Jednak ich siła wykracza po za poza charyzmę i słowa, gdyż każdy z nich włada magią światła, najmłodszą i niezwykle potężną magią. Za jej pomocą Sailo potrafią leczyć i chronić sprzymierzeńców, a także spopielać wrogów. Ich słowa i magia niosą otuchę elfom na wielu frontach, zaś ich mądrość doradza Domom i innym przywódcom Cesarstwa.

*'''Tawanien''' – dawna kasta z [[Aenthil]] , niegdyś oddana posłudze bogini Silvie. Wyklęte przez własnych współbraci i opuszczone przez swą panią Tawanien przez wiele lat były ścigane i zabijane przez Lud [[Qa]], a nawet swych dawnych pobratymców. Dom znalazły w Caer gdzie przyjął je Cesarz Elidis. Niedawno też odnalazły cel stając się służkami Ei, zwanej przez ludzi Matką Naturą, która jest duszą samego świata. Tradycyjnie Tawanien są wyłącznie elfkami, jest to jedna z niewielu tradycji, które zachowały. Dzięki swej władzy nad naturą Tawanien pełnią ogromną ilość funkcji w Cesarstwie. Cześć z nich wspiera armię w boju i opatruje rany żołnierzy, jednak ogromna rzesza z nich zajmuje się kształtowaniem budynków elfów. Te bowiem nie są z kamienia, lecz stanowią żywe drzewa uformowane w wierzewieże, kopuły i pałace. Tawanien swoimi pieśniami kierują ich wzrostem, wdzięczne z odnalezionego miejsca i celu.

* '''Kapłan [[Tavar]]''' – zdecydowana nowość pośród elfów. [[Tavar]] jest bowiem bóstwem, które niegdyś było dla elfów synonimem klęski i wroga, bytem, który zniszczył [[Aenthil]]. Mimo to , ironiczny los związał elfy i [[Tavar]], kiedy bogini uciekając przed wojną bogów zstąpiła na ziemię. Bez jej mocy elfy zostałyby podbite, bez schronienia wśród elfów [[Tavar]] zostałaby zgładzona. Od tamtej pory jej wizerunek wśród elfów uległ zmianie, a wielu z nich poczuło powołanie by służyć Pani Iluzji. Ci nieliczni kapłani władają mocą mamienia umysłów na różne sposoby , przez co pełnią ważną rolę przy utrzymywaniu ochronnych zaklęć i wciąganiu wrogów w pułapki.

*'''Salab Sailo''' – Mędrzec Ziół, czy też alchemik trudzący trudniący się wytwarzaniem wszelkiego rodzaju eliksirów i maści. Większość trudniących się nią elfów , przynajmniej w małym stopniu , współpracuje z armią , dostarczając jej medykamentów i materiałów wybuchowych. Są jednak tacy, którzy oddają się swojej sztuce w spokoju i samotności, koncentrując się wyłącznie na badaniach naukowych. Caer było miejscem , w którym narodziła się broń na Nieśmiertelnych, zaś dzięki odkryciom naturalnie występujących w połączeniu z naturalnie występującymi toksynami rejonie substancji, wielu alchemików z Cesarstwa stało się specjalistami od tworzenia leków na egzotyczne choroby. Lub zostało trucicielami niezwykłej klasy.<br>Specjalizacje:

** Cirya – szkutnik, w większości Talsoi, którzy przyjęli obywatelstwo Cesarstwa po zniszczeniu ich własnej ojczyzny.** Farnari – rolnik, większość z nich zajmuje się uprawą ryżu, wielu innych jednak zajmuje się lub plantacjami kakaowca, z którego potrafią wyrabiać liczne przysmaki, a nawet napoje alkoholowe.