Niewiele wiadomo o działaniach sztabu po zerwaniu relacji z wywiadem i władcami północy. Ze strzępów dostępnych informacji da się wywnioskować, że organizacja sprzymierzyła się z wyznawcami demonów, a jej dawni przywódcy dołączyli do kultu Szakala, lub w jakiś sposób zostali zmuszeni do posłuszeństwa. Po tej nieoczekiwanej zmianie strony konfliktu zmieniła się także taktyka Sztabu. Zamiast działań, które miałyby bezpośredni wpływ na wojnę, sztab próbuje Sztab próbował porwaniami, szantażem czy nawet morderstwami kluczowych celów skłócić ze sobą przywódców północy. Oczywiście służby specjalne mocarstw takich jak [[Styria]] czy [[Wergundia]] nie pozostają pozostały pasywne wobec zdrady i starają starały się wytropić i unieszkodliwić dawnych sojuszników. Styryjski wywiad był w posiadaniu licznych informacji na temat kryjówek i zaplecza Sztabu. == Rytuał w Bibractborgu ==Sztab finansował takie organizacje jak Concordia, przemytnicy Fulka z Albretty i wiele innych. Punktem zwrotnym w dziejach tajnej organizacji był rytuał w Birbaktborgu, który odepchnął od świata Swarta-Szakala oraz unicestwił wielu jego potężnych sług. W imieniu Szakala walkę poprowadzili osobiście przywódcy Sztabu – prorok Durgh oraz kobieta zwana Lady Crystal. Oboje zostali zabici w trakcie walki, nie wyjawiając żadnych informacji o swojej organizacji. Ujawniony został także trzeci, dotychczas nieznany z imienia, przywódca Sztabu – a był to elficki książę z legendarnych, rzekomo zatopionych wysp Felnor. Po tym wydarzeniu pozostałości Sztabu rozpadły się na kilka pomniejszych organizacji, o których jednak niewiele wiadomo, choć liczne ślady wskazywały na walki pomiędzy nimi. Skrytki, kontakty, kryjówki – zostały ukryte.