356
edycji
Zmiany
brak opisu edycji
{{ZakładkiTrzyZakładkicztery||Trynt i Fiord/Rozszerzenie|nazwaTrzeciejZakladki=Fiord - rozszerzenie|nazwaCzwartejZakladki=informacje skrótowe}}{{RamkaOstrzezenie|entery=<small><br></small>|tresc='''Ważne''' <br><br>Treści na tej stronie są zaaktualizowane do fabuły "Ciężar Przysięgi" Silberberg 2025. Jednak w ciągu najbliższych tygodni może zmienić się system prezentacji tych danych. <br> }}
[[File:trynt6.jpg|upright=|frameless|border|right]]'''Trynt i Fiord''' - dwie grywalne nacje ludzkie połączone unią w jedno państwo - Księstwo Tryntu i Fiordu.
W 942 r. Brynjolf i Givienne zdecydowali poprzeć małżeństwo kniaziewicza teralskiego, syna Derwana (ojca Żywii) z córką kniazia Gocława ze Wschodniej Terali. W atmosferze skandalu pierwotna żona Derwanowica Aoife Borgh Du wyjechała z Terali, zrywając małżeństwo. Jednocześnie jej ojciec, jarl Wysokich Ziem Orm Halfdanson, ogłosił odłączenie Wysokich Ziem od korony tryntyjskiej, a jednocześnie ich wystąpienie z Paktu Wedry. Wysokie Ziemie zawarły wstępne porozumienie z Wergundią, utrzymując jednocześnie gwarancje od Samnii, że ich ziemie pozostaną bezpieczne.
W roku 945 w niejasnych okolicznościach (oficjalnie pod lawiną) zginął jarl Orm Borgh Du oraz, szykowany na jego następcę, jego syn - Jorund. Władzę objęła jedyna dziedziczka Orma, Aoife, wciąż tytułująca się kniahinią Zachodniej Terali.
Potwierdziła ona secesję Wysokich Ziem, obwołując się księżną i zwołując niezależny od Tryntu thang. W tym samym roku podpisała oficjalne przymierze z księciem-protektorem Wergundii, dotyczące współpracy i wzajemnego wsparcia na wypadek zagrożenia ze strony Tryntu.
W 949 roku nadeszła katastrofalna zima, dziesiątkująca ludność Tryntu na północy kraju. Rzeka Szarka zamarzła całkowicie już w listopadzie, a Askaron został zasypany śniegiem do wysokości bram miejskich i stanął oko w oko z widmem głodu.
Tylko funkcjonujący w stolicy od 946 roku minerałowy rdzeń magiczny pozwolił na uniknięcie straszliwego losu prowincji, gdzie tej zimy zmarło z zimna i głodu kilka tysięcy osób.
=== Kryzys geomantyczny ===
W roku 950 całą północą wstrząsnęły katastrofy naturalne. W efekcie zaburzeń geomantycznych fala energii zniszczyła rdzenie minerałowe w Askaronie, Iveranan, i Silbrfjell powodując wyciek Minerału i skażenie terenu. Ze względu na wymiar zniszczeń i skażenie, Księżna Aoife została zmuszona, by zamknąć dostęp do stolicy Wysokich Ziem. Kryzys został szybko opanowany, ale największy problem stanowił trwający już kilka lat kryzys żywnościowy. Dodatkowo wybuchy wulkanów na Fiordzie spowodowały zatrucie całej zatoki i kilka dramatycznie słabych lat połowów, na szczęście Trynt zyskał zupełnie inne już źródło dochodów.
Działający od kilku już lat pod zarządem Kompanii Nowej Magii kanał Wedra-Gjovik wiosną 950 roku został przedłużony o odcinek kanału między Gjovik, a portem morskim Akareim. Napływ towarów wzdłuż Wedry spowodował rozwój portów tryntyjskich i umożliwił krajowi szeroko zakrojony eksport głównego “złota” Tryntu - wełny. W 951 roku z Qasyran sprowadzono pierwsze modele krosien, opartych na goblińskiej mechanice magimaszyn, które w przeciągu roku podbiły tryntyjski rynek. Zgodnie z projektem gospodarczym księżnej Givienne Trynt miał wkrótce przekształcić się w tekstylną potęgę.
Wzrost zamożności kraju okazał się zbawienny w krytycznym 950 roku - zakupiono olbrzymie ilości zboża z Terali Zachodniej, której kryzys geomantyczny nie dotknął. Zapobieżono w ten sposób nieuchronnej klęsce głodu.
Od 950 r. datuje się też wycofanie z polityki księcia Brynjolfa - oficjalną ceremonią koronacyjną za zgodą Thangu potwierdzono status Givienne jako współ-władcy, nie zaś tylko księżnej małżonki. Plotki głosiły, że książę zapadł na tajemniczą chorobę, choć niektórzy twierdzili, że to efekt zetknięcia z minerałowym skażeniem. Żadna z tych wersji długo nie znalazła oficjalnego potwierdzenia.
== Sytuacja obecna ==
W trakcie kryzysu geomantycznego na terenie Wysokich Ziem powstała anomalii, która spowodowała aż do roku 952 zastój w konflikcie pomiędzy księżna Aoife Borgh Du a parą książęcą Tryntu. Jednak latem owego roku doszło w końcu do przełomu w sprawie skażenia jak i sytuacji politycznej podzielonego kraju.
Spekulacje jakoby książę Brynjolf i księżna Givienne chcieli zakończyć konflikt poprzez mariaż, polityczny okazały się błędne, a jeśli nie błędne to w każdym razie nigdy nie zostały oficjalnie ogłoszone. Bowiem latem 952 roku na terenie Wysokich Ziem wybuchło powstanie przeciw księżnej Aoife prowadzone przeze ród Skaggirad. Siły hirdów północy rozłożyły się w taki sposób, że ostatecznie wierni księżnej przegrali potyczki. Zamieszanie to jednak wykorzystał jeden z samnijskich arbanów, wdzierając się na teren Tryntu aż pod twierdzę Silberfjell.
Po zakończeniu potyczek odkryto, że księżna Aoife wraz z córką - Rangveig, będąca dziedziczką zarówno Wysokich Ziem jak i Terali - zniknęły, zaś świadkowie twierdzili, że udały się wraz z samnijskim baskakiem na północ.
Twierdzą Silberfjell z nadania książęcego trafiła w ręce Hammonda Skaggirada, który złożył przysięgę lojalności wobec korony tryntyjskiej, zaś jedna trzecia ziem rodu Borgh Du trafiły do Skaggiradów.
Tym samym Trynt zakończył wewnętrzny podział i odzyskał jedność mogąc bez przeszkód angażować się w politykę światową.
Księżna Givienne ponownie wystąpiła jako twarz ziem tryntyjskich pozwalając mężowi usunąć się w cień. Udowodniła tym samym, że chociaż nie jest tryntyjką z urodzenia to dla kraju jest gotowa walczyć do ostatniego tchu.
Na scenę polityczną wprowadzono również oficjalnie dzieci pary książęcej, potencjalnego dziedzica - Tearlacha - oraz córkę - Sigdrin.
Ze względu na wyjście Liryzji z protektoratu wergudzkiego, Trynt ponowił próby zbliżenia się do tych ziem przy pomocy dyplomacji. Pod koniec roku 956 zaczęto spekulacje, że być może dojdzie do poszerzenia Unii Tryntyjsko-Fiordyjskiej poprzez mariaż szesnastoletniego Tearlacha z kimś z linii Freyry Aslodottir Rosgalen, tym samym dążąc do stworzenia nowego mocarstwa.
W Fiordzie natomiast pomimo zażegnania efektów kryzysu geomantycznego nie dzieje się najlepiej. Okazało się, że anomalie magiczne dotykające półwysep Falarskad nie miały źródła w wybuchu rdzeni. Dopatrując się wpływu mocy eshkar w tragediach, które rozpełzły się już po całym kraju jarl Yrna zwróciła się po pomoc do rodziny Książęcej Tryntu, a wraz z ich poparciem postanowiła zaangażować w to Inkwizycję.
Wielu młodych Fiordyjczyków postanowiło szukać szczęścia poza rodzinną ziemią: większość z nich zaczęła zaciągać się na kontrakty najemnicze, w tym po raz pierwszy tak wielu ruszyło do Ofiru by dołączyć do Warangii.
== Mentalność ==