brak opisu edycji
- Fortuna stała się oficjalnym bóstwem panteonu, choć nie przejęła domen Tavar z racji na rozbieżne cechy, tym niemniej, po tym, jak Inkwizycja oficjalnie potwierdziła “czystość” tego kultu, we wszystkich krajach Połnocy powstały świątynie i zakony Fortuny.
==Lata 950-952 (Przed fabułą 2024)==
==== Narastające skażenie ====
Zaawansowane technologie niosą ze sobą ogromne ryzyko a wybuch rdzeni minerałowych jest tego najlepszym przykładem. W miejscach gdzie na czas nie udało się wprowadzić środków bezpieczeństwa powstały ogromne strefy skażenia minerałowego. Obronną ręką z tego kryzysu wyszli wyłącznie mieszkańcy Imperium Quasyran - chociaż i tak nie obyło się bez strat wynikających ze zmian terenu oraz mutacji które dotknęły lokalną faunę i florę.
Kompania Nowej Magii musiała zmierzyć się z konsekwencjami stworzenia tak niebezpiecznej technologii i zacząć pracę nad odbudową własnego wizerunku. Zwolennicy powrotu do dawnych zwyczajów masowo dołączali się do Sailorome widząc w Nowej Magii zagrożenie. Na całym świecie wybuchały protesty odnośnie odnawiania fabryk energii opartych o rdzenie - jednak mało które państwo mogło sobie pozwolić na luksus regresu technologicznego.
Przedstawiciele KNM przy pomocy Styryjczyków oraz Quasyrańczyków zaczęli zabezpieczać strefy skażenia a także pracować nad ich oczyszczeniem. Kosztowało to miliony bezantów, ale od tego zależało “być lub nie być” Kompanii. Gdyby całość operacji zakończyło się fiaskiem prawdopodobnie nigdy by już nie odbudowali swojej reputacji.
Całość projektu zajęła dwa lata, a i tak nie każda strefa została zniwelowana - część z nich można było tylko otoczyć kordonem oraz wycofać ludność cywilną z niebezpiecznego obszaru.
==== Problemy Wysokich Ziem ====
Po potwierdzeniu secesji Wysokich Ziem od Tryntu w 945 roku księżna Aoife Ormdottir Borgh Du musiała postawić na silny rozwój swojego państwa. Wybuch rdzeni pięć lat później oraz powstająca strefa skażenia opóźniły jej plany - mimo wszystko, radziła sobie bardzo dobrze.
Prawdziwe problemy zaczęły się pod koniec roku 950 gdy po terenie Wysokich Ziem przetoczyły się głosy o buntownikach działających na niekorzyść księżnej. Komórki rebeliantów były tak skrzętnie ukryte, że lojalistom nie udało się ich zdekonspirować.
Księżna miała jednak pomoc której nie mieli jej przeciwnicy: Po jej stronie stały trzy wiedźmy będące przewodniczkami ogromnego sabatu, przypominając o tym, że magia pierwotna ma coś jeszcze do powiedzenia w tym świecie.
==== Postęp Industrializacji ====
W roku 951 do Księstwa Tryntyskiego dotarły pierwsze zmechanizowane krosna opierające swoją pracę na magimaszynach. Tego samego roku w odstępie godzin do głównego urzędu patentowego w Nowej Birce trafiły projekty hut szkła napędzanych mocą rdzeni - jeden przedstawiony przez Kompanię Nowej Magii a drugi przez wergundzki Instytut Badań Magicznych. Ostatecznie jako, że opierały się na innych rozwiązaniach technologicznych obyło się bez procesu o kradzież danych korporacyjnych chociaż było blisko do scysji pomiędzy tymi dwoma organizacjami.
Na początku roku 952 organizacja Vignetta świętowała otwarcie swojej piątej krajowej placówki - tym razem na terenie Ofiru - za czym szła popularyzacja druku opartego o magimechaniczne prasy drukarskie.
==Rok 952==
=== Błękitna Krew ===
''Fabuła Wakacyjna 2023''
==== Powstanie na Wysokich Ziemiach ====
Narastające niesnaski pomiędzy sojusznikami Księżnej Aoife a przeciwnikami secesji w końcu doprowadziło do wybuchu powstania przeciwko władzy tej pierwszej. Poprzedzały je dni pełne napięcia, spotkania jarlów oraz spiski w leśnych schronieniach. Za twarz rebelii uważało się Hamonnda Craigssona Skaggirada - kuzyna samego jarla - mającego powszechnie opinię awanturnika i elementu wywrotowego. Działania buntowników były na tyle skuteczne, że przeciągnęły na swoją stronę rody Darrok, Kilkkeran, Bannisburgh, Skene i Lottian stając naprzeciw sprzymierzonym siłom hirdów Borgh Du, Morreigh, Dunnkarrig, Panaloch. Poparł buntowników również sam jarl Fergus Neilsson Skaggirad nie odcinając się od działań kuzyna po tym jak rebelianci wykradli z twierdzy rodowej Borgh Du traktat świadczący o tym, że Księżna układała się z odwiecznym wrogiem swojego ludu - Samnią.
Sam przewrót zakończył się ucieczką Aoife wraz z jej córką i zarazem dziedziczką - Rangveig - pod protekcję Samnii o czym zeznali świadkowie jej ucieczki.
Wysokie Ziemie ostatecznie złożyły hołd Księstwu Tryntu na nowo wracając w jego granice, w zamian za zasługi Fergus Neilsson Skaggirad otrzymał tytuł namiestnika Wysokich Ziem a jego kuzyn w nagrodę otrzymał rodową siedzibę rodu Borg Du - Silberfjell. Na czele rodu Borgh Du stanął niejaki Calum Forbesson, siódma woda po kisielu głównej linii Borgh Du.
Krasnoludy oraz Samnijczycy odmówili uznania nowego Namiestnika potwierdzając wszelkie prawa do tytułu Księżnej Wysokich Ziem dla Aoife. Wergundzia wstrzymała się od publicznych deklaracji zbyt zajęta próbą opanowania własnego kryzysu.
==== Anomalia w strefie skażenia ====
Na terenie Wysokich Ziem znajdowała się jeden z nieoczyszczonych obszarów skażenia. Kompania Nowej Magii po dwóch latach bezsilnych prób oczyszczenia jej wszczęła wewnętrzne postępowanie mające na celu wyjaśnienie czemu strefa się utrzymuje. Większość informacji na ten temat została utajniona, a w oficjalnym oświadczeniu znalazła się następująca deklaracja:{{Cytat|W wyniku śledztwa stwierdza się haniebne naruszenia ze strony Głównego Dyrektora Innowacyjnego Wysokich Ziem - Mykoli Skiddsona. Tym samym pan Skiddson zostaje wydalony z szeregów Compagnie de Nouvelle Magies bez prawa do powrotu. Współpracownicy pana Mykoli zostają objęci postępowaniem wewnętrznym i konsekwencjami z niego wynikającymi.
Rdzeń na terenie Wysokich Ziem zostanie skonstruowany ponownie a wszelkie magimaszyny w obrębie tego terenu zostaną zutylizowane i zastąpione nowymi egzemplarzami. |Zarząd Compagnie de Nouvelle Magies}}
Zarząd Compagnie de Nouvelle Magies
W środowisku naukowym spekuluje się jakoby wydalony członek KNM prowadził własne eksperymenty które poskutkowały tak nietypowymi objawami dla strefy skażenia. Sam Mykola Skiddson nie pojawił się na żadnej konferencji naukowej od tamtej pory - znikł jak kamień w wodę.
==== Wypaczony Kult Tavar ====
Po śmierci bogini Tavar na trójgraniczu w 950 roku, jej kult nie wygasł – wręcz przeciwnie. W Styrii, gdzie czczono ją od pokoleń, zaczęły powstawać nowe ośrodki duchowe, a kult Tavar zaczął rozszerzać się także poza granice regionu. W 952 roku jego umocnienie stało się faktem, a jednocześnie pojawiały się ogniska wiary w Tavar także w odległych miejscach – świadczące o potrzebie duchowości i nadziei w pogrążonym w chaosie świecie.
Jednym z takich miejsc było Silberfjell, gdzie zaobserwowano intensywny wzrost liczby wyznawców. Kompania Nowej Magii wysłała oddział celem zbadania źródła tych wierzeń – w nadziei na odkrycie resztki boskiej mocy Tavar. Śledztwo ujawniło jednak ponurą prawdę – jedno z eshkar przekształciło się na podobieństwo Szkarłatnej Bogini, wypaczając kult i pasożytując na wierze wyznawców.
To właśnie Styryjczycy stawili czoła tej istocie – wykazując się odwagą, determinacją i lojalnością wobec pamięci o prawdziwej bogini. Ich zwycięstwo nie tylko zakończyło działalność oszukańczej istoty, ale również wzmocniło reputację Styrii jako duchowego strażnika Nowej Epoki – miejsca, gdzie magia i wiara mogą współistnieć.
==Lata 952-957 (Przed fabułą 2025)==
====Przemiany Pustyni i przegrana Pethabanu====
W 952 roku Tipura Nadu – pethabańskie państwo – kapitulowało w wojnie z Samnijczykami. Zwycięzcy nie tylko przejęli kontrolę nad terytorium, lecz także rozpoczęli szeroko zakrojony projekt zmiany pustyni Assury. Pierwsza próba w 953 roku, dotycząca jeziora Khorat, zakończyła się fiaskiem. Jednak w 955 roku dzięki magimaszynom udało się przekształcić jezioro w zbiornik słodkiej wody, wokół którego zaczęła rozkwitać nowa osada i powstał punkt przeładunkowy dla karawan.
Samnijczycy rozpoczęli też eksploatację podbitego ludu – na Wielkim Targu w 955 roku sprzedano ponad tysiąc przeszkolonych niewolników z Pethabanu do szkół gladiatorskich i prywatnych kupców. W 956 roku dary z Pethabanu zostały przekazane Quasyranowi jako element poselstwa, ruch ten został wykonany jako chęć powrotu do dawnych sojuszy.
=====Moda spod Znaku Wschodu=====
W 956 roku na kongresie naukowym organizowanym przez Kompanię Nowej Magii Samnijczycy zaprezentowali wyniki własnych badań na temat Pethabanu - od antropologii po mahię. Spotkały się one z uznaniem i zaowocowały zaproszeniami ich przedstawicieli do prestiżowych uczelni świata. To właśnie wtedy wśród młodych studentów pojawiła się moda na „orient” – fascynacja samnijską kulturą, technologią oraz estetyką. Zjawisko to wpisało się w szerszy trend egzotyzacji wschodnich wpływów zwłaszcza wśród ośrodków magicznych i akademickich oraz młodej arystokracji - głównie na terenie Ofiru.
====Złoty rozkwit Ofiru====
Od 951 roku Ofir nie tylko całkowicie pozbył się skutków promieniowania, ale również błyskawicznie wykorzystał ten moment do przejścia w nową fazę gospodarczego rozkwitu. Poprzez umiejętne wykorzystanie nowomagicznej technologii, kraj ten wyprzedził sąsiadów pod względem produkcji, handlu i dobrobytu obywateli.
W 955 roku Samnijczycy sprowadzili na Wielki Targ ponad pół tysiąca przeszkolonych niewolników z podbitego Pethabanu – byli oni sprzedawani głównie do ofirskich szkół gladiatorskich, a część trafiła w ręce prywatnych właścicieli. W krótkim czasie pethabański niewolnik stał się w Ofirze symbolem statusu – czymś równie oczywistym jak posiadanie konia czy domowego służącego.
Kultura luksusu została ukoronowana w 956 roku organizacją Wielkich Igrzysk z okazji dwudziestolecia traktatu Vistanijskiego – z udziałem nie tylko wolnych gladiatorów, ale również pethabańskich niewolników i egzotycznych zwierząt z pustyni. Ofir podjął się wtedy symbolicznego odcięcia od przeszłości, nie zapraszając przedstawicieli Styrii, co można odczytać jako polityczne stanowisko w coraz bardziej spolaryzowanym świecie.
Choć cieniem na tej rzeczywistości pozostaje obecność Magisterium – instytucji strzegącej porządku i zakazującej używania magii pierwotnej – obywatele akceptuje ten stan rzeczy, ceniąc sobie bezpieczeństwo i utrzymanie opinii wysoko rozwiniętego społeczeństwa ponad równość magii.
====Wergundia pogrążona w marazmie====
Pomimo znacznych wysiłków w celu odbudowy po katastrofie geomantycznej z 950 roku, Federacja Wergundzka nie zdołała wyjść z przedłużającego się kryzysu politycznego. Już w 952 roku, mimo zakończenia akcji oczyszczania terenów skażonych przez Kompanię Nowej Magii, Wergundia nie potrafiła wyłonić nowego Księcia Protektora. Ten stan zawieszenia utrzymywał się latami – w 956 roku, podjęta kolejna próba wyboru władcy zakończyła się fiaskiem z powodu konfliktów między starymi a nowymi rodami.
Brak przywództwa doprowadził do stagnacji – zarówno w polityce wewnętrznej, jak i zewnętrznej. W obliczu buntu na Wysokich Ziemiach i przemian w Samnii, Federacja zachowała bierność, nie wydając żadnych publicznych deklaracji ani nie angażując się dyplomatycznie.
W 955 roku udało się zażegnać problemy gospodarcze dzięki inwestycjom w Instytut Badań Magicznych, który miał stać się fundamentem nowej polityki rozwoju opartej na wiedzy i technologii. Jednak nawet wtedy brak stabilizacji politycznej uniemożliwiał długofalowe planowanie. Dla wielu obywateli i obserwatorów zagranicznych Wergundia stała się synonimem państwa, które zostaje “w tyle" – nie z braku potencjału, lecz z powodu wewnętrznych podziałów.
====Teralskie dziecię Obiecane====
Młody kniaź Bolemir, mimo zaledwie jedenastu lat, stał się postacią o niemal mitycznym znaczeniu dla Terale. Już w 954 roku przypomniano mu obietnicę – złożoną w dzieciństwie – dotyczącą obrony ziem Lędy przed plemieniem Gruat. Kiedy Gruatowie ponownie przypuścili rajd na te tereny, Bolemir stanął do walki.
W 955 roku nie tylko odeprzał najeźdźców, ale też poprowadził kontratak, wypierając orków aż do ich enklawy. Pojawiły się spekulacje, że Terale planuje całkowite zniszczenie tego barbarzyńskiego siedliska, a Bolemir stał się symbolem determinacji i odrodzenia narodu.
W 956 roku koweny druidzkie – instytucje najbliższe magii pierwotnej – ogłosiły Bolemira namaszczonym przez Eę, boską siłę równowagi. Nazwano go „dziecięciem obietnicy” – mającym przywrócić równowagę pomiędzy światem magii, ludzi i natury. To wydarzenie miało wymiar nie tylko duchowy, ale i polityczny – oznaczało, że Terale nie tylko przetrwało kryzys, ale również wyłoniło lidera, który może poprowadzić je ku przyszłości.
====Czas żałoby====
W 953 roku Quasyran zakończył śledztwo dotyczące powstania niewolniczego i zdławił spekulacje o zaangażowaniu Styrii dzięki działanion ambasador Estelli. Jednak okres ten zamiast dać pole do rozkwitu maluje się dla ludu zapołudnia w barwach żałoby.Na początku 957 roku zmarł Oepetl Cuitla – quasyrański bohater wojenny znany jako Czarny Wilk. Pogrzeb poprowadziła sama Cesarzowa, a kraj ogarnął okres żałoby. W jego wyniku zawieszono wszelkie rozmowy dyplomatyczne na przykład te między Quasyran a Larionem.