Czarna Tercja

Organizacja: Czarna Tercja
Wielkość: mała
Zasięg: Styria
Powiązane organizacje: Trzech Przeciwko Szakalowi, Inkwizycja Siódemki na Nieboskłonie

Specyficzna formacja wojskowa, powołana w 915 r. jako jednostki wykonawcze styryjskiego wywiadu. Tercja powstała po badaniach nad tzw. Wirusem Zapołudnia, jej członkowie są podczas morderczego szkolenia zarażani wirusem, przez co uzyskuje się u nich wysoką regenerację tkanek i podwyższoną sprawność fizyczną przy zachowaniu świadomości i wolnej woli (co nie udało się w przypadku qasyrańskich Nieśmiertelnych). Ze znanych akcji bojowcy Czarnej Tercji w czasie II Wojny o Północ można przypomnieć dostarczenie powstańcom wergundzkim granatów N2, udany zamach na Neyestecae na Monta Argenta oraz wdarcie się do fortecy Visnohora i zabicie generała Seitiriego. Tercjeros zdobyli także plany bomb minerałowych w ruinach po zniszczonej Birce. Po wyjściu na jaw pochodzenia wirusa (to choroba mająca początek w okruchach Pustki) Czarna Tercja została zagrożona wpływem pochodzących z Pustki istot (eskhara). Po znalezieniu remedium, od 939 r. C Czarna Tercja została blisko związana z drugą (poza Tavar) boginią, Vellossurą. Jej "dzieci" – eteryczne istoty pasożytujące na umysłach, zostały wszczepione tercjeros, chroniąc ich przed wpływem eskhara. Przez jakiś czas Tercja stanowiła wyspecjalizowane ramię wykonawcze organizacji Trzech Przeciwko Szakalowi, mając szczególne uzdolnienia w kierunku bezwzględnej eliminacji wszystkiego, co jest związane z Pustką. Po tym, jak jej twórca i pierwszy dowódca uległ mocy eskhara, nowa komandor Tercji jasno zadeklarowała zależność wyłącznie od woli bogini Tavar i podległość wyłącznie poleceniom styryjskiej Rady Regencyjnej. To jedna z trzech, obok Paladynów Modwita i Sędziów Pięciu, formacji inkwizytorskich, wykazująca najwyższe umiejętności w tropieniu i eliminowaniu eskhara.

Choć od odnalezienia remedium na wpływ Pustki w 939 r. oficjalnie nie powstawały nowe jednostki, to na mocy porozumienia zawartego w 944 r. pomiędzy Styrią a Felnorem Czarna Tercja znacznie poszerzyła swoje szeregi. Mówi się, że miało to związek z wielką kampanią w Pierwszej Piramidzie na Felnorze. Szczegóły operacji nie zostały ujawnione opinii publicznej, jednak wiadomym było, że Czarna Tercja, w związku ze swoimi umiejętnościami walki z pomiotami Pustki, została trzonem uderzeniowym walk o Piramidę.

Kataklizm

Czarni Tercjeros zwani Czarnymi Diabłami, wzięli aktywny udział w ostatecznej walce z władcą Pustki i jego sługami. W samej Silarezie, ale też wszędzie, gdzie na wezwanie Szakala aktywowały się usłużne mu demony, Czarne Diabły stanęły im na drodze. Było to jednak najbardziej gorzkie zwycięstwo. Dla tercjeros strata była większa niż dla reszty Styryjczyków, nie tylko bowiem śmierć Tavar opłakiwali, ale także ofiarę Dzieci Śpiącej, istot, które przez ponad dekadę pomagały chronić ich umysły przed Pustką. Połączeni z “koszmarkami” nierozerwalną nicią współodczuwania przeżyli dramat wraz z Vellossurą, opłakującą swoje dzieci.

Po Dniu Rozpaczy zmieniło się wszystko. Ustał nacisk Pustki na Eę, tym samym ryzyko opętania, jakiemu podlegali tercjeros z racji zatrucia Wirusem Pustki, zmalało znacząco. Ale ustała też wspierająca ich moc Tavar oraz pomoc Dzieci Śpiącej. Zmieniły się więc zupełnie możliwości Tercjeros, choć nadal byli oni najskuteczniejsi w zwalczaniu eskhara, regenerowali swoje rany, a szkolone w panowaniu nad Wirusem umysły umożliwiały im znacznie więcej niż zwykłym śmiertelnikom. Hetman-komandor Tercji, będąc też członkiem Rady Regencyjnej, wypowiedziała członkostwo Tercji w Inkwizycji (wraz ze Szkarłatnymi Paladynami), zaś z racji na swoje umiejętności Tercja aktywnie włączyła się w usuwanie skutków Kryzysu Geomantycznego. Czarna Tercja pozostała elitarną formacją styryjską, wznawiając bardzo wymagającą rekrutację w swoje szeregi.