| Wątki świata gry: Wirus Zapołudnia i Czarna Tercja |
|---|
| Początek wątku: 2014 |
| Status: zamknięty |
| Powiązania: Wojny o Północ |
Wirus Zapołudnia nie przez przypadek otrzymał taką właśnie nazwę – pierwsze powszechniejsze zetknięcie się z nim w czasach nowożytnych miało miejsce około 900 r., (larp wakacyjny 2014) kiedy to oddział wergundzkiego Zielonego Tymenu znalazł się w jaskini będącej "gniazdem" Wirusa. Wirus powiązany był z uśpionymi wówczas bóstwami Zapołudnia – Opiekunami, których ludzie Północy zdecydowali się obudzić. Zniszczone zostały wówczas blokady, jakie nałożono na to miejsce w starożytności, powodując, że tzw. istoty, czyli obiekty-rozsadniki Wirusa wyszły na powierzchnię (epilog 2014)
Działanie
Dokładnie działanie Wirusa odkryto dopiero wiele lat później, wraz z zapiskami ze starożytnych laboratoriów Qa. Wirus przybierał formę zakaźną jedynie w rozsadnikach, tzw. gniazdach, atakując każdego, bez wyjątku, kto tam wszedł.
Wirus nie objawiał się w żaden szczególny sposób, poza tym, że zależnie od siły witalnej nosiciela powodował śmierć w czasie od kilku miesięcy do kilku lat. Po śmierci (tzw. I śmierci) ciało było jednak animowane powtórnie, w formie o wzmocnionych cechach fizycznych, a przede wszystkim – z niezwykle przyspieszoną regeneracją tkanek. Zabicie nosiciela po I śmierci było niemożliwe, natomiast nie mógł się on oddalić od Gniazda na określoną odległość, dopóki żyła tworząca je Istota. Problemem jednak była stopniowa utrata kontroli nad umysłem, ostatecznie prowadząca do II śmierci i przeistoczenia się w tzw. Istotę. Gniazdo wytwarzał nosiciel wirusa, który przeszedł fazę II śmierci.
Clovis – pacjent zero
Najbardziej znaczącym dla Północy przypadkiem był oficer Zielonego Tymenu, Clovis. Przeszedł on I śmierć jeszcze w będąc w Gnieździe, oddając się w ofierze na oczach towarzyszy. Nie dysponowano wówczas praktycznie żadną wiedzą na temat działania Wirusa. Nie mogąc odejść od Gniazda, Clovis pozostał więc na Zapołudniu po ewakuacji Vekowaru, walcząc samotnie w lasach przez kolejne 15 lat. W 915 r. przygotowana przez SSW ekspedycja odnalazła go i sprowadziła do Leth Caer. (larp zimowy 2015)
Nieśmiertelni – pancerny taran Imperium
W tym czasie trwała już wielka inwazja Qasyran na Północ. Qa, którzy doskonale znali działanie Wirusa, choć nie znali jego pochodzenia, stworzyli na jego bazie całą formację wojskową. Ludzie, zarażeni Wirusem, byli utrzymywani w stanie tuż przed II śmiercią, tracąc świadomość i wolę, ale zachowując niewiarygodnie szybką regenerację, odporność i sprawność fizyczną. Wzmocnieni dodatkowo Minerałem posiadali wysokie zdolności telepatyczne, przez co byli sterowalni z odległości przez kapłanów i wodzów.
Praktycznie nie do pokonania w walce, Nieśmiertelni walnie przyczynili się do zwycięstwa Zapołudnia w Wojnach o Północ.
Badania w Leth Caer – antidotum
Po 915 r. w Leth Caer została stworzona siedziba styryjskiego wywiadu, a także stworzonego przez Styrię Sztabu Konspiracji Północy. Obecność Clovisa pozwoliła przeprowadzić szerokie badania nad istotą i działaniem Wirusa Zapołudnia. Sam Clovis stał się inspiratorem i pierwszym dowódcą nowej formacji, nazwanej Czarną Tercją, która miała być odpowiedzią Północy na Nieśmiertelnych. W przeciwieństwie do Nieśmiertelnych, w przypadku Czarnej Tercji udało się w pełni utrzymać kontrolę nad umysłem zarażanych, a to dzięki pomocy starożytnej Qa imieniem Ai. Jej technika bazowała na medytacji i samokontroli, pozwalającej de facto uzyskać pewną formę nieśmiertelności wiecznej. Żołnierze Tercji nie byli całkowicie nieśmiertelni, mieli jednak podniesione zdolności regeneracji oraz możliwości fizyczne.
Eberstein – wirus na Północy
Wkrótce okazało się, że zarażony Wirusem był nie tylko Clovis, a wszyscy, którzy w 900 r. weszli do jaskini – Gniazda na Zapołudniu. Była to także dowodząca oddziałem Aslaug dar Eberstein, poległa na wojnie i pochowana w rodzinnym grobowcu. W grobowcu tym jej ciało przeszło wszystkie etapy zarażenia, stając się Istotą i tworząc w Eberstein gniazdo Wirusa. (prolog "Czas Ciemności" 2016) W ten sposób w Eberstein zakażona została Samnijka Khurd oraz wielu innych, których potem odnaleźć można było w służbie Szakala (Phlox, Cerys dar Stern).
Czarna Tercja – Pięść Północy
Silberburg, Monta Argenta, Visnohora, ruiny Birki
Czarna Tercja stała się niezwykle skutecznym narzędziem wojny partyzanckiej. Doskonale wyszkoleni i odporni na obrażenia trecjeros byli wysyłani z najtrudniejszymi zadaniami, nieraz na pograniczu możliwości. W latach 915-936 wielokrotnie działali na terenie okupowanej Styrii, w roku powstania (936) zostali wysłani do Silberburga, dokonali także udanego zamachu na Monta Argenta (larp "Imię Bogini", 2016), usuwając przywódczynię Qasyran, Neyestecae, co zmieniło całkowicie losy wojny. W kolejnym zamachu wdarli się na Visnohorę, zabijając dowodzącego armii Qasyran, Seitiriego (gra strategiczna 2016). Zasłynęli także z akcji na przełęczy Cor oraz w ruinach miasta Birka, gdzie weszli w obszar skażenia minerałowego, wyciągając stamtąd plany bomb minerałowych.
Dzięki swojej odporności, także na działanie minerału, mogli skutecznie działać tam, gdzie dotychczas było to możliwe tylko dla Qa.
Mutacje wirusa – Khurd, Dagmara i inni
Wirus, od momentu, odkrycia zmieniał się nieustannie, każde kolejne jego wystąpienie nieco różniło się od poprzednich, choć, na szczęście, nie każdy zarażony ostatecznie przechodził do fazy Istoty. Wyjątkowym zarażonym była Samnijka Khurd, która wytworzyła szczególne przeciwciała, zwalczające wirusa.
Podobnie stało się w przypadku wyjątkowej dziewczynki, córki zarażonego żołnierza, urodzonej w Caer. Ona i jej siostra Dagmara były jedynymi przypadkami dzieci urodzonych z przekazanym generycznie Wirusem. O ile Dagmara wchłonęła i zaabsorbowała Wirusa, o tyle jej siostra wytworzyła wyjątkowy rodzaj przeciwciał, które niszczyły każdy przejaw Wirusa, z jakim się zetknęły.
Khurd oraz siostra Dagmary umarły w procesie izolacji przeciwciał. Ich poświęcenie pozwoliło na stworzenie broni przeciwko Nieśmiertelnym – tzw. granatów N1.
Objawienie Szakala – odkrycie pochodzenia Wirusa
W 937 r. w Birce objawiła się na świecie nowa siła – która wkrótce okazała się być głęboko zakorzeniona w strukturach świata od dawna. Był to jeden z dawnych bogów Północy, Swart, przekształcony w potężną istotę z Pustki, rozpoczął walkę o władzę nad Eą. Wkrótce okazało się, że Wirus Zapołudnia stał się wielkim narzędziem w jego rękach – będąc tak naprawdę okruchem Pustki.
Tym samym pod znakiem zapytania stanęło istnienie Czarnej Tercji, gdyż Szakal stopniowo zyskiwał coraz większą kontrolę nad wszystkim, co było związane z Wirusem. Rychło stało się jasne, że prędzej czy później tercjeros staną się posłuszni jego woli. (larp "Bitwa Narodów" 2018)
Tercja – remedium
Epilogiem istnienia Tercji była walka o Akwirgran i Styrgad w finale Wojny o Północ. Już wówczas skazani na unicestwienie tercjeros podjęli samobójczą misję walki o Cytadelę w Styrgradzie, którą większość z nich przypłaciła życiem.
Ci, którzy przetrwali, zostali uwięzieni jako potencjalnie zbyt niebezpieczni. Dopiero po Traktacie Vistanijskim znaleziono sposób, który mógł uchronić umysły tercjeros od deprawacji wpływem Szakala – oznaczało to jednak zainfekowanie ich kolejną trucizną, duchem jednego z tzw. Dzieci Śpiącej.
Tercja, pod wpływem tych ostatnich, stała się bezwzględnym narzędziem do zwalczania wpływu Szakala na ziemi, jednocześnie tracąc jednak częściowo wolną wolę. Dzięki temu tercjeros zyskali nowe możliwości i sami pokonali swoje nemezis, jakim była Pani Ciemności, eskhara, jedna z generałów Szakala.
Po rytuale w Bibraktborgu Tercja stała się samodzielną organizacją, podporządkowaną jedynie styryjskiej Radzie Regencyjnej i samej Tavar. Służyli do walki z tym, co zostało po upadłym bogu, byli bowiem sami częściowo Pustką.
-> Tutaj <- znajdziesz więcej aktualnych informacji na temat Czarnej Tercji jako organizacji.