Sprawy religijne

Spis treści

Wiara

W zasadzie jest to złe słowo, gdyż istnienia bogów nie można zakwestionować, zatem nie można rzecz, że się w nich nie wierzy. Bóstwa są integralną częścią życia wszystkich śmiertelników, zaś świadectwa ich ingerencji liczne i oczywiste. Większość ludzi oddaje równą cześć wszystkim bogom, zgodnie z założeniem politeizmu. Gdy chowają zmarłych modlą się do bogini śmierci, zaś idąc do pracy do boga rzemiosła. Nie ma mowy o monoteizmie czy kwestionowaniu istnienia bogów. Można jednak odmawiać im czci i chcieć się ich pozbyć, jak czyniło Imperium, czy wywyższać jedno bóstwo nad pozostałe, jak czynią Styryjczycy. Jednak pozostali śmiertelnicy wszelkich ras oddają równą cześć wszystkim bóstwom panteonu. Tak samo czynią kapłani, którzy choć oddają się jednemu bogu na całe życie to służą panteonowi jako całości. Jednak nie wszystkie istoty wyższe to bóstwa, a bóstwa, zaś bóstwa nie koniecznie są najpotężniejszymi istotami. Mieszkańcy Ei poznali następujące grupy istot:

• Stwórca – najwyższa istota, byt o niepojętej mocy i wiedzy, który jednak nie ingeruje w świat po jego stworzeniu, przez mieszkańców świata nazywany Deuces.
• Bóstwa – istoty powołane przez Stwórcę by w jego imieniu opiekować się jego pracą co czynią przejmując bezpośrednią władze nad domeną jak morza, góry, kowalstwo, czy śmierć.
• Bogowie Północy, Starzy Bogowie – miano to odnosi się do grupy martwych, lub wygnanych istot, które władały panteonem przed nadejściem Opiekunów.
• Opiekunowie, Pięciu, "Ręka" – grupa czterech istot tworzących razem piąte wcielenie, które najpewniej przybyły z innego świata i po trwającym tysiąclecia śnie zostali obudzeni przez swych pierwotnych wyznawców, lud Qa by podjąć walkę o dominację nad panteonem, którą wygrali wyrzucając ze świata Bogów Północy i tworząc nowy panteon.
• Bóstwa Niższe/ podległe – istoty o mocy bóstw, lecz z takiego czy innego powodu podległe Bóstwu Wyższemu, także posiadają swoje domeny, lecz zazwyczaj są to mniejsze elementy większego zjawiska, przykładowo bóg burzy służący bogini morza.
• Duchy/ Byty Wyższe – luźna grupa ponad śmiertelnych istot nie pasujących do kategorii bóstw, gdyż nie opiekują się żadnym elementem stworzenia, można znaleźć tu dusze planet, potężne duchy i uosobienia żywiołów, każde o różnej mocy i roli w kosmicznej harmonii.

Więcej o bogach, mistycznej budowie świata i innych elementach religii znajdziesz w dziale wątki świata gry.

Bóstwa

Tavar

Wyjątkowa bogini narodzona (po raz drugi) w naszym świecie (przyjęła imię, jakim określały ją elfy, które znaczy "dziki las, puszcza", czasem z przydomkiem „Alta” – wielka). Pierwotnie istota przybyła z nieznanych ludziom innych wymiarów, których natura była sprzeczna z naszym światem, przez co jej moc doprowadzała do spaczenia i zniekształcenia materii. W takim stanie długo trzymana była w uwięzieniu mocą magii elfów, jednak gdy udało jej się narodzić na nowo wedle natury tego świata, uzyskała właściwą jej moc boską i podjęła walkę o własną domenę pośród bogów (wydarzenia tzw. Chaosu Bogów). Ostatecznie stała się jedną z bogów Północy. Wzięła pod opiekę wszystkich, którzy walczą o uwolnienie z niewoli - wygnańców i banitów, odrzuconych i uwięzionych - pod warunkiem, że pozostała w nich wolna wola i nadzieja. Jednocześnie, co podkreślają jej wrogowie, jest mistrzynią iluzji, podstępu i manipulacji. U swoich wyznawców ceni i nagradza zdrowy rozsądek, wytrwałość i nieugiętą wolę, którą sama również przejawia. Nigdy nie przyjmie krwawej ofiary ani nie pochwali u swoich wiernych bezmyślnego czy niepotrzebnego okrucieństwa, w zamian przyjmując artefakty ważne emocjonalnie dla składającego ofiarę.

Modwit

Jeden z bogów Północy, ocalony dzięki czynowi Derwana Jastrzębca przed wygnaniem poza świat wraz z pozostałymi bogami. Modwit jest jednym z dwojga bóstw ze starego Panteonu Północy, który przez swych wyznawców został uratowany od zapomnienia. Dziś Modwit powrócił na swoje miejsce boga wojny i pana wojny sprawiedliwej. Modwit jest bogiem wojowników, lecz przede wszystkim jest bogiem armii. Jego domeną jest walka wśród towarzyszy, ramię w ramię oraz strategia i taktyka wojenna. Modwit jest też ucieleśnieniem honoru, bóstwem o bardzo sztywnych zasadach, które wymaga szacunku i godziwego traktowania wroga i pokonanych. Jest też historycznym patronem Federacji Wergundzkiej gdzie jest bardzo mocno związany z kulturą. Świątynie Modwita mają postać wielkich sal biesiadnych odwołujących się do Halli Modwita gdzie biesiadują duchy zmarłych wojowników. Ludzie najczęściej proszą go o pomoc w czasach wojny, lecz ludzie północy często zwracają się do niego w sprawach honoru. Modwit patronuje walce ramię w ramię i zorganizowanej wojnie, od niego pochodzi wiedza o strategii i taktyce wojennej, w których biegli są jego kapłani. Ceni on najbardziej nie tylko osobistą odwagę, męstwo i sprawność wojowników, ale nade wszystko wzajemne poświęcenie, zorganizowanie i słuszną walkę. Czymś, czego Modwit nie wybacza, jest brak honoru czy zdrada towarzyszy broni lub złamanie przysięgi wojskowej. Główna świątynia Modwita mieści się w Wergundii Wschodniej, w miejscu nazwanym Sanktuarium Modwita, tam też znajduje się siedziba Zakonu Mieczowego.

Mavi

Wiara w Maviego przybyła wraz z Kultem Opiekunów, będąc wynikiem przyjęcia tamtejszych bóstw pod nazwą łatwiejszą do wymówienia przez ludzi północy. Pierwotnie Mavi jest połączeniem wszystkich czterech aspektów świata (Meris, Iureus, Ardate, Velea). Jednak wśród ludów północy jest on czasem traktowany jako oddzielny byt i zdarzają się miejsca poświęcone tylko jemu. Jest on patronem naturalnego toru życia, uosabiany z dniem i nocą, ze światłem i ciemnością, z równowagą pomiędzy nimi. Śmiertelnicy nie rozumieją Maviego i rzadko kiedy wyznają go bezpośrednio, zaś fakt iż bóg ten nie ma kapłanów tylko powiększa jego tajemniczość. Mavi to Piąty Opiekun, istota powstała poprzez wcielenie pozostałych Czterech Opiekunów, lecz nie jest jasne czy Mavi jest połączeniem Czterech, czy oni są jego częściami. Mavi kojarzony jest z równowagą oraz z cyklami widzianymi wokół nas, jemu podlega porządek dnia i nocy, pór roku i zmiany dnia w noc, lecz nikt nie wie co jeszcze.

Meris

Odpowiada za to, co nieustannie się zmienia. Każdy element, nawet obecnie znajdujący się w pozornej równowadze, pozostawiony sam sobie, prędzej czy później stanie się nieuporządkowany. Szczególnie ważne są - często nieuchwytne - momenty zmian, czyli przechodzenia jednej formy w drugą. Do takich rzeczy można zaliczyć wschód i zachód, ale także narodziny czy śmierć. Jako wciąż pozostającej w ruchu Meris oddano pod opiekę wodę - morza, strumienie, oraz jeziora - oraz pozostające w ciągłym rozwoju rośliny - lasy, puszcze, pola. Meris jest ucieleśnieniem Zmiany i przeciwieństwem Iureusa, ona jest panią wszystkiego co przechodzi metamorfozy i przemienia się wokół nas. Z fizycznego świata Meris włada wszelkimi wodami i wiatrem, a także wiecznie rosnącymi roślinami. Oprócz tego Meris patronuje przemianom zachodzącym wewnątrz istot rozumnych, wędrówce ciała i ducha przez życie i jego kolejne zmiany. Z tego powodu Meris jest patronką wolności i oswobodzicielską z kajdan. Świątynie Meris najczęściej pełne są szumu fontann, a ludzie często przychodzą prosić ją o pomoc przed wszelkimi dużymi projektami i przedsięwzięciami. Każdy podróżny przed wyruszeniem musi prosić ją o pomyślną drogą i powrót do domu.

Iureus

Odpowiada za wszystko, co trwa niezmiennie. Jest związany z równowagą i jej przywracaniem, zarówno tej w przyrodzie, jak i ludzkich umysłach. Dąży do momentu, gdzie wszystko - mimo upływającego czasu - trwa w swojej niezmienionej formie. Statyka nie oznacza braku upływu czasu! Czas jest dla tej formy wymiarem niezmiennym, a jego naturalny przepływ niczym innym jak elementem równowagi. Jest patronem sprawiedliwości, oraz strażnikiem ogniska domowego. Iureus jest Niezmiennym i przeciwieństwem Meris, on jest panem wszystkiego co trwa i jest niezmienne, obecny jest we wszelkich ustalonych prawach świata. Iureus jest strażnikiem boskiego i śmiertelnego prawa co wielu uważa za jego najwyższą powinność, zaś jego kapłani często służą jako sędziowie, a czasem kaci i łowcy przestępców. Iureus patronuje także rozległemu, cichemu i niezmiennemu podziemnemu światowi, który utrzymuje na swych potężnych barkach. Lecz niewielu zna drugie oblicze boga, który jest także patronem i strażnikiem wiedzy, sekretów oraz magii. Iuresu gromadzi wszelką wiedzę na temat świata, zwłaszcza tę sekretną gdyż jego zadaniem jest jej chronić przed niepowołanymi rękoma. Jako pan magii bóg patronuje rzucaniu zaklęć i wspiera magów w ich dziele, zatem często modlą się do niego właśnie adepci magii oraz inni naukowcy i myśliciele. Jego świątynie zwykle przyjmują postać wielkich bibliotek gdzie zdobywanie wiedzy równoznaczne jest z modlitwą.

Ardate

Związany z tworzeniem, powstawaniem nowego, odrodzeniem. Dotyczy rzeczy nowych, świeżych i tych, które właśnie się rodzą lub powstają, będący nieodłącznym elementem odkrywania nieznanego. Zawiera w sobie pierwiastek dopasowania, ponieważ nowe często jest plastyczne. Tożsamy ze zmianami w ich najbardziej pozytywnym wydźwięku. Wpływa na rzeczy, które właśnie się dzieją lub istnieją jedynie w sferze planów. Ardate przez ludy północy uznawany jest też za patrona cywilizacji, miast oraz budowy. Mili mu są też wszelcy rzemieślnicy, artyści oraz naukowcy. Jego kapłani zajmują się również leczeniem chorób trawiących ciało jak i umysł. Ardate jest Twórcą i przeciwieństwem Velei, on odpowiada za wszelkie procesy dzięki którym powstaje coś nowego. Jest obecny zarówno we wzrastającej trawie jak również w pracy rzemieślnika. Ardate jest tez powiązany z aktem narodzin nowego życia, oraz leczenia jako boski lekarz – mędrzec. Jest też natchnieniem które zsyła wszelkim artystom, nie ważne czy rzeźbią w kamieniu czy w słowach. Ze względu na swoją domenę Ardate jest bardzo powszechnie i szeroko wyznawany, jego świątynie często są jednocześnie szpitalami, lub pracowniami rzemieślniczymi i wielu ludzi odwiedza je prosząc o powodzenie w pracy, lub zdrowie dla bliskich.

Velea

Velea jest panią nierównej walki i tych którzy zadają ból. Nie ma jednak oblicza sadystycznego, jest tym złem, które zawsze jest obecne w świecie i ciemnością, bez której nie ma światła. To do niej składają modły ci, którzy za wszelką cenę chcą wygrać ze zbliżającymi się przeciwnościami i sięgają po wszelkie narzędzia - nawet te niehonorowe. Jest również przewodniczką tych, którzy odchodzą, porzucając na zawsze, lub też znajdują się na łożu śmierci. Velea jest Niszczycielem i przeciwieństwem Ardate, ona odpowiada za wszystko co umiera i przemija i jest obecna zawsze kiedy coś przestaje być. Velea jest boginią o której śmiertelnicy wolą zapomnieć, jest cieniem śmierci, który czyha na nich całe życie, tak tej naturalnej jak tej nagłej. Jednak nie jest boginią złą jak lubi się ją interpretować. Śmierć jest częścią życia i jest konieczna, bowiem bez niej nie ma nic nowego. Velea jest panią tego zła, które musi istnieć i pierwszą strażniczką czuwającą by nie pojawiło się więcej mroku. Velea patronuje też tym którzy walczą z desperacji i z całej siły starają się przeżyć, gdyż bogini ta nie wierzy w honor, a tylko wygraną. Velea jest też przewodniczką zmarłych, tą która podaje rękę by nikt nie był sam we Mgle i tą która prowadzi duchy. Jej świątynie zawsze są skryte i skąpane w mroku, ludzie rzadko do nich przychodzą, lecz nigdy nie zapominają gdyż każdy boi się rozgniewać boginię śmierci.

Bóstwa niższe, bóstwa zależne

Bóstwa nie należące do Siedmiu i nie obecne podczas rytuału Przymierza. Ich władza nad domeną sprawowana jest w imieniu któregoś z Bóstw Wyższych, które dzielą się swoją władzą z Bóstwem Zależnym z takich czy innych powodów. Bóstwo Wyższe wciąż pozostaje władcą domeny i może ją odebrać, lecz część Bóstw Niższych ma swoje własne, pomniejsze domeny zależne tylko od nich.

Avgrunn

władczyni skał, wyobrażana jako kamienna olbrzymka. Jej domeną jest skalna powłoka ziemska, kamień jest materią przesiąkniętą jej mocą i poddaną jej władzy. Jej imienia wzywają krasnoludy, ale także wszyscy górnicy i kamieniarze. Ona decyduje o tym, kiedy skała pęka, drży ziemia czy wybuchają wulkany. Avgrunn charakteryzuje spokój i chłód, dopiero wprawiona w gniew doprowadza do kataklizmów. Ogromna jej świątynia znajduje się na pograniczu Shamarothu i Fiordu, w Diafaiche, rejonie niezwykłych naturalnych jaskiń, rozświetlanych światłem słonecznym dochodzącym przez sklepienia. Miejsce to krasnoludy uważają za święte, zgodnie z podaniami tam właśnie pierwszy raz zeszli w podziemia pod powierzchnią półwyspu. Cześć oddają jej również Wergundowie i Itaryjczycy, czyli ludy mające w poważaniu sztukę budowania z kamienia.

Gabona

bogini pól i urodzaju, władająca wszystkim, co wyrasta z żyznej ziemi. Cieszy ją wzrastające zboże, kwiaty i winorośl, wszystko, co przynosi jej wyznawcom dobrobyt i piękno. Kapłani Gabony obecni są w każdej większej osadzie, zwłaszcza w Ofirze, gdzie oddaje się jej szczególną cześć. Świątynie tej bogini stawiane są na polach pod gołym niebem, tam ludność przynosi kwiaty i owoce, tam też podążają procesje w czasie letnich obchodów Gabonitum – święta wzrastających plonów. Pracujący na polach czy w winnicach rolnicy urządzają radosne festyny, stroją domy kwiatami i kłosami i przez całą noc tańczą na polach, dziękując Gabonie za owoce żyznej ziemi. Jest to też okazja, żeby plonami dzielić się z tymi, których ziemia nie chce rodzić, jest to zatem tradycyjny czas dobroczynności i festynów charytatywnych.

Hern

Vallossura

Vallossura jest najmłodszym członkiem panteonu, dopuszczonym przez bogów gdyż ci potrzebowali jej pomocy w walce o losy świata. Przez niewypowiedziane eony Śpiąca pozostawała uwięziona w Morzu Szpetów, akwenie na dnie świata gdyż próbowała powołać nowe życie bez zgody i Iskry Deucesa. Vallossura jest dzieckiem Tulvy i Klyfty, bogiń morza i podziemni ze starego panteonu. W jej zarząd zostało oddane podziemnie, którym włada w imieniu Iureusa, zaś jej niepodzielną domeną są sny, które Vallossura tka śpiewając przenikliwą pieśń. Ona zsyła sen i może go odebrać. Jej świątynie są nieliczne i istnieją tylko na najniższych piętrach podziemi, gdyż jej kult jest bardzo młody.

Wajan

włada metalem, jest patronem kowali i kunsztownego rzemiosła. Cieszy go piękno przedmiotów i doskonała stal, szczególnie ukochał najlepszej jakości broń białą. Od niego pochodzi dana ludziom moc przeobrażania metalu wedle swojej woli, Wajan sprawia, że kruszce i ruda poddają się obróbce. Dwa ludy na ziemi szczególnie oddane są Wajanowi, są to krasnoludy z Shamarothu oraz elfy z gór Larion. W obu tych społecznościach sztuka metalurgii uznawana jest za umiejętność mistyczną i ogromnie ceniona. Dodatkowo u krasnoludów wykształciła się grupa kapłanów, zwanych runicznymi, którzy dzięki mocy Wajana potrafią zaklinać moc w przedmioty, wykuwając na nich odpowiednie znaki runiczne, warunkiem jest, iż są to przedmioty z metalu. Największa świątynia Wajana mieści się w podziemiach półwyspu Shamaroth, w rejonie zwanym Deineloch, co znaczy Jeziora Ognia, czasami zwane też Kuźniami Wajana.

Byty wyższe

Znane powszechnie istoty nie podlegające pozostałym kategoriom istot nieśmiertelnych. Byty wyższe czasem tworzą swoje kulty i są czczone przez ludzi, lecz uginają się przed wolą bogów w obrębie ich domen, nawet jeśli są od nich potężniejsze. Istoty te jednak wciąż wpływają na życie śmiertelnych pomagając im, lub przeszkadzając.

Ea

Ea to dusza ziemi powstała z połączenia wszelkiej siły życiowej na planecie. Każde zwierze, roślina i człek jest częścią Ei, a ona częścią niego. Ea jest ziemią pod naszymi stopami, powietrzem w płucach i wodą w żyłach. Jej los i nasz jest nierozerwalnie związany. Kult Ei jest jednym z najstarszych na świecie, prowadzony przez Druidów kult uczy powściągliwości, szacunku wobec ziemi i całego życia i stara się zachować naturalną równowagę. Ei oddaje się część, lecz nie jest ona bóstwem i nie szuka podobnego statusu.

Ikni